3. Pocałunek Cienia

_AngelGabriel_

Książka jest genialna, chociaż nadal nie mogę przeboleć, że...
Dymitr stanie się strzygą, szczególnie po tym co zaszło między nim a Rozą. W akcie desperacji przeczytałam opisy kolejnych części w nadziei, że jednak może Lisa, skoro włada tą siłą ducha będzie potrafiła pomóc Dymitrowi, ale nic z tego.
Na oficjalnej stronie pani Mead nie ma jeszcze opisu ostatniej części i być może trochę naiwnie, ale nadal wierzę, że tak to się nie skończy. Po prostu nie może! A jak nie odwróci tego co mu zrobiła to bojkotuję jej kolejne książki, ot co! Smile

Milagrossa

Również przeczytałam i nadal jestem pod wielkim wrażeniem. Trzecia część zdecydowanie najlepsza! Nie wiem jak mogłam tak długo zwlekać z kupnem xD. Ach, tyle się działo... ale końcówką zdecydowanie mi pani Richelle podpadła. No jak ona mogła to zrobić! Evil or Very Mad

Ma mega minusa u mnie! Jednak ciągle mam nadzieję, że jakoś z tego wybrnie, bo się naprawdę wkurzę Razz

Swoją drogą tak się zastanawiam:

Niunia

A propos czwartej części.... założyłby ktoś osobny temat? Razz

Sama bym to zrobiła, bo już ją przeczytałam Very Happy

ale jakoś mi nie wychodzi Wink

ven_detta

dopiero przeczytałam "Pocałunek Cienia", ale zgadzam się - najlepsza część jak do tej pory! I do tego tyyyle stron było, że aż miło (chociaż i tak zawsze będzie za mało Razz

).
niestety, znałam zakończenie, więc nie byłam zaskoczona, ale i tak się emocjonowałam i nie mogłam przestać czytać Very Happy

uwielbiam Rose - jak zwykle dała czadu Very Happy

Nie mogę się doczekać następnej części, bo...

Lenalee

Na "Pocałunek Cienia" czekałam niesamowicie długo i cieszyłam się z każdego mijającego dnia, który coraz bardziej przybliżał mnie do momentu, w którym wreszcie będę mogła przeczytać tę książkę. Dodatkową torturą dla mnie było to, że poznałam wcześniej ogromny spoiler dotyczący tej części, wydarzeń z niej i moja frustracja była w zasadzie nie do ogarnięcia, ponieważ, po pierwsze - nie mogłam uwierzyć w to, co się wydarzy oraz po drugie - jeszcze bardziej chciałam przeczytać tę książkę, bo miałam nadzieję, że może jednak będzie inaczej. Że ta sytuacja nie będzie miała miejsca i moje serce pozostanie w całości, nie w kawałkach po tym, co się wydarzy. A gdy już wreszcie zaczęłam tę część czytać, pochłonęłam ją tak szybko, jak pochłaniam żelki. Na jeden raz.

Podczas czytania uczucie odrętwienia towarzyszyło mi cały czas. Odrętwienie, zniecierpliwienie i strach o to, co się stanie. Nie było tu w zasadzie żadnego momentu, podczas którego mogłabym się rozluźnić i poczuć ukojenie, ponieważ książka ta aż obfituje w mrok, tajemnice i niebezpieczeństwo, które czyha teraz na dosłownie każdym kroku. Akcja toczy się niesamowicie, a każdy rozdział jest obietnicą czegoś nowego, co nas zaskoczy. I choć znałam tę okropną wiadomość (na pewno wiedzą o co mi chodzi ci, którzy już "Pocałunek Cienia" przeczytali), nie mogłam uwierzyć w to, co się stało. Ja zwykle bardzo emocjonalnie przeżywam książki, każda tragedia jest jak cios w moje serce, a tym bardziej, gdy jakąś książkę pokocham tak bardzo jak cały cykl Akademii Wampirów. Jakoś cały czas ciężko mi uwierzyć w to, co się stało i gdzieś w głębi serca mam nadzieję, że tę sytuację da się odwrócić i wszystko będzie dobrze. Ostatecznie jednak wierzę, że będzie okej, bo innego obrotu sprawy po prostu nie przyjmuję do świadomości. (Za bardzo przeżywam, tak mi się wydaje...)

