1. Dziedzictwo mroku

Blood_

Mi osobiście książka się nie spodobała.
Ciesze się, że jej sobie nie kupiłam tylko wpierw ściągnęłam.
Nwm może akurat potrzebowałam czegoś innego, może sięgne po nią jednego wieczoru jeszcze raz...

Agnnes

Ja, mimo że ksiązka mi się podobała, cieszę się, że jej nie kupiłam. No, może się nie cieszę, ale wystarczył mi ebook. A te 40 złotych które mogłam na nią wydac, wydam na pewno w lepszy sposób Wink

A przynajmniej mam taka nadzieję.

Zuz@

Przyznaję , w empiku to okładka tej książki przykuła moją uwagę. Jej niezwykłość, a także materiał z którego jest wykonana. Przeczytałam kilka pierwszych stron i stwierdziłam ,że muszę ją mieć. Jednak zanim po nią sięgnełam mineło trochę czasu, czasu przez który naczytalam się wiele pochelbnych opini. I nie będę ukrywać ,że miałam naprawdę duże oczekiwania, co do niej. I przyznaję z początku czułam się zawiedziona, miałam wrażenie ,że czytam kolejną książkę o tym samym. Jednak im dalej tym coraz bardziej przekonywałam się do 'Dziedzictwa mroku'. Zagłębiając się w historie, w charkatery bohaterów pochłonełam się bez reszty. Okazało się ,że wątek miłosny jest idealnie wyważony z akcją i tajemnica. Nie jest to kolejna słodka historia o zakazanej miłosci, nic z tych rzeczy. Niesamowity jest klimat całej powieści, owiany taką tajemnicą i niepokojem. Czasami nawet czuje się ciszę, niepokojącą ciszę przed burzą.
Dużym plusem są również bohaterowie. Grace, można by powiedzieć ,ze idealna córka pastora. Dobrze wychowana, inteligentna, uzdolniona, pomagajaca, anioł w ludzkiej postaci. A mimo to wzbudza symaptie od początku, a z czasem i ona się zmienia, a my dostrzegamy też jej inne cechy- poświęcenie i odwagę. Daniel, jej przyjaciel z dziecińtwa, ktory wraca po latach po owianym tajemnicą zniknięciu. Z pozoru wydaję sie pewnym siebie arogantem ,ale nie trzeba wiele by zobaczyć ,ze tak naprawdę jest zagubionym chłopakiem szukającym miłosci i pomocy. Jude, brat Grace- z początku grzeczny syn , jednak powrót Daniela wpływa na niego wyjątkowo agresywnie.
Niestety czytajac ,gdy przymkneła mi się książka przeczytałam znajdujący się na końcu opis 2 części przez ,co trochę miałam zepsute zakończenie. Jednak nawet z tą wiedzą czytało je się jednym tchem. Było emocjonujące , ale nie przesadzone, co ostatnio często spotykam w książkach.
Z niecierpliwością czekam na kolejną część ,a wszystkim ,którzy nie czytali polecam 'Dziedzictwo mroku'!

