Córki księżyca - Lynne Ewing

@lma · Wysłany: Pon 22:12, 07 Mar 2011 Temat postu: Córki księżyca - Lynne Ewing

Dwie pierwsze części liczącego trzynaście tomów poczytnego cyklu o młodych kobietach, codziennym życiu i niezwykłej, czasami bardzo niepotrzebnej magii. Każda kobieta jest stworzeniem nocy, ale nie każdej musi się to podobać!

Cztery dziewczyny, cztery charaktery – jedno przeznaczenie. Vanessa, Catty, Serena i Jimena, pozornie przeciętne mieszkanki słonecznej Kalifornii dzielą wspólny sekret. Każda z nich została obdarowana specjalną mocą. Każda z nich ma zadanie do wypełnienia. Każda z nich jest boginią... Vanessa potrafi stać się niewidzialna, Catty podróżuje w czasie, Serena umie czytać w myślach, Jimena zaś ma zdolność przewidywania przyszłości. Tylko razem mogą stawić – Atroxowi, stworzeniu, które karmi się ludzką nadzieją i poluje na niewinnych ludzi w najmodniejszych nocnych klubach Wybrzeża. Choć pradawny i zły do szczętu, Atrox znakomicie radzi sobie we współczesnym świecie – jego śladem podąża liczna grupa zaprzysięgłych wyznawców (a właściwie ofiar, ale na jedno wychodzi). Niestety – wiek lat nastu nie predestynuje nikogo do bycia boginią i dziewczyny, choć każda potężna na swój sposób, muszą radzić sobie nie tylko ze śmiertelnym zagrożeniem, ale również z codziennością, która bywa gorsza od najbardziej przerażającego koszmaru.

W sprzedaży od; 18 maja
Cena: 39,90zł
Stron: 400
Wydawnictwo: Jaguar

Rosemary · Wysłany: Wto 12:18, 08 Mar 2011 Temat postu:

Okładka mnie zaczarowała, dziewczyna ma nieziemskie oczy. Opis też jest niczego sobie, ale coś mnie ciągnie do tej książki. Na pewno przeczytam!

Violet · Wysłany: Wto 13:22, 08 Mar 2011 Temat postu:

Boska okładka!
Czyżby znowu pani Asia z jaguara maczała w niej palce?

Christie · Wysłany: Wto 21:17, 08 Mar 2011 Temat postu:

Okładka świetna i treść całkiem oryginalna! Zakupię z pewnością. I muszę powtórzyć jeszcze raz: okładka mrrrrrrrr

Cassin'89 · Wysłany: Śro 0:13, 09 Mar 2011 Temat postu:

Co mi się podoba, to fakt, że dwa tomu zamieszczone są w jednej książce.
Podobnie jak zaczęli wydawać serie Wampiry z Morganville, bo szczerze powiedziawszy taki wydawanie po jednym cieniutkim (i do tego drogim) tomiku było bardzo męczące.

zaszumiał_wiatr · Wysłany: Śro 14:33, 09 Mar 2011 Temat postu:

Nie podoba mi się ta okładka - jest w niej coś, co mnie odrzuca, a opis też jakoś nie zachwyca, więc nie wyczekuję, ale po Waszych pozytywnych recenzjach przeczytam.

Naikari · Wysłany: Śro 16:55, 09 Mar 2011 Temat postu:

To na pewno dobra okładka? Bo ja widziałam taką dla tej książki:

Acz kolwiek ta, zamieszczona w pierwszym poście podoba mi, się duuużo bardziej. =P

Książkę na pewno przeczytam. Opis bardzo mi się podoba. I to, co jeszcze mi się podoba to fakt, iż dwie książki zostały zamieszczone w jednej książce. SUUPER. =3

Lenalee · Wysłany: Śro 17:03, 09 Mar 2011 Temat postu:

Na pewno dobra, samo wydawnictwo ma tę okładkę na swoim profilu na fejsie.
Okładka jest śliczna, ale sama nie wiem, czy chciałabym tę książkę przeczytać. Może się skuszę, zobaczymy. Wink

ven_detta · Wysłany: Śro 20:19, 09 Mar 2011 Temat postu:

Naikari, to była pierwsza wersja okładki, która jednak nie przypadła do gustu czytelnikom, więc zmienili na tamtą z pierwszego posta. Wink

Mi się ta nowa podoba, ale coś mi nie pasuje z włosami tej dziewczyny...
A co do opisu - ciekawy, ale nie porywający. Chyba poczekam na jakieś opinie zanim po nią sięgnę. Smile

Ribelle

Cudowna okładka, zakochałam się w oczach tej dziewczyny.
Opis tesz super, już ją sobie zamówiłam, ale niestety muszę czekać do 20 maja.

tombraiderka009

Książka mnie zachęciła, a okładki obie wg mnie bardzo ładne. Very Happy

Myśle, ze chyba raczej przeczytam. Very Happy

Poczekam na wasze recenzje.:]

Rosemary

1 część na pewno kupię, okładka drugiej części jest śliczna, ale dla mnie gorsza od pierwszej. Szybko im idzie wydawanie Smile

Martycja

Okładki mogą być, ale mnie bardziej interesują te tajemnicze moce i przygody 4 dziewcząt Smile

Muszę w końcu zaopatrzyć się w część pierwszą Smile

Etnaya

Ooo.. to jest seria ,którą po prostu muszę przeczytać.Okładki są śliczne, szczególnie ta części pierwsza.

Silje

No to moja recenzja. Dotyczy ona tylko jednej części z pierwszego tomu, czyli "Bogini nocy". Smile

„Córki księżyca” to trzynastotomowy cykl o młodych dziewczynach będących potomkami bogini księżyca. Początkowo ilość zapowiadanych tomów mnie przeraziła, bałam się, że tak długa historia będzie opierała się na snuciu nudnej, bezbarwnej fabuły. Teraz, po przeczytaniu pierwszego tomu wiem, że z niecierpliwością oczekiwać będę na kolejne części tej niezwykłej historii.

„Bogini nocy” to opowieść o Vanessie, która posiada niezwykły dar – potrafi stać się niewidzialna. Jeśli zajdzie taka potrzeba, jej molekuły rozdzielają się, a Vanessa – w postaci „sproszkowanej” przenosi się w dowolnie wybrane miejsce. Vanessa ma przyjaciółkę – Catty, która manipuluje czasem; potrafi przenosić się w przeszłość oraz w przyszłość. Dziewczyny zaprzyjaźniły się w młodości, kiedy zauważyły na swych szyjach identyczne amulety przedstawiające księżyc – od tego czasu zastanawiają się, skąd wzięły się ich niezwykłe zdolności oraz czy mają ze sobą coś wspólnego.
My – czytelnicy jesteśmy w lepszym położeniu niż bohaterki, ponieważ zanim je poznamy, czytamy prolog, a w nim ciekawy mit o bogini Selene prowadzącej księżyc po niebie, która zakochawszy się w śmiertelniku wydała na świat córki. Nietrudno się domyślić, że córkami tymi są właśnie Vanessa oraz Catty.

„Bogini nocy” nie jest pozycją wybitną – nie wstrząśnie Wami, ani nie zmieni Waszego stosunku do świata. Jedyne co Wam zapewni to naprawdę przyjemnie i miło spędzony czas. Podczas czytania miałam wrażenie, że oglądam dobry film – o szkolnych przyjaciółkach, ich problemach i tajemnicach. Wszystko opisane jest obrazowo i co najważniejsze – ciekawie. Akcja powieści od samego początku jest tajemnicza i pełna niedomówień, wciąga i nie daje się od siebie oderwać. Zabrawszy się za książkę – nie mogłam przestać czytać, chłonęłam kolejne strony zastanawiając się jak rozwinie się zaskakująca mnie nieustannie fabuła.