Teraz tak naprawdę zdałam sobie sprawę, jak bardzo tęskniłam za nieugiętą Rose, która znajdzie wyjście z niemalże każdej sytuacji. Jej cięty język nie zmalał ani o jotę, mimo iż trochę wydoroślała, nadal jest tą samą porywczą dziewczyną, która często ulega emocjom. Teraz jednak myślę, że pewne wydarzenia (a raczej jedno, konkretne wydarzenie) sprawiły, że dorosła w zbyt szybkim tempie, bo przecież wraz z końcem książki Rose ma dopiero 18 lat. Nie dziwi mnie w ogóle jej reakcja na zaistniałą sytuację, ale ostatecznie byłam bardzo zdziwiona podjętą decyzją, choć bardzo mnie ona cieszy. Jestem zadowolona z tego, że Rose zaczęła wreszcie decydować o sobie, niż wciąż żyć w cieniu morojów. Jestem jednak ogromnie ciekawa, czy jej misja, której się podjęła, zostanie spełniona czy też zawaha się przed zrobieniem tego, co przecież wymaga od niej niewyobrażalnej odwagi. Muszę przyznać, że ja gdzieś w głębi serca mam wielką nadzieję, że takie kroki nie będą konieczne i że jej misja po prostu nie wypali.

Dla mnie największą radością w tej książce jest duża ilość scen z Rose i Dymitrem, którego tak bardzo kocham! Cieszy mnie to, że są dla siebie podporą w każdej sytuacji, zawsze mogą na siebie liczyć i kochają się bezgranicznie. Nie wiem, czy Rosa będzie w stanie zrobić to, co zaplanowała, głównie właśnie przez uczucie, którym darzy Bielikowa. Są oczywiście dwa wyjścia, tak i nie. I w jednym i w drugim przypadku głównym punktem jest miłość, którą darzy Dymitra. Nie mam pojęcia, jak ta sytuacja się rozwinie, a w głębi serca całą sobą kibicuję ich związkowi i już sama ułożyłam sobie idealne zakończenie tego cyklu (czyt. Dymitr + Rose = miłość i szczęście oraz życie razem aż do śmierci).

Szczerze zachęcam do zapoznania się z tymi książkami. Gwarantuję, że zapewniają one mnóstwo rozrywki, rozstroju emocjonalnego, pełno łez, obgryzionych paznokci, niekontrolowanych drgawek, napiętych ze zdenerwowania mięśni, palpitacji serca i innych skutków, które z zasady nie są zbyt pożądane, aczkolwiek w tej sytuacji jak najbardziej. Nie mam pojęcia, jak wytrzymam do premiery kolejnej części, z desperacji chyba przeczytam wszystkie trzy książki jeszcze raz. Jednak na razie muszę ochłonąć po zakończeniu "Pocałunku Cienia", który kompletnie mnie rozłożył.

SPOILER

Kadzia

Przeczytałam Pocałunek .. w poniedziałek i dalej o tym wszystkim myślę .
Tak samo jak Lenalee widziałam spoiler dotyczący pewnej tragedii, ale i tak byłam w szoku jak to się zdarzyło . Myślałam, że zaraz autorka napisze coś co odwróci przeszłość czy coś takiego. Nie doczekałam się niestety .
Straszne było, jest to co chce zrobić Rose .
Przecież nie da rady ! Nie może ! tak myślałam czytając te fragmenty .
Jako, że nie mam talentu do pisania recenzji podpisuję się pod tym co napisała Lenalee, ale muszę dodać, że jak autorka czegoś z tym nie zrobi zacznę ją nienawidzić !
Książkę polecam . Może dostarczyć naprawdę dużo emocji .
Ach . . i czekam na 4 część !. Z niecierpliwością !

Oxy

Niedawno skończyłam 'Pocałunek...'. Zgadzam się z dziewczynami - najlepsza część! Smile

Rose wydoroślała, zmądrzała, jednocześnie wciąż jest tą samą, nieugiętą dampirzycą. Dodam, że po tej części pokochałam Adriana <33 Nie tak, jak Dymitra, to oczywiste xD
Strasznie podobało mi się to, że w końcu

Rosemary

Ta część jest równie dobra co poprzednie. Czytałam już 4 i 5 po angielsku i muszę powiedzieć, że będzie się działo. Na początku zakończenie tej części mnie zabolało, ale po chwili doszłam do wniosku, że wolę Adriana i trudno.