Silje

Po wielu entuzjastycznych opiniach znowu zrobiłam sobie coś, czego bardzo nie lubię – nastawiłam się na arcydzieło i niestety trochę się zawiodłam.
„Dziedzictwo mroku” to książka ciekawa, z pewnymi oryginalnymi elementami, ale na pewno nie jest to pozycja, którą mogłabym nazwać rewolucyjną, czy wyjątkową. Ot, zwykły paranormal jakich wielu.
Co mi się podobało to klimat. Faktycznie jest bardzo tajemniczy. To, co wciąga i nie pozwala się oderwać od książki to zdecydowanie nie żywiołowa akcja, bo ta pojawia się właściwie dopiero pod koniec powieści, ale liczne zagadki i niedomówienia, które autorka bardzo umiejętnie konstruuje sprawiając, że chcemy się dowiedzieć więcej i więcej.
Akcja toczy się bardzo powoli, pośród czynności życia codziennego (podrozdziały zatytułowane są: „obiad”, „po kolacji”, „w samochodzie”) w sennym, małym miasteczku, którego klimat mi także do bólu przypominał „Piękne istoty”. Ja osobiście bardzo lubię takie opowieści dlatego miejsce akcji było dla mnie ogromnym plusem.
Podobało mi się również osadzenie wszystkiego w gronie rodziny. Rodzina głównej bohaterki jest niezwykle istotna; oprócz znajomości z tajemniczym chłopakiem ważne są tutaj interakcje z bratem, ojcem i innymi. Choć pewnie dla większości to będzie nudne, ja bardzo lubię szczegółowe opisy rodzinnych posiłków.
W zasadzie nie polubiłam żadnej z postaci. Grace była mi obojętna i kompletnie mnie nie obchodziło co się z nią stanie. Co do Daniela, to po Waszych opiniach bałam się, że będzie to kolejny Patch (mój znienawidzony bohater), na szczęście arogancki był tylko na samym początku, a potem... zrobiło się z niego wielkie, brejowate, galaretowate nic. Niby niebezpieczny, a jednak nie, niby tajemniczy, ale też nie za bardzo. Chłopak bez charakteru. Ani do niego nie wzdychałam, ani się na niego nie złościłam, co w ostatecznym rozrachunku nie stawia go na zbyt wysokiej pozycji. Jedyne co mi się podobało w konstrukcji jego postaci to to, że nie był to kolejny tajemniczy nieznajomy który nagle zjawia się znikąd w życiu głównej bohaterki, a dawny przyjaciel z dzieciństwa z którym wiąże się wiele wspomnień i emocji.
Co się z tym wiąże, to retrospekcje, które idealnie wprowadzają w zdarzenia z przeszłości.

@lma

O kurde. Mam bardzo podobne odczucia jak ty, Silje Smile

Silje

@lma

Moja ocena oscyluje w granicach 5-6, choć kto wie, gdyby było mniej cukrowe zakończenie może byłaby wyższa.
Sama nie twierdzę, że książka jest zła, bo nie jest, ale w sytuacji gdy na rynku jest naprawdę duży wybór książek paranormalnych moje wymagania też idą nieco w górę Razz

a może już się przejadłam tymi paranormalami i dlatego tak sobie wybrzydzam? To całkiem możliwe Very Happy

I mam podobnie. Teraz nie chcę myśleć o "Łasce..." bo mnie nie ciągnie, ale może jak będzie już dostępna to może zechcę przeczytać. Nigdy nie mów nigdy Wink

Ale przeczytam tylko jak będzie w bibliotece.

ven_detta

Hm, mnie też wkurzyło to zakończenie, bo kompletnie mi nie podeszło - liczyłam na coś innego. I nie twierdzę, że to jest jakaś przełomowa książka, ale jak ją czytałam to wydawała mi się taka... no nie wiem, świeża Very Happy

No i zdecydowanie wybija się na tle niektórych (coraz liczniejszych, niestety), w większości "amberowych" paranormali, gdzie wszystko skupia się na dwóch głównych postaciach i ich niesamowitym uczuciu, a wszystko wokół potraktowane jest na odwal się Neutral

Tutaj wszystko ładnie współgrało, widać, że autorka wszystko przemyślała i dopracowała (chociaż to zakończenie nie bardzo ;/) i moim zdaniem książka zasługuje na uwagę Wink

Chociaż znam to uczucie, kiedy po tylu entuzjastycznych ocenach nastawiamy się na jakieś cudo, a okazuje się inaczej Razz

