Wszystkie jasne miejsca - Jennifer Niven

Zuz@

Odważna opowieść o miłości, przeżywaniu życia i dwojgu młodych ludzi, którzy znajdują siebie nawzajem, gdy stoją na skraju przepaści.
Theodore jest zafascynowany śmiercią. Codziennie rozmyśla nad sposobami, w jakie mógłby pozbawić się życia, a jednocześnie nieustannie szuka – znajdując – czegoś, co pozwoliłoby mu pozostać na tym świecie. Violet żyje przyszłością i odlicza dni do zakończenia szkoły. Marzy o ucieczce od małego miasteczka w Indianie i niemijającej rozpaczy po śmierci siostry.
Kiedy Finch i Violet spotykają się na szczycie szkolnej wieży – sześć pięter nad ziemią – nie do końca wiadomo, kto komu ratuje życie. A gdy ta zaskakująca para zaczyna pracować razem nad projektem geograficznym, by odkryć „cuda” Indiany, ruszają – jak to określa Finch – tam, gdzie poprowadzi ich droga: w miejsca maleńkie, dziwaczne, piękne, brzydkie i zaskakujące. Zupełnie jak życie.
Wkrótce tylko przy Violet Finch może być sobą – śmiałym, zabawnym chłopakiem, który, jak się okazuje, wcale nie jest takim wariatem, za jakiego go uważają. I tylko przy Finchu Violet zapomina o odliczaniu dni, a zaczyna je przeżywać. Jednak w miarę jak świat Violet się rozrasta, świat Fincha zaczyna się gwałtownie kurczyć.

***

Na książkę natknęłam się już dość dawno na goodreads i znalazła się na liście 'do przeczytania' razem z setką innych powieści. Potem przyszła promocja na Arosie, okazało się że książkę wydano po polsku i właśnie tak znalazła się w mojej biblioteczce. Właściwie nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce, chyba myślałam, że to będzie taka historia dwójki zagubionych osób, które wzajemnie sobie pomagają, dzięki czemu rodzi się uczucie. Chyba myślałam, że to będzie taka historia dająca nadzieje, że nawet kiedy jest źle można znaleźć szczęście. Ojj jak się myliłam!
Książka napisana jest z perspektywy dwójki głównych bohaterów- Fincha i Violet, ktorzy spotykają się w dość nietypowych okolicznościach- na szczycie wieży w ich liceum. On, niedawno wybudził się ze 'snu', jest szkolnym dziwadłem, wariatem itd. Ona, cierpiąca od kilku miesięcy po utracie starszej siostry, w szkole popularna i znana. I oczywiście jak to w książkach się dzieje, los ich łączy i po tym nietypowym zajściu trafiają do jednej grupy w projekcie z lokalnej geografii. Na początku byłam nieco nieprzychylnie nastawiona, mimo że czytało mi się szybko to było coś w tej książce co mnie irytowało. Nie miałam ochów i achów nad bohaterami, właściwie to miewałam problemy z wyobrażeniem sobie ich, szczególnie Fincha. Jednak z czasem moje podejście do książki zaczęło się zmieniać, zaczynałam widzieć drugą stronę, coś więcej niż z początku się wydawało. I przede wszystkim okazało się, że nie jest to taka książka jaka myślałam, że nie jest pozytywną historią pełną nadziei. Wręcz przeciwnie historia ta była przygnębiająca, właściwie przez ostatnie kilkadziesiat stron głównie płakałam. Lecz gdzieś za tym potokiem łez kryła się też nadzieja.
Moim zdaniem 'Wszystkie jasne miejsca' to książka poruszająca, różniąca się od większości książek dla młodzieży, i myślę że daje do myślenia i uświadamia nam wiele rzeczy. Mimo początkowej irytacji bardzo przeżyłam całą tę historię, i myślę że pozostanie w mojej głowie na trochę.
Polecam!