_shadow_

Właśnie przed chwilą skończyłam czytać pocałunek cienia była super nie mogę się doczekać następnej części
mogłabym przeczytać ebooka ale jednak wolę czytać normalnie książkę
no to penie trochę poczekam

Voldemortowa

Dostałam na Gwiazdkę, bo wcześniej nie miałam czasu czytać ^^. Jak tylko skończę "LO-terię" Piekarskiej, którą też dostałam, to zabieram się do czytania. Taki gruby tom, aż napatrzeć się nie mogę Wink

.

Agnnes

Zdecydowanie najlepsza część. Świetna! Ta seria jest coraz lepsza wraz z kolejnymi częściami.
Bardzo podoba mi się to że w Pocałunku cienia było tak dużo różnych wątków. Przez to książka była nieprzewidywalna, nie opierała się tylko na 1 pomyśle. Nikt nie mógł się spodziewać zakończenie, które było po prostu fenomenalne! Wielki plus także za akcję - co chwilę coś się działo, prawie nie było nużących momentów. Do tego humor! Nie wiem, może upiłam się tak tymi trzema szklankami herbaty które wypiłam podczas czytania, ale chichrałam się jak głupia co kilka minut, aż mnie to samą dziwiło Wink

Bohaterowie - tacy żywi. Rose jest genialna, Lisa dalej mnie zastanawia - ta jej mroczna strona. Adriana lubię przeogromnie Wink

Fajny był tez Eddie i Christopher. Za to mój stosunek do Dymitra nie zmienił się prawie wcale w tej części. Lubię go owszem, jest naprawdę świetnym facetem, po prostu marzenie każdej dziewczyny, ale ja wciąż nie mogę się do niego przywiązać. Po wiadomej akcji było mi naprawdę smutno, ale chyba bardziej ze względu na Rose niż na Dymitra. W każdym razie ten pomysł był nie małym zaskoczeniem, strasznie mnie ciekawi co z tego wyniknie w następnej części Very Happy

polcia21

Uwielbiam twórczość tej autorki. Trzecia część książki była świetna. Mam nadzieję, że Rose będzie z Adrianem, xd

Euphoria

Świetna część Wink

jak na razie moja ulubiona ;P

amy188

Udało mi się rozciągnąć czytanie na cztery dni i jestem z siebie dumna Razz

Zgadzam się, że ta część jest najlepsza ze wszystkich dotychczasowych. Szczególnie podoba mi się to, że Mead wprowadzając jakąś postać i opisując zdarzenie, nie zamyka ich po zakończeniu, zawsze następuje jakaś kontynuacja, wszystko na siebie wpływa tak, jak to jest w prawdziwym życiu.
Szczerze mówiąc jestem trochę rozbita i nie wiem jak to wszystko opisać Sad

Voldemortowa

Wczoraj zaczytałam się do 2 w nocy, czytając na przemian z "Błękitną godziną". Nie skończyłam jeszcze, około 140 stron mi jeszcze zostało, ale muszę powiedzieć, że jestem pod wrażeniem Wink

. Baardzo wciągająca, a mnie zachwyca również ilość stron. Jak skończę, to opiszę dłużej.

ven_detta

Voldemortowa, jeśli już jesteś pod wrażeniem, to poczekaj aż dojdziesz do zakończenia Wink

Czekam na opinię Very Happy

booki

Pocałunek cienia to trzeci tom cyklu o dampirzycy, szkolącej się na strażniczkę i jej przyjaciółce, Majorce, które razem uczą się w Akademii Wampirów. Po tę pozycję sięgałam z radością, mogąc poznać kolejne losy Rose i jej najlepszej przyjaciółki. Richelle Mead zachwyciła mnie światem, który stworzyła, prawie tak bardzo jak wykreowanymi przez nią postaciami. Rose i Lissa są zupełnymi przeciwieństwami, jednak doskonale się rozumieją i dogadują. Autorka wprowadza nas w świat pełen niesamowitych wydarzeń, jak i zwykłych problemów okresu dojrzewania.