Chyba nie ma nic bardziej frustrującego xD

Zuz@

Silje

Agnnes

Rosemary

Silje mi też nie podobało się zakończenie, ale chyba w inny sposób xD. Ciesze się, że Daniel nie umarł! Ale nie podoba mi się, że było to takie naciągane. Wbiła mu sztylet a on żyje - to było głupie. Jeśli autorka chciała zakończyć szczęśliwie, mogła nie zrobić tego tak,, naiwnie

Silje

zaszumiał_wiatr

Podobnie jak Wy sięgnęłam po "Dziedzictwo mroku" ze względu na wiele pochlebnych opinii o nim, a także ciekawy opis. I niestety rozczarowałam się.
Okładka jest śliczna i gdy na nią patrzę, trochę żałuję, że treść nie jest równie intrygująca, co wygląd zewnętrzny. Właściwie w "Dziedzictwie..." nie znalazłam nic nowego - utarta, schematyczna akcja i ta przewidywalność! Od samego początku domyśliłam się, że Daniel jest wilkołakiem. Chyba jedynym zaskoczeniem była dla mnie wiadomość, że Jude został ugryziony i stał za okaleczaniem ciał i zwierząt..
Również bohaterowie nie zyskali mojej sympatii - Grace była mi właściwie obojętna, przez pierwsze 100 stron lubiłam ją jakoś bardziej, później mniej. Daniel od początku nie przypadł mi do gustu i już go nie polubiłam. Jude, wiadomo, irytujący, a chyba tylko Charity wydała mi się ciekawa i zabawna - zwłaszcza fragment, w którym oglądała film przyrodniczy o wilkach: gdy powiedziała, że musi się wczuć w pisanie o nich pracy Razz

Drażniły mnie wątki religijne i wychowawcze w książce i choć o jednym przykładzie muszę napisać, na wszelki wypadek zaznaczę jako spoiler:
[...]Dostałam stary komputer taty pod warunkiem, że nie będę korzystać z internetu w moim pokoju. Serfowanie po sieci miało się odbywać wyłącznie w salonie, gdzie mama mogła co jakiś czas sprawdzać historię przeglądarki.
Nie pozwalali korzystać z internetu siedemnastoletniej dziewczynie?
Jednak najbardziej wkurzający fragment to ten, w którym Grace dowiaduje się prawdy o znaczeniu Urbat przez wyszukiwarkę internetową! Samowolnie nasunął mi się myśl "Zmierzch", mimo że wcześniej nie dostrzegłam wielu podobieństw.
Podobały mi się podrozdziały, dzięki którym można było dostrzec mijający czas i wspomnienia Grace. Dużym atutem książki jest też fakt, że bardzo szybko i łatwo się ją czyta. Przeczytałam ją jednym tchem, bo jest płynna i akcja niezauważalnie miesza się z opisami i przemyśleniami Grace.
Co do zakończenia, zgadzam się z Silje i agness. Słowo "odszedł" w tym znaczeniu oznaczało dla mnie śmierć Daniela i rzeczywiście taka końcówka byłaby lepsza. Zwłaszcza, że to na Grace spadło przekleństwo, tudzież błogosławieństwo, jak zobaczymy w drugiej części. Nie polubiłam Daniela, więc teraz jego obecność jest dla mnie zbędna. Ale przekonam się w "Łasce utraconej".
Podsumowując, "Dziedzictwo mroku" zawiodło mnie, ponieważ spodziewałam się czegoś świeżego, a dostałam oklepany temat z nieco innym zakończeniem, za co akurat plus. Nie wyczekuję drugiego tomu z niecierpliwością, gdy się pojawi, pewnie kupię i przeczytam, ale książka moim zdaniem jest średnia. Lepsza od "Ever", tu się zgodzę Wink

W granicach 6/10.

bee

Rzeczywiście, Dziedzictwo nie jest arcydziełem, ale chyba nikt tego od tej książki nie oczekiwał. Jest przyjemna, wciągająca, bez pretensji do bycia dziełem - znaczy literatura relaksacyjna;) Jak dla mnie jest ok. i spełnia swoje zadanie, czyli odpoczywa:)