Ocena: 8/10

lipsmackeer

Książka kupiona pod wpływem impulsu, przeczytana pod wpływem kaprysu i pod wpływem chwili stała się jedną z moich ulubionych książek bijąc na głowę "Eleonorę & Parka" Rainbow Rowell czy też "Gwiazd naszych winę" Johna Greena, do których jest porównywana. To niezwykła i nietuzinkowa pozycja, której nie potrafię opisać... Zbyt mocno boję, się że zdradzę jakiś szczegół, który zrujnuje Wam lekturę tej przedziwnej słodko-gorzkiej historii. "Wszystkie jasne miejsce" to historia dwojga siedemnastolatków, którzy chodzą do jednego liceum, ale nie mają pojęcia o swoim istnieniu. Wszystko to zmienia się w chwili, gdy spotykają się na wieży-dzwonnicy swojej szkoły. Oboje chcą skoczyć. Z całkowicie różnych powodów, nie mając nawet świadomości, że tuż obok rozgrywa się podobna scena. Ta niecodzienna chwila łączy ich życie i nie pozwala skoczyć. Nie jest pewne kto komu uratował życie - Violet Finchowi, czy Finch Violet. Może po prostu uratowali siebie nawzajem. Ale pewnym jest, że od tamtego momentu nic nie będzie takie proste.

Violet wciąż opłakuje śmierć swojej starszej siostry, która zginęłam w wypadku samochodowym na oblodzonym moście rok temu. Młodsza z sióstr nie może się pozbierać, zrezygnowała ze swoich pasji i marzeń o studiach w Nowym Jorku. To wszystko bardzo przypominało mi powieść "Kochani dlaczego się poddaliście", gdzie starsza z sióstr także umiera na moście, a młodsza nie umie poradzić sobie z jej odejściem. Violet przestała wsiadać do samochodu, oddaliła się od przyjaciół. Żyje pogrążona w swoich myślach i wyrzutach sumienia. Była szkolna gwiazdka, która przestała imprezować, spotykać się z największym przystojniakiem i zaczęła nosić ubrania starszej siostry. Nawet brzydkie okulary których nie potrzebuje. Wszystko, byleby tylko zastąpić światu, rodzicom i samej sobie zmarłą Eleonor.

Finch to postać zagadka. Niewiele o nim wiadomo, choć tak jak Violet jest narratorem w powieści. Dowiadujemy się, że ma dwie siostry, rodzice są po rozwodzie, a tata był gwiazdą hokeja. Wiemy także, że zapada w dziwny letarg, który on sam określa jak Sen. Łatwo się też domyślić, że jest niezwykle samotny i nieszczęśliwy. Każdego dnia rozmyśla o samobójstwie. Ma świetną pamięć, więc nauka nie jest problem, a dodatkowo zapamiętuje wszelkie dane statystyczne dotyczące samobójstw na świecie. Nie pomagają sesje z szkolnym psychologiem. Jedynym co napędza go do działania to odkrycie dlaczego Violet także znalazła się na dzwonnicy. Zaczyna interesować się dziewczyną i robić wszystko, co może ich do siebie zbliżyć. Dzięki temu zaczynają razem robić semestralny projekt na jedną z lekcji. Mają zwiedzić cuda stanu Indiana, aby lepiej poznać obszar, z którego pochodzą przed skończeniem szkoły.

Popłakałam się jak bóbr. Dwoje nieszczęśliwych ludzi, którzy nie potrafią uratować samych siebie, ale chcą uratować swojego towarzysza. Chwile, w których Finch przekonuje Violet do jazdy samochodem, lub powrotu do swoich pasji... Chwile pełne nadziei, gdy Violet uczy Fincha odczuwać szczęście nadziei. Ta książka przepełniona jest nadzieją i wielką wolą uratowania drugiego człowieka. "Wszystkie jasne miejsca" to naprawdę niezwykła lektura, która opowiada o dwóch skrajnie odmiennych światach naznaczonych tragedią samobójstwa. Co czternaście sekund ktoś na świecie popełnia samobójstwo. A jednak to pierwsza książka która całkowicie skupia się na tym problemie. Ciężko w literaturze pięknej, szczególnie skierowanej do młodzieży o książkę, która od początku do końca opowiada o chęci popełnienia samobójstwa.

Bardzo emocjonująca i emocjonalna lektura. Skierowana do młodego, ale dojrzałego czytelnika, który będzie potrafił się zmierzyć z tragediami, jakie spotykają oboje bohaterów (a także niektóre postaci drugoplanowe). Ta książka przesączona jest bólem i nadzieją. A finał sprawił, że wyrwano mi serce, przeżuto i wsadzono z powrotem. To jedna z tych chwil, kiedy nie chcę zaczynać lektury innej książki, aby nie zagłuszyć odczuć po "Wszystkich jasnych miejscach". Polecam gorąco nawet starszym czytelnikom. Myślę, że to jedna z tych powieści, że młody wiek bohaterów tylko potęguje ich tragedię, a nie odstrasza każdego kto skończył dwadzieścia lat.