Od wydarzeń W szponach mrozu minął niecały miesiąc. Rose nie ma chwili spokoju, zaczyna się od tego, ze na jaw wychodzi prawda o Wiktorze Daszkowie, mojorze, który porwał Lissę, aby ta go uzdrawiała. Okazuje się, że Daszkow nie miał jeszcze nawet procesu, a po za tym Rose i Lissa nie są zaproszone na proces. Lecz na tym nie kończą się problemy Rose. Dochodzi do tego widzenie duchów, w tym zmarłego przyjaciela, który stara się jej pomóc. Przyszła strażniczka nie pozbyła się także kłopotu ze swym mentorem Dymitrem, do którego żywi głębokie uczucie, niestety niedozwolone. Na dodatek ćwiczenia polowe, na które Rose czekała od dawna, jednak niezbyt dobrze przyjmie ona fakt, ze na ćwiczeniach nie będzie towarzyszyła Lissie, lecz jej chłopakowi Christianowi, z którym prowadziła ciągłe sprzeczki. Niezwykła nowicjuszka musi uporać się z wieloma problemami, których nawet się nie domyśla.

Autorka wprowadza nas w świat walki, spisków i ciągłej akcji, lecz z drugiej strony mamy także do czynienia za zwyczajnymi dylematami wieku dojrzewania. Znane nam już z poprzednich części postacie zmieniają się na naszych oczach. Dorastają, stają się poważniejsi i są w stanie podejmować bardzo ważne decyzje. Główna bohaterka i jej przyjaciel, inny nowicjusz – Eddzie, przeszli najbardziej radykalne zmiany w charakterze. Z balowiczów i osób tryskających humorem, z nieznanego i niewyczerpanego źródła radości i żartów, przemienili się w obowiązkowych i poważnych. Rose oczywiście nadal miewa problemy młodzieńczej natury, lecz już coraz bardziej się kontroluje. Czytając książkę zagłębiamy się wraz z Rose w walki i spiski, a także w jej rozterki miłosne i rozpaczliwe próby podejmowania właściwych decyzji. Rose będzie musiała zmierzyć się ze wszystkimi uczuciami, które będą ją zalewały falami, od tych pozytywnych po te mniej pozytywne.

Ksiązka ta jest napisana lekkim językiem, jak i poprzednie części, dzięki czemu książkę czyta się nader przyjemnie. Autorka wprowadza nas w nowe przygody i przeżycia bohaterów, które są coraz bardziej skomplikowane. Postacie borykają się z coraz trudniejszymi problemami, a my wraz z nimi. Książka jest napisana tak by móc zatracić się w świecie dampirów i morojów. Książka ta strasznie mnie wzruszyła, a zakończenie było dla mnie zaskakujące i podzielałam emocje, które zawładnęły Rose. Książka bardzo mi się podobała i oceniam ją 10/10 oraz polecam każdemu do przeczytania.

q1a1z1w2

Ta część jest najlepsza z tych trzech. Kurde najgorsze zakończenie. Ale kocham AW *.*

pestka

dostałam ją na urodziny od chłopaka <33 i mam zamiar jutro zacząć ją czytać Very Happy

