2. Głębia

MUlka

Po nagłej śmierci starszej siostry siedemnastoletnia Vanessa powraca do rodzinnego Bostonu, by skończyć ostatnią klasę szkoły średniej. Dziewczyna usiłuje zapobiec całkowitemu przeobrażeniu się w syrenę, jednocześnie borykając się z egzaminami na studia, związkiem na odległość i zagadkowym powrotem syren, które, w swoim przekonaniu, zabiła.

Premiera: 25 styczeń 2012
Wydawca: wyd. Dolnośląskie

Ola123

Wow! Ale fajna okładka ^^
Ja dopiero jestem w połowie pierwszej części ,ale opis i okładka strasznie kuszą! Tylko szkoda ,że trzeba czekać ,aż do stycznia :/ Ale tak to w życiu bywa...

kada113

Ah, może do stycznia uda mi się przeczytać Wink

Śliczna okładka - fantastyczne zdjęcie i jeszcze takie klimatyczne!

Cassin'89

Strasznie podobała mi się część pierwsza i nie mogę się doczekać dwójki Very Happy

ven_detta

Ojoj, to trzeba się szybko zabrać za część 1, która oczywiście czeka na półce od stu lat, ale jakoś nigdy się nie wyrabiam Razz

Sihhinne

Oj, nie sądziłam, że druga część wyjdzie:D Jestem ciekawa dalszych losów Vanessy, dlatego pewnie sobie kupię ^^

tombraiderka009

Pierwsza okładka podobała mi się bardziej, ale ta również jest ładna. Co do książki to jest naprawdę ciekawa i na drugą będę czekała z niecierpliwością. Wink

zaszumiał_wiatr

Bardzo się cieszę z kontynuacji, bo pierwsza część była ok Smile

Na pewno kupię, okładka ma klimat Wink

chociaż opis dosyć skąpy. Może tym razem nie zdradzą najważniejszej kwestii książki.

Tirindeth

Ta okładka jakoś mi nie leży, ale książkę na bank przeczytam, pierwsza część była świetna ^^

booki

Okładka mi sie nie podoba, ale po ksiazkę z pewnością sięgne, gdyż pierwsza część bardzo mi sie podobała Very Happy

Speechless

Alleluja! Już się bałam, że nie wydadzą u nas drugiej części. Pierwsza była niesamowita i już nie mogę się doczekać dalszych losów Vanessy Very Happy

Cassin'89

Pierwsza

Super czytało się tom drugi i warto było czekać Very Happy

"Jeszcze bliżej krawędzi"

"Najstraszniejsze potwory wcale nie czają się w mroku,
czekając, aż do nich przyjdziesz.
Jeśli zechcą, same po ciebie przyjdą."

ZDOLNOŚĆ, KTÓRA SPRAWIAŁA...
Skute lodem wody zatoki Winter Harbor odwróciły losy wielu. Niektórych uchroniły od pewnej śmierci w morskiej toni, innym odebrały rodzinę, większości zaś zapewniły spokój i przywróciły poczucie bezpieczeństwa. Bitwa została wygrana, lecz mimo wszystkich swoich starań Vanessa Sands znowu przegrała. Przed bezwzględnymi srebrzystymi spojrzeniami przebijającymi się poprzez mrok nie uchroniła siostry, teraz także i siebie. Gdy słona morka woda stała się jedynym sposobem na przetrwanie, powróciło przebudzone i niechciane dziedzictwo. Nigdy nie było cudownego ocalenia przed utonięciem, tylko ciągnące się latami kłamstwa. Boston może i jest daleko od wydarzeń zeszłego lata, lecz zadane pytania wciąż pozostały bez odpowiedzi. Czy można uwierzyć w szczerość uczucia, kiedy istnieje możliwość, że nigdy nie było ono prawdziwe ?
Tymczasem lody zatoki pomału topnieją i mogą znów pochłonąć co tylko zechcą.

...ŻE WSZYSTKO, CO ZŁE,...
Czytając kontynuację "Syreny" nie mamy żadnych wątpliwości, że jest to nadal ta sama niesamowicie wciągająca historia, która oczarowała nas w tomie pierwszym. Vanessa jest tą samą dziewczyną, która z dystansem i zdrowym rozsądkiem pochodzi do życia, mimo wszytkiego przez co musiała ostatnio przejść. Jej dokładna i jakże trafna analiza rzeczywistość znów budzi szacunek i sympatię do tej bohaterki. Mroczny sensacyjny klimat tej serii jest gwarancą udanie spędzonego czasu z tą lekturą. Autorka kończy rozdziały książki w najmniej spodziewanym momencie, a następny już fragment przenosi nas w czasie o parę godzin w przyszłość. Zabieg ten, a także nie mówienie wielu rzeczy wprost, czyni z powieści świetną zabawę dla czytelnika. Wiele poszlak pochodzi z pogranicza rzeczywistości i tylko do nas należy decyzja w jakiej kategorii je rozważać. Uznać za prawdę czy przywidzenie - za błędne decyzje przyjdzie zapłacić, a liczna ofiar od ostatnich dni lata tylko rośnie.