Po „Córkach nocy” nie spodziewałam się niczego oryginalnego, dlatego zostałam mile zaskoczona. Na naszym rynku panuje przesyt romansów paranormalnych skierowanych do młodzieży, a każdy kolejny powiela utarte schematy poprzedniego. Tutaj było inaczej; nie potrafię jednym zdaniem określić co było inne, ale od samego początku odczuwało się powiew świeżości w opowiadanej historii, a to zdecydowanie ogromny atut tego typu historii.

Przede wszystkim narracja trzecioosobowa, która w „paranormalach” pojawia się rzadko, a szkoda; dzięki niej nie jesteśmy narażeni na „wysłuchiwanie” ciągłych narzekań, zachwytów na chłopakiem i idiotycznych przemyśleń bohaterki. Tutaj zresztą one by się nie pojawiły, ponieważ bohaterki „Córek nocy” diametralnie różnią się od znanych nam dotychczas ofiar losu, które albo bez przerwy się przewracają, albo użalają się nad swym losem, albo są słabe i bezbronne, a ich największą życiową aspiracją jest zostać ugryzioną przez wampira. Vanessa to silna i rozsądna dziewczyna, która od urodzenia mieszka w Los Angeles. Jest pewna siebie i nie jest szkolną ofiarą.
Oczywiście zakochuje się w chłopaku, ale i tu czeka nas niespodzianka – nie pojawia się żaden konkurent, żaden trójkąt miłosny. Dla mnie to zdecydowany plus. Dodam jeszcze, że wątek miłosny opisany jest naprawdę smakowicie; romantycznie i namiętnie zarazem.

Do innych zalet zaliczyłabym z pewnością opisy codziennego życia amerykańskich nastolatek, a także szczegółowe opisy spożywanych przez nie potraw. Te wszystkie cuda, takie jak chociażby frytki z serem sprawiały, że nieustannie była głodna. Ostatnio z tak szczegółowym opisem posiłków spotkałam się w „Harrym Potterze”.
Kolejnym plusem jest bardzo szczegółowa i barwna mitologia opisana w powieści. Lubię, kiedy autorka dokładnie zna wykreowany przez siebie świat, lubię też nawiązania do starożytności i obie te rzeczy zapewniła mi Lynne Ewing.
No i wreszcie fakt, że w książce pojawił się jeden z moich ulubionych ostatnio tematów, czyli podróże w czasie. Skoki w czasoprzestrzeni zawsze mnie fascynowały i każda nowa teoria, nawet jeśli nie podparta żadnym naukowym wywodem, wzbudza moją ciekawość. W „Bogini nocy” mamy wytłumaczone między innymi to, dlaczego czasami wydaje nam się, że niektóre dni ciągną się w nieskończoność, albo dlaczego czasami udaje nam się załatwić dużo spraw w ciągu dnia.

Mogłoby się wydawać, że pierwszy tom cyklu o Córkach księżyca jest bez wad i chyba tak jest. Czytając go spędziłam niesamowite chwile wypełnione radością i niepokojem. Szczerze polecam zapoznanie się z tą pasjonującą historią i wrażeń podobnych do moich.

Tirindeth

Co mnie przeraża - ilość tomów. Miałam to dostać do recki, ale chyba sobie odpuszczę, bo ta ilość mnie po prostu przeraża. Już i tak człowiek wydaje kupę forsy na trylogie, a co dopiero na taką sagę?! I tematyk też nie powaliła, mimo wszystko. Chociaż widzę dobrą reckę Silje.