i liczę na dużo wątków z Adrianem Very Happy

młoda

Od razu zacznę pisać w SPOILERZE Wink

Nie wybaczam. Tzn. jeszcze nie teraz. Sama nie wiem, jak mam określić moje uczucia do tej książki. Z jednej strony naprawdę świetna akcja, non stop coś się działo, nie mogłam się oderwać, poza tym strasznie dużo nowych rzeczy dowiadujemy się o pocałunku cienia, że to na Rose spadają złe uczucia Lissy. Tak, strasznie mi się podoba to, że w AW każda wiedza jest dawkowana, że nie od początku wszystko wiadomo, że im więcej przeczytamy tym więcej się dowiadujemy, a to sprawia, że nie da się oderwać od tej serii. To jest naprawdę piękne, za to między innymi kocham AW. Ale w części po prostu nie mogę uwierzyć, że pani Mead tak po prostu, bezpardonowo uśmierciła Dymitra. Że zrobiła z niego strzygę. Tak mnie zamurowało, że nawet nie płakałam. Po prostu nie mogłam uwierzyć. Poza tym wciąż miałam nadzieję, dopóki Mason tego nie potwierdził... A wtedy wciąż miałam nadzieję, bo było strasznie późno w nocy, że tylko mi się to przyśniło.
Lissa. Strasznie mnie wkurzała w tej części. Przecież są z Rose przyjaciółkami, nie? Znają się od dziecka. Ja wiem, że duch i że Rose potrafi wiele rzeczy ukryć, i masa innych rzeczy, ale powinna coś zauważyć, że coś jest nie tak. Że Rose jej czegoś nie mówi. Wiecie, właśnie tego nienawidzę w przyjaźni. Jedna osoba wyżali się drugiej, ta ją pocieszy, jest jej lepiej, ale w drugą stronę to nie idzie. Może i nasza dampirzyca zaprzeczała, że cokolwiek się dzieje, nic nie mówiła, ale cholera jasna, ja też nie mówię ludziom tak od razu, że coś mnie boli, ale jak nikt nie zauważa, że coś się dzieje, to jest najgorsze. Nie da się tego opisać. Sama z siebie nic nie powiem, ale gdyby ktoś trochę popytał, bez niczego wszystko bym powiedziała. Nic tak nie boli, naprawdę, jedna z najgorszych rzeczy, jakie można zrobić.
Poza tym scena w wartowni i ta rozmowa o przyszłości... Tak się nie robi! Znajduje się rozwiązanie, a potem od razu wszystko się niszczy. To było takie potworne, że nie ogarniam. Taka wielka nadzieja i taka wielka katastrofa Sad

Adrian. Czytałam kilka opinii, że w drugiej części można go jeszcze nie kochać, ale potem to już na zabój. Bzdura! Jedyne, co się zmieniło to to, że nieco więcej się o nim dowiadujemy, ale nic więcej. Jest fajny, naprawdę go lubię, ale stwierdzenie, że jest lepszy od Dymitra? Co najwyżej pod względem kasy. KONIEC! Dobra, zaczyna okazywać uczucia, jest coraz milszy i kochany, ale to i tak nie jest takie gigantyczne cudo.
Podobały mi się ćwiczenia polowe Very Happy

Super były! Chciałabym brać udział w takim czymś. Idealnie sprawdza umiejętności dampirów, poza tym niesamowite, że uczniowie pokonują nauczycieli Very Happy

Nie wiem, co więcej pisać, napisałam tylko to, co najważniejsze, bo od razu po Pocałunku zaczęłam czytać Przysięgę i nie chcę nic mieszać, bo boję się, że napiszę a dużo Wink

Wiecie, co idealnie podsumowuje całą książkę? Cytat z przedostatniej strony, który za każdym razem, gdy czytam wywołuje we mnie tak silne emocje, że aż brak słów.

Mira

Właściwie dawno nie siedziałam z książką w nocy, czy nawet do rana jak dziś... 'Pocałunek Cienia' czytałam do 5 i muszę powiedzieć, że to najlepsza książka jaką przeczytałam w tym roku, choć był tak wspaniały, że to "wyróżnienie" i tak nie oddaje w połowie genialności i wspaniałości tej części.
No to spoilery, inaczej nie da rady... I ostrzegam, jestem tak rozemocjonowana, że to zbyt mądre nie będzie xD
Moja euforia przy scenie seksu Dymitra i Rozy wprost niewysłowiona, nie macie pojęcia jak się cieszyłam, to było takie niespodziewane i cudowne, byłam taaaaka szczęśliwa i w ogóle... A po kilkudziesięciu stronach to szczęście zniknęło bez śladu, ryczałam niesamowicie, lałam łzy, nie wierzyłam, bo niby jak??????? Boże, teraz jak to piszę też mam łzy w oczach, dreszcze, mój DYMITR Sad