Speechless

Właśnie zamówiłam tą książkę i nie mogę się już doczekać, kiedy zacznę ją czytać. Zastanawiałam się nad kilkoma książkami, ale mogłam wybrać tylko jedną. Po waszych recenzjach dokonałam wyboru. Zobaczymy co to będzie Wink

Wea

Po waszych opiniach postanowiłam zaopatrzyć się w książkę Smile

. Na premierę Crescendo jadę do empiku i przy okazji kupie ją sobie.

nati202055

grey_apple

Wiem ze jest tu juz masa waszych opinii ale ja postaram sie w skrócie napisać co o niej sądzę., a i moja cała wypowiedź to jest jeden wielki SPOJLER xD
"Dziedzictwo mroku" chciałam dostać pod choinkę jednak nie dostałam, wiec sięgnęłam bo ebook. Na początku tak jak wy czułam się zawiedziona. To nie było to czego oczekiwałam. Panna Boska Grace przypominała mi trochę Nore (z Szeptem) Podobało mi sie to ze Siedemnastolatka miała talent malarski. Przez to ze jej ojciec był pastorem musiała uważać na to co robi i gdzie chodzi. To zrozumiałe taki los... Kiedy pojawił sie Daniel nie wiedziałam co sie mogę po nim spodziewać. Będzie bardziej podobny do Patch`a czy do Jace`a? a może do Edka? (miałam wielką nadzieje ze nie) Może w jakimś stopniu na początku był podobny do tych dwóch pierwszym wymienionych, jednak kiedy poznaliśmy jego dzieciństwo coś we mnie pękło i naprawdę szkoda mi było tego chłopaka. SPOILERZ czasem gdy Grace zbliżała się do Daniela poznawaliśmy jego paranormalne zdolności. Kiedy wyznał jej prawdę to taki szok z mojej strony, ze nie tego sie spodziewałam. Tak jak gdy ona go odrzuciła, a wciąż go kochała. Zawsze w tych wszystkich książkach jak to już Zuz@ pięknie napisała dziewczyna mimo wszystko idzie dalej za swym ukochanym. A tu tak nie było. W sumie nie ma się co jej dziwić. przecież to co wyrządził jej bratu było straszne. Trzeba było też spojrzeć na to z innej strony, ze w większej cześć to nie była jego wina.
Jeszcze co do innych bohaterów to tak Jude był strasznie irytujący. Niby super dzieciach pomaga innym wspaniale sie uczy a co do czego przyjdzie to nie potrafi wybaczyć byłemu najlepszemu przyjacielowi.
To prawda Don był bardzo fajny można go uznać za interesującą postać.
Hmm co jeszcze? Dobra koniec rozpisywania się.
Powiem tylko tyle. Książka mi się naprawdę podobała. Dawno juz tak sie nie wciągnęłam tak ze czytanie zajęło mi dwa dni. Na pewno sięgnę po następna część choć pewnie tez będzie to ebook ; )

ven_detta

grey_apple, zaznaczyłam w Twojej opinii część, która jest spoilerem, bo nie jest nim cała wypowiedź, a fajnie opisałaś książkę Wink

grey_apple

dzięki ven_detta
Ja sie Tobie nie dziwie. Niech Zmierzch pozostanie tym no nieszczęsnym Zmierzchem i przestańmy do niego wszystko porównywać ; )

Wea

Dodam jeszcze moja krótką opnie na temat tej książki Wink

Dziedzictwa nie zamierzałam kupić, kiedy byłam w empiku. Ale kiedy zobaczyłam ją, od razu ja wzięłam i pobiegłam do kasy. Very Happy

Na początku byłam trochę zwiedzona Grace. Opisana była jako grzeczna i ułożona dziewczynka. Na dodatek jest córką pastora i to mnie trochę zniechęciło. Kiedy pojawia się Daniel jej przyjaciel z dzieciństwa całe moje negatywne nastawienie do książki znika Very Happy