...ZNÓW STAWAŁO SIĘ DOBRE.
"Głębia" to bardzo udana kontynuacja "Syreny", serii, która nie szuka prostych rozwiązań, a zakończenia wątków zawsze trudne są ostatecznie do przewidzenia.
Myślę, że część pierwszą można potraktować jako zamkniętą całość, wierzę jednak, że kto raz zanurzył się w wodach Winter Harbor i przetrwał do ostatniej strony, chętnie dowie się, co spotkało bohaterów. Dowiemy się czy relacje Vanessy i Simona to związek na całe życie, poszukamy początków klątkwy w młodości Charlotte Bleu, pomożemy Paige poradzić sobie z utratą rodziny i spróbujemy znów przetrwać gdy pęknie lód w zatoce. Pojawią się także nowe postacie, tajemnica Willa i nieustępliwy Parker, którzy sporo namieszają w życiu bohaterów.

MOJA OCENA : 9 / 10

Nie chcę nic spoilerować, aż ktoś jeszcze nie przeczyta ale... sporo będzie do omówienia Smile

Nie takiego spodziewałam się zakończenia. Autorka podaje, że to trylogia i znalazłam informacje o "niby" tomie trzecim ( Puls) ale opis pasuje mi bardziej na tom drugi :/

MUlka

Druga

Zgadzam się w sumie z calą Twoją recenzją Cassin Smile

Od razu jakoś tak było czuć, że to kontynuacja. Utrzymane dokładnie w stylu "Syreny" - urywane w specyficzny sposób rozdziały, zostawiające ciekawe niedopowiedzenia.
Mnie, tak szczerze, troszkę nóżyła tym razem Vanessa, wiem, wiem , że to ważna część wątków, ale jej pragnienie i omdlewanie już mnie chwilami denerwowało. Ale to w sumie jedyny zarzut jaki mam, bo reszta rzeczywiście cikawa jak na 'dwójkę' które często są najslabsze w trylogiach Wink

Parker mi się nawet podobał - przewarznie tacy "mieszacze" mnie irytują, ale on był jakis taki latwy do przełknięcia.
Szkoda, że Simona było niewiele, lubię chlopaka, jest taki rozgarnięty i miły Wink

W ogole sama miejscowość Winter Harbor jest dla mnie bajeczna, jakoś najlepsze momenty z ksiązki to zawsze tam Smile

Zakończenie Smile

Cassin'89

MUlka

Też to widziałam własnie na GR i myślę, że ktoś się pomylił, albo wlasnie przez datę tak sobie pomyślał ...

Zakończenie

dula

Sorry dziewczyny za to niedopatrzenie Embarassed

,faktycznie w niektórych stronach zagranicznych było podane Pulse, jako trzeci tom, a w innych jako drugi
Kto wie może autorka zrobi z tego trylogię, choć wolę żeby została na tych dwóch Smile

MUlka

Trylogia będzie na 100% po prostu jeszcze nie jest podane kiedy spodziewać się kolejnej części Smile

tombraiderka009

Na Amazonie pisze, że Pulse będzie w lipcu, a Dark Water w lutym, więc chyba Pulse to trzecia część Wink

A z resztą można się skapnąć po tytule oryginalnym i polskim. Dark Water to podobne do tytułu Głębia Razz

MUlka

Cassin'89

Ciekawe z tą trójką. Moim zdaniem strona autora to pierwsze źródło informacji, ale może informatyką płacą mniej - to i najnowszych info tam wówczas nie ma.

Poczekamy na więcej informacji. Ale jakby podali w opisie dwójki ten "spoiler" to zabraliby dużo frajdy. Mam nadzieję, że trójka "kiedyś" u nas będzie.

Sihhinne

Trzecia!