Nie wierzę w to!!! I samiutkie zakończenie książki smutne, Rose wielki przełom, to nagłe zrozumienie Lissy o kochaniu przez Rose Dymitra było taaaakie smutne i cudowne, choć trochę głupio się potem zachowała, ogólnie jestem ZACHWYCONA tą częścią ale naprawdę, nawet teraz ledwo daję radę cokolwiek napisać... Zresztą widzicie po "stylu pisania". xp
No po prostu niewiele więcej mogę napisać, książka genialna, fenomenalna, tyle emocji nie wzbudziła we mnie chyba żadna od czasu Igrzysk czy nawet HP, nie mogę doczekać się kolejnej części i nie mogę zarazem uwierzyć, że jestem już w połowie tej serii Sad

I w ogóle co jeszcze się ma dziać?? Dymitra nie ma, co to ma być Sad

(

edit:
Ej, zapomniałam wspomnieć o Adrianie. Very Happy

Okej, o ile w 2 części wydawał mi się, no, może nie fajny, ale w miarę OK, to w tej stwierdziłam, że go nie na wi dzę! Co za beznadziejna postać Very Happy

I jego ma być dużo w następnych? Pffffff.

zaszumiał_wiatr

Gdy wreszcie złapałam "Pocałunek cienia" w swoje ręce, nie mogłam się doczekać, kiedy znowu zanurzę się w niezwykłym świecie Rose. Dwie poprzednie części wprost pochłonęłam i nie potrafiłam oderwać się choćby na moment. Również tym razem oczekiwałam podobnej fascynacji powieścią pani Mead, ale ku mojemu zaskoczeniu, okazało się to trudniejsze, niż przypuszczałam.

Wielkimi krokami zbliża się proces Wiktora Daszkowa, w którym Rose i jej przyjaciele mają zakaz uczestniczyć. Dziewczyna nie ustąpi, dopóki nie uzyska zgody na zeznawanie, na szczęście wokół niej nie brak adoratorów. Mimo to, gdy pewnego dnia ukazuje jej się zjawa Masona, a ponadto zaczynają dokuczać jej dziwne bóle głowy, Rose nie rezygnuje ze swojej miłości do Dymitra, choćby za najwyższą cenę.
Gdy nigdzie nie jest już bezpiecznie, Rose musi stanąć twarzą w twarz z jasnym wyborem pomiędzy swoją najlepszą przyjaciółką, a ukochanym mężczyzną. Kogo wybierze? Czyje szczęście okaże się dla niej ważniejsze - własne czy morojki? I wreszcie czy odnajdzie w sobie siłę do walki, nie tylko o uczucia?

Sama nie jestem pewna z jakiego powodu, ale tym razem ciężko było mi zaangażować się w wydarzenia. Tym razem narracja Rose mnie nie porwała i choć działo się wiele, oj wiele, nie potrafiłam się wczuć. Dlatego też książkę męczyłam kilka dni i to także wpłynęło na jej odbiór.
Mimo to nie mogę umniejszać wagi "Pocałunku...", ponieważ obfituje w naprawdę ciekawą i trzymającą w napięciu akcję. Muszę przyznać, że książka należy do nieprzewidywalnych - nieraz z zaskoczenia wstrzymywałam oddech i przekładałam stronę za stroną, aby na końcu doznać kolejnego zdumienia.

Jak już mówiłam, miałam pewne trudności z zżyciem się z Rose, a co za tym idzie także z resztą bohaterów. Zaczęła mnie irytować Lissa, biedna, zdezorientowana, przestraszona dziewczynka; a jej zachowanie w końcówce tylko umniejszyło moja sympatię do niej. Może większość będzie zaskoczona, a możliwe, że i oburzona Wink

, ale Dymitr trochę mi zobojętniał. Cieszyłam się z jego chwil z Rose, jednak to już nie to samo.
Za to muszę przyznać, że strasznie lubię Christiana i o dziwo, polubiłam również Adriana, który nadaje trochę smaczku powieści. Czekam na rozwój wydarzeń w kolejnej części Wink

Samo zakończenie książki było zupełnie nieprzewidywalne i zachęcające, mimo smutnego wydźwięku. Czwarty tom z pewnością będzie równie obfity w akcję i mam nadzieję, że tym razem lepiej się zaangażuję.
"Pocałunek cienia" jest trzecią częścią sagi i zarazem najmniej przeze mnie lubianą. Nie ze względu na fabułę, ale dziwny dystans, czy wręcz obojętność(!), które czułam względem bohaterów. Liczę, że kolejne książki wciągną mnie tak samo mocno jak dwie poprzednie. Mimo to, z czystym sercem książkę polecam, ponieważ już sama mnogość wydarzeń, które spotkają w tym tomie Rose, jest zaskakująca, a co dopiero one same.