Podobało mi się w nim jego niezależność. Brat jej, Jude każe dziewczynie trzymać się z daleka od swojego dawnego przyjaciela.
Lecz i tak stają się sobie coraz bliższy.
Garce zauważa

SPOILERJego paranormalne umiejętności
i Daniel wyjawia jej swój mroczny sekret - jest wilkołakiem KONIEC

Książka jest Bardzo oryginalna. Polecam ja każdemu Wink

Zrobiła na mnie ogromne pozytywne wrażenie. I nie mogę doczekać się kolejnej części.

endriu

No no no, widzę, że naprawdę dobrze przyjęłyście tę książkę. Po Waszych opiniach i ja poproszę wydawnictwo o egzemplarz dla siebie. Smile

Dla wszystkich zaś, którzy nie mają jeszcze swojego egzemplarza, a chcieliby mieć, mam miłą informację - na dniach na Nastku pojawi się konkurs, w którym do wygrania będzie 5 egzemplarzy Dziedzictwa Mroku. O szczegółach jeszcze poinformuję. Smile

elipsa

Właśnie przeczytałam tą książkę i nie jestem wcale usatysfakcjonowana. Po takich dobrych recenzjach spodziewałam się czegoś naprawdę lepszego. Na plus jedynie tajemnica. Nie spodziewałam się tego, kto jest kim Wink

Do postaci się nie przywiązałam, niektóre wręcz potwornie mnie denerwowały. Ale to co najbardziej mnie denerwowało to słowo `otwarłam`... Nie dość, że pojawiało się co chwilę, to jeszcze nie rozumiem dlaczego autor nie używał normalnego `otworzyłam` ! Mógłby chociaż naprzemiennie ! Strasznie źle działa na mnie to słowo Razz

Na `Łaskę Utraconą` w tym momencie nie czekam wcale. Nie sądzę, żebym ją miała przeczytać.

wardanian

wiem, może będę się powtarzac, ale po prostu muszę napisac moje zdanie na jej temat.
Ksiażka fajna, choc myślałam, że będzię bardzo romantyczna, lecz okazało się, że nie jest tak źle.
ALE
sądziłam też, że Daniel będzie bardziej, nie wiem, mroczny ? nie, to nie to słowo. chyba chciałam powiedziec, chamski ? ( tak, wiem porównuję go do Patcha, ale nic nie poradzę na to, że jak tylko przeczytałam " jego długie, ciemne włosy zasłaniały jego twarz" to mi się z nim skojarzyło ), liczyłam, że będzie mniej miłosny, że tak powiem, ale i tak nie było aż tak źle z tym wątkiem miłosnym.
nie był aż tak przesadzony i nie ociekało aż tak różowym lukrem, ale gdyby to ode mnie zależało to było by to inne.
najgorsza była jednak końcówka, już myślałam, że to co dowiedziała się Grace było prawdą, a tu bach!, ekstra. i po co on tu? bohaterowie tacy sobie, najbardziej chyba nie to że polubiłam, ale rozumiałam Jude'a

kiedyś strasznie mi się spodobała okładka, struktura, materiał ksiązki, i chciałam ją kupic, lecz po czasie o niej zapomniałam. ostatnio koleżanka mi ją pożyczyła i przeczytałam, bo liczyłam na coś innego. no ale
największą przyjemnością przy czytaniu tej książki był dotyk moich palców tego materiału okładki.

nie zrozumcie mnie źle, ksiązka nie była najgorsza i wiem, że niektórym bardzo się ona podobała ( moja koleżanka za nią szaleje) a innym mniej.
nie jest to najgorsza książka w moim życiu, ale też nie najlepsza.

mam nadzieję, jak wynika z opisu 2 części będzie nowy chłopak, i on trochę rozrusza całą akcję Razz