Wejdź do wody. Zanurz się. Obejrzyj wokół. Widzisz coś? Jakąś tajemniczą istotę oddychającą pod wodą, czy tylko muliste dno zapełnione różnorodnymi glonami i żyjątkami. Nagle coś zimnego dotyka twojego karku. Obracasz się. Mało przejrzysta woda utrudnia Ci widok. A może tylko Ci się wydawało? Może nic nie ma w morskiej głębi? Nie bój się. To tylko syrena…

Vanessa Sands wreszcie odkryła kto stał za śmiercią jej siostry. Udało jej się ocalić życie swoje, a także przyjaciół i chłopaka zamrażając dotychczasowe schronienie syren. Myślała, że to już koniec. Że wreszcie może żyć spokojnie. Jednakże, wiedziała, że już nigdy nie będzie normalna, choć bardzo ciężko było jej zaakceptować ten fakt. Jedyną osobą, na której mogła polegać, był jej chłopak Simon, który o niczym nie wiedział, ale zaczął się powoli od niej oddalać. A żądne zemsty istoty z Winter Harbor zaczynają powracać…

Pierwsza część serii książek opowiadających o syrenach autorstwa Tricii Rayburn oczarowała czytelników oryginalną, wciągającą historią, ale nie tylko. ,,Syrena” ani ,,Głębia” to nie są zwykłe romanse paranormalne. Znajdziemy w nich domieszkę kryminału, a także nastrój grozy, momentami towarzyszący głównym bohaterom i powodujący ciarki na plecach czytelników.

Najpierw nie chciałam sięgnąć po ,,Głębię”. Uważałam, że nie ma sensu dalej ciągnąć tej historii, ponieważ w poprzednim tomie wydarzyło się sporo, a wszystko zostało zakończone porządnie, choć można było się doszukać kilku pytań bez odpowiedzi. Jednakże, gdy tylko ponownie zanurzyłam się w wodach Winter Harbor, zrozumiałam, że ta część jest bardzo ważna, wprowadza wiele interesujących zagadnień, szczerze mówiąc o wiele ciekawszych niż w ,,Syrenie”.

Język wydaje się być bardziej dopracowany niż w części pierwszej, co chwalę, oj chwalę. Czyta się szybko i przyjemnie, ale nie bez myślenia. Trzeba analizować związki, dochodzić do wniosków, po prostu nie czytać ‘od tak sobie’. Wydarzenia są nie do przewidzenia, a autorka pozwala czytelnikowi pobawić się w detektywa. Mnie sprawiło to radość, choć muszę przyznać, że było ciężko dojść do jakiegoś konstruktywnego wniosku, który nie był zbyt absurdalny. Przez przypadek, dopatrzyłam się w ,,Głębi” przesłania. Cytat ten mnie zachwycił, ponieważ jest to prawda, prawda i tylko prawda, a także pokazuje wysoki poziom, jaki utrzymuje Pani Rayburn tworząc.

‎,,Jeżeli kogoś kochasz, nie tylko znosisz czyjeś problemy. Nie tolerujesz ich z nadzieją, że może pewnego dnia same znikną. Wspólnie starasz się znaleźć rozwiązanie i to nie dlatego, że masz dość niedogodności, tylko dlatego, że życie twoje i ukochanej osoby są ze sobą splecione, związane. Kiedy ty jesteś szczęśliwa i ja jestem szczęśliwy, a kiedy cierpisz... nic innego się nie liczy..."

Podsumowując, ,,Głębia” to doskonały ciąg dalszy ,,Syreny”, który nie jest zwykłym romansem paranormalnym. Zachwyca pomysłem, a także pedantycznością, z jaką książka powstała. Zostałam połknięta na jeden wieczór, nie mogąc wrócić do rzeczywistości, tylko ciągle myśląc o losie Vanessy. Dlatego jak najbardziej polecam i stawiam tę samą ocenę, co pierwszej części-5.

zaszumiał_wiatr

Vanessa rozpoczyna ostatni rok w liceum, a wraz z nią jej przyjaciółka Paige, która po ciężkich przeżyciach ostatniego lata woli odpocząć od Winter Harbour. Vanessie trudno wdrożyć się w codzienne życie - wszędzie otaczają ją współczujący znajomi, a w domu kłamstwa i niedopowiedzenia. Nawet w chwilach z Simonem nie znajduje wytchnienia, bo co jeśli tak naprawdę działa na niego tylko jej syreni urok? Wszystko jeszcze bardziej się komplikuje, gdy dziewczynie zdaje się, że widzi Zarę... Czy to może być prawdą?