SPOILERYByłam w szczerym szoku, gdy przeczytałam o przemianie Dymitra! Mam wrażenie, że zabicie go nie będzie dla Rose takie łatwe, jak myślała... Ale kurczę, przecież oni muszą być razem! Pani Mead na pewno wymyśli coś takiego, że jakoś się zejdą Wink

Lissa okazała się taką egoistką, nie posądzałabym jej o takie zachowanie, byłam prawie pewna, że sama namówi Rose na odejście, żeby to sobie wszystko ułożyła. Ale jak widać, tak nie zrobiła Confused

No nic, wracam do "Przysięgi krwi", którą niedawno zaczęłam, bo przyznaję, że od razu mnie wciągnęła Smile

nightmare

Boże ile ja się naczekałam żeby zdobyć fundusze na te książkę *O* ale nareszcie udało się. Książkę przeczytałam w niecałą dobę, tzn. robiłam duże przerwy żeby sb zapamiętywać szczegóły, ale nie udawało mi się specjalnie odrywać od lektury. Zastanawiam się czy mogę nazwać tą część najlepszą nie wiem. Każdą część kocham. Okej teraz ci co nie czytali proszę nie czytać, bo może tu dużo moja osoba niechcący wyjawić tajemnice książki xD :

W 3 cz. można zauważyć że Rose bardzo się zmieniła od czasów 1 cz. moim zdaniem szkoda trochę że tak wydoroślała, bo brakuje mi tej zwariowanej ciągle łamiącej reguły Rose xD Mam wrażenie że zmieniła się przez Dymitra. Co do mojego statusy, jestem Them Dymitr czy Them Adrian? Muszę się przyznać Adrian mnie urzekł, on jest taki kochany z tymi żartami i ta sytuacion w śnie jak byli w ogrodzie.. jak on ją pocałował w czoło. On jest przesłodki. Co do Dymitra hmm jest mi obojęty, nawet go lubię. Od pierwszej cz. nie specjalnie za nim szalałam. Ale Adrian jest słitaśny *O* No cóż jeśli Rose woli Dymitra.. to życzę im szczęścia, a Adriana niech podeśle mi Twisted Evil

Co do Christiana, bardzo go lubię, no i mam nadzieje że będzie z Lissą, choć tak sb myślę, czy autorka nie zrobi nam psikusa i nie da też drugiego boya dla Lissy : o Ale serię nie kocham tylko ze względu na miłosne rozterki dziewczyn. Zwykle zastanawiam się nad tym kiedy się znowu spotkają itp. ale Richelle jest genialna na prawdę wciągnęła mnie we wszystkie przygody Rose i Lissy. Bardzo mi się podobało kiedy Christian walczył u boku Rose, rozwalili te strzygi Very Happy

Ponadto wiem już że Tatiana to wredna zdz[CENZURA], że niby Rose ma romans z Adrianem ? I Lissa ma wziąć z nim ślub o.o Właśnie zdziwiło mnie czemu Rose nie zrelacjonowała im swojej całej rozmowy kiedy Christian rzucił się na Adriana xD Powiedziała że wiedziała o wszystkim, no cóż mogła im powiedzieć W S Z Y S T K O, ale tego nie zrobiła.. Ale ogółem jestem zadowolona z książki, ale wiem że w 4 cz. niestety nie będzie już tego życia w akademii, chyba że Rose będzie zaglądać "w Lissę" albo coś takiego.. Cóż i tym razem nie zawiodłam się na pani Mead i seria pozostaje moją ulubioną, no i mam nadzieję, że po czwartej nie zmienię zdania : )

Ola123

3 dni temu skończyłam ten tom i mimo ,iż przeczytałam dopiero 3 części to ta wydaje mi się jest najlepsza!
Na półce czeka na mnie kolejny tom AW Very Happy

Jestem strasznieee ciekawa czym zaskoczy mnie autorka tym razem Smile