Agnnes

Recenzja bardzo mnie zachęciła Smile

Ale, haha, Silje, w ogóle nie pamiętam żeby w HP były szczegółowe opisy potraw Very Happy

Silje

sujeczka

Agnnes

madziulek125

Przy przeglądaniu książek w księgarni, moją uwagę przykuła okładka tej o to książki. Czytając jej opis pomyślałam „kolejna historia o niezwykłych nastolatkach” a jednak ma ona w sobie coś innego.
Książka jest bardzo wciągająca. Czyta się ją łatwo i szybko. Język – lekki, idealny dla nastolatek. Bardzo dużo opisów. Mimo wszystko jest w nich trochę chaosu. Bardzo szybkie skoki między akcjami. Fabuła zaskakująca, ale są momenty dość przewidywalne.
Dużym plusem jest to, że wydawnictwo wydało 2 części w jednym tomie. Zaoszczędzimy na tym dość dużo, ponieważ tom I kosztuje 39.99 i ma 383 strony.
W książce poznajemy cztery dziewczyny. Mają różne charaktery, dzięki czemu każdą polubiłam za coś innego.
W pierwszej części „poznajemy ich świat” z perspektywy Vannesy. Narracja jest trzecio osobowa, towarzyszymy jej jako osoba obserwująca. Moim zdaniem jest to bardzo dobre rozwiązanie, nie musimy czytać długich opisów jej westchnięć do chłopca imieniem Michael, przy którym traci kontrole nad swoją mocą.
Na początku książki mamy zamieszczony prolog, w którym jest opisany mit o bogini nocy – Selene. Dzięki tej wiedzy jesteśmy w korzystniejszym punkcie od dziewczyn, domyślamy się kim są. Vanessa i Catty poznają dwie dziewczyny – Serene i Jimene, które jak się okazuje również są córkami Selene.
Dziewczyny uczą się wykorzystywać swoje moce w walce z Atroxem, każda w swój wyjątkowy sposób. Są jednak postawione przed wieloma problemami. Jak walczyć ze złem, tak aby inni nie dowiedzieli się o ich nadnaturalnych zdolnościach? Jak być boginią i nastolatką? A do tego co wybiorą, gdy skończą 17 lat?
Historia wciągająca, jednak nie polecam osobom, które nie lubią książek pisanych w "łatwym" języku, jest wiele powtórzeń. Dużym plusem jest nawiązanie do mitologii i to, że autorka wie o czym pisze,posiada ona wiedzę o mitologii i ciekawie łączy ją z historią.

Blood_

RoseHathaway

Ja nie mogę, Anga nie mówiłaś, że śniły Ci się potrawy z HP ! xd

A co do książki po przeczytaniu recenzji Silje, bardzo chciałabym przeczytać tę książkę. Mnie nie przeraża w ogóle ilość tomów- wręcz przeciwnie- zachęca. Np. "Mroczny Łowca" też ma wiele tomów... Wink

Na pewno sięgnę po te powieści Smile

Blood_

booki

„Tu es dea, filia lunae”*

„Bogini Nocy” i „W Zimnym Ogniu” są pierwszymi częściami nowego cyklu, który będzie liczył trzynaście tomów: „Córki Księżyca”, autorstwa Lynne Ewing.

Nastolatki: Vanessa, Catty, Serena i Jimena są inne. Skrywają wielki sekret, nie są tylko zwykłymi mieszkankami Kalifornii, są one ponadto boginiami, Córkami Bogini Selene. Każda z nich posiada niesamowitą moc: Vanessa potrafi stawać się niewidzialna, Catty podróżuje w czasie, Serena czyta w myślach, a Jimena przewiduje przyszłość. Tylko wspólnymi siłami mogą stawić czoło strasznemu demonowi – Artroxowi. Nastoletnie boginie, choć niezwykłe prowadzą dość normalne życie i przeżywają rozterki miłosne. Ponadto nie do końca opanowały jeszcze swoje moce…

Główne bohaterki wydają się być niczym niewyróżniającymi się osobami, jednak tak nie jest. Każda z nich jest obdarzona inną mocą, która całkowicie zmienia ich życie. Ich jedynymi problemami nie są: szkoła czy chłopcy, choć i te się pojawiły, lecz także walka z demonem, który wysysa nadzieję. Te niesamowite dziewczyny starają się pogodzić normalne życie z niezwykłym. Postacie przedstawiały nie tylko dwa różne żywoty, ale także dwa różne oblicza, jakby w jednej osobie żyły dwie istoty, pojawiając się zamiennie zależnie od sytuacji.