Rozpoczęłam "Głębię" z dużym entuzjazmem, jednak im więcej przeczytałam, tym bardziej zdawałam sobie sprawę, jak mało pamiętam z ostatniej części. Niestety nie pomagało temu czytanie "z doskoku", gdy skończyły się ferie. Na pewno odebrałabym książkę inaczej, gdybym przeczytała ją jednym tchem, bo chwilami trudno było mi nadążyć za niektórymi sprawami, o których zdążyłam już zapomnieć. Zapewne z tego powodu "Głębia" mnie nie porwała i po jej przeczytaniu mam wrażenie, że znowu zapomnę połowę fabuły do wydania trzeciej części.

Dużą zaletą pierwszej, jak i drugiej części jest aura tajemnicy. Czegoś się domyślamy, kogoś podejrzewamy, ale nigdy nie jesteśmy stuprocentowo pewni i czasem nawet okazuje się, że jest inaczej niż przypuszczaliśmy. Poza tym niektóre opisy, choćby w domu Betty, naprawdę przyprawiały mnie o dreszcze. Ten fragment miał wyjątkowo dobrze zbudowaną atmosferę grozy i efekt zaskoczenia Wink

Z przyjemnością też śledziłam próby Vanessy, aby dowiedzieć się czegoś więcej o swojej przeszłości, bo ten wątek również zawierał w sobie wiele niedopowiedzeń.

W przeciwieństwie do Was, dziewczyny, nie polubiłam Parkera. On jak i Paige wydawali mi się tak wciśnięci na siłę! Aby Vanessa mogła z kimś wyjść lub porozmawiać, ich postacie odebrałam jako mało wyróżniające się i chwilami nudne. Natomiast odwrotnie z Willą Smile

Każdy moment, w którym się pojawiała czytałam z największą ciekawością, bo wreszcie mogłam dowiedzieć się czegoś więcej. Co do Simona, jest sympatyczny i w ogóle w porządku, ale raczej pozostaje mi obojętny.

Podsumowując, "Głębia" jest ciekawą kontynuacją z kilkoma wciągającymi wątkami, jednak nie zapadła mi głęboko w pamięci. Mam wrażenie, że czegoś jej trochę brakowało, fabuła chwilami przewidywalna, ale ogólnie warto po nią sięgnąć. Na pewno przeczytam kolejny tom przygód Vanessy, ponieważ historia syren jest intrygująca i oryginalna.

Spoilery

Violet

Książka trzyma równie dobry poziom, co jej poprzedniczka. Akcja toczy się niemal bezpośrednio po wydarzeniach zawartych w części pierwszej, więc nie ma tutaj żadnych zbędnych przeskoków czasowych. Sama Van wciąż jest dziewczyną silną i starającą się dbać o najbliższych, wliczając w to Paige, która również wiele wycierpiała podczas ostatniego lata. Obie dziewczyny stały się sobie równie bliskie jak siostry, a biorąc pod uwagę to, że obie wywodzą się z syrenich rodzin, niema się czemu dziwić.

Vanessa jest gotowa poświęcić nawet własne życie, aby upewnić się, czy życiu mieszkańców miasteczka nie zagraża już żadne niebezpieczeństwo. Ciężko jest jej wrócić do poprzedniego życia. Natura syreny coraz częściej daje o sobie znać, przez co Van ma wątpliwości, czy to co czuje do niej Simon jest prawdziwym uczuciem, czy też iluzją wywołana przez czar syren. To samo tyczy się jej nowego przyjaciela, Parkera, który również zaczyna się nią interesować. Ciężko jej rozgraniczyć, czy obaj darzą ja uczuciami szczerze, czy działa tylko jej syrenia natura.

Kontynuacja również mi się podobała, bo akcja cały czas trzyma w napięciu. Przez „Syrenę” początkowo, ciężko było mi się wczuć w akcję. Tutaj na szczęście, cały czas trudno było mi się od książki oderwać. Autorka w dalszym ciągu potrafi prowadzić akcję w sposób interesujący, dodatkowo wplatając w nią nowe, tajemnicze wątki i robiąc nie małe zamieszanie w życiu rodzinnym i uczuciowym bohaterki.

Polecam tym, którzy sięgnęli już po „Syrenę”. Dla nich „Głębia” powinna być lekturą obowiązkową, gdyż poznajemy dokładnie dalsze losy Van i jej przyjaciół oraz rozwiązują się niektóre wątki z części poprzedniej. Mam nadzieje, że spodoba Wam się tak samo jak i mnie. Zwłaszcza, że dla serii o takiej tematyce, nie znalazłam jeszcze konkurencji.

Ocena: 5/6

Violet

tombraiderka009

Uważam, że "Głębia" jest tak samo ciekawa jak i pierwsza część trylogii, "Syrena". Ma w sobie tę tajemnicę, strach, tę.. hmm.. nowość. Książek o syrenach nikt od dawna nie pisze, a tu autorka wyskakuje z takim pomysłem i to jeszcze jak interesującą fabułą.!

Myślałam, że się będę nudzić przy książce, ale byłam miło zaskoczona. Intrygujący przebieg wydarzeń od samego początku aż do ostatniej kartki. Wątki miłosne, nie tylko z Simonem, ale również z pewnym chłopakiem Twisted Evil

Tajemnice i kłamstwa najbliższych, u których byśmy się tego nie spodziewali. No i końcowe strony, które zakańczają się walką pomiędzy syrenami; smutkiem Vanessy, który odbija się i na nas.
Oceniam książkę 9/10 i z wielką przyjemnością przeczytam ostatni tom trylogii "Syrena" Trici Rayburn Wink

Silencie

Tricia Rayburn swoją pierwszą książkę napisała jeszcze jako nastolatka. Dziś jest uznaną autorką powieści dla młodzieży. "Syrena" to pierwsza część jej wspaniale zapowiadającej się romantycznej serii z wątkiem kryminalnym. Pomimo strachu przed stworzeniami z głębin, Tricia wciąż uwielbia wodę, dlatego zamieszkała w nadmorskiej miejscowości na wschodnim wybrzeżu Long Island.
Szczerze mówiąc – przed sięgnięciem po „Głębię” nie słyszałam nic na temat tejże autorki. Nawet samą książkę zdobyłam przez zwykły przypadek. Podczas jednej ze sporych promocji kupiłam ją za wyjątkowo niską cenę, jednak dopiero mając ją w swoich rękach doczytałam, że jest to już druga część serii. Stwierdziłam więc, że sięgnę po tę powieść dopiero gdy przeczytam tom pierwszy. I tak minęło kilka miesięcy, a ja wciąż się w nią nie zaopatrzyłam, aż w końcu, któregoś dnia podczas mojej dość długiej i ciężkiej choroby postanowiłam, że w końcu ją przeczytam.
Główną bohaterką jest tutaj Vanessa. Boryka się ona z wieloma rzeczami – stratą siostry, kiepskimi relacjami z rodzicami, tajemnicami ojca, trudnym związkiem. Dodatkowym problemem jest również konieczność jej częstego kontaktu ze słoną wodą, by, jak dowiemy się po przeczytaniu kilku stron – zapobiec całkowitej przemianie w syrenę. Jakby tego było mało – do miasteczka wracają istoty, które unicestwiła. A tak przynajmniej myślała.
Pierwszym wnioskiem jaki można wysnuć już po przeczytaniu kilku stron jest to, że bez problemu można się we wszystkim orientować bez wcześniejszej lektury części pierwszej. Ja nie miałam z tym najmniejszego problemu. Wszystko jest na bieżąco tłumaczone, opisywane.
Styl autorki jest w miarę ciekawy, dość wciągający, zrozumiały dla każdego czytelnika, choć u tego nieco bardziej wymagającego – może pozostawić pewien niedosyt, jak to było w moim przypadku. Pojawia się kilka zabawnych momentów, nieliczne nieco nużące fragmenty, jak i również całkiem ciekawe cytaty mówiące o miłości.
,,Jeżeli kogoś kochasz, nie tylko znosisz czyjeś problemy. Nie tolerujesz ich z nadzieją, że może pewnego dnia same znikną. Wspólnie starasz się znaleźć rozwiązanie i to nie dlatego, że masz dość niedogodności, tylko dlatego, że życie twoje i ukochanej osoby są ze sobą splecione, związane. Kiedy ty jesteś szczęśliwa i ja jestem szczęśliwy, a kiedy cierpisz... nic innego się nie liczy...”
Styl jest naprawdę lekki. Muszę jednak powiedzieć, że czytając opis powieści zawierający wzmiankę o uśmiechniętych twarzach, tajemniczych zgonach – liczyłam na coś bardziej tajemniczego, mrocznego. I lekko się zawiodłam.
Błędów w tekście się nie dopatrzyłam, wydanie jest całkiem ładna, okładka również zasługuje na pochwałę.
Reasumując – jest to książka lekka, przyjemna, świetna na odstresowanie się w zimny i niezbyt przyjemny wieczór po ciężkim dniu. Nie mam porównania co do stylu i fabuły jeśli chodzi o część pierwszą, myślę jednak, że „Głębia” jest pozycją w miarę ciekawą i z ciekawości sięgnę po kolejne tomy.
6/10