Fabuła w powieści jest wciągająca i momentami zaskakująca, jednak czasami w oczy rzucała się naiwność bohaterki, gdy wydarzenia były całkiem przewidywalne. Akcja już od początku rozwija się dość szybko i nie ma żadnych przerw. Czytając, płynnie przechodzimy do kolejnych zdarzeń.

W książce następowała co chwilę jakaś ucieczka. Na początku nikt się z nikim nie zmierzył, tylko poszczególne osoby uciekały, lecz nie tylko w sensie dosłownym. Bohaterowie uciekali także czasami od swych problemów, którym nie mieli siły i ochoty stawić czoła.

czytaniu tej pozycji zwróciłam także uwagę na podobieństwo „rytuału”, przygotowania się dziewczyn: Vanessy i Sereny. Były one niemal identycznie przedstawione, a czytelnik mógł odczuć małe déjà vu. Jednak działo się to w dwóch osobnych częściach, jedno w „Bogini Nocy”, drugie „W Zimnym Ogniu”, więc gdyby te dwie części nie były ze sobą połączone możliwe, że nie odczuwałoby się tego zbytnio.

Artorox i jego Wyznawcy odbierają człowiekowi nadzieję. Staje się on po ty zbiegu tylko pustym naczyniem, jego dobro umiera, a dusza jest mocno uszkodzona. Nadzieja jest jedną z najważniejszych wartości, a gdyby nie ona, człowiek nie miałby chęci do życia, nie miałby po co żyć. I właśnie tacy są Wyznawcy, oni nie żyją prawdziwie, a przeszli na stronę zła, gdyż sądzili, że dzięki temu coś poczują. Jednak tak się nie stało.

W tej pozycji poruszany jest także problem walki dobra ze złem. Gdyż przecież dobro, tak naprawdę nie może walczyć i upodabniać się do swego przeciwieństwa. Dziewczęta muszą pokonać Artroxa, lecz gdy dowiadują się, że nie mogą z nim wojować, są zaskoczone i nie mają pojęcia jak osiągnąć sukces. Meggie, która pomagała im się odnaleźć, powiedziała im, że do pokonania swego wroga mogą użyć tylko dobra. Namawiała do okazania Wyznawcom dobra, powiadała że to będzie ich broń.

Narracja prowadzona jest pierwszoosobowo, w „Bogini Nocy” przez Vanessę, a w „W Zimnym Ogniu” przez Serenę. Jako że ten tom zawiera dwie części i od razu zmienia się punk widzenia, można poczuć z początku lekką dezorientację.

Lynne Ewing ma świetne pióro i należycie zaprezentowała nam wykreowany przez siebie świat. Potrafi ona wciągnąć czytelnika. Wprowadza ona w tekście wątpliwości i zasiewa tajemnicę, dzięki czemu czytelnik nie może oderwać się od książki, chcąc dowiedzieć się, jaki będzie dalszy przebieg wydarzeń.

Lektura ta wciągnęła mnie bez reszty i nie mogłam się od niej oderwać. Wraz z Vanessą, a później Sereną przeżywałam wszystkie opisane przez nie wydarzenia. Przed przeczytaniem „Córek Księżyca” miałam stosunkowo krótki, ale jednak, czas, w którym nie miałam ochoty sięgnąć po jakąkolwiek książkę. Jednak gdy zaczęłam ją czytać, pozbyłam się mojego lenistwa i nie odłożyłam jej na półkę, póki nie skończyłam. Książka ta bardzo mi się podobała. Polecam ją osobom, którzy pragną całkowitego oderwania się od rzeczywistości i zatopienia się w świecie, gdzie zwykłe dziewczyny stają się prawdziwymi boginiami.

Moja ocena 9,5/10

* (z łac.) Jesteś boginią, Córką Księżyca