1. Dziewczyny z Hex Hall

Speechless

Dużo słyszałam o „Dziewczynach z Hex Hall”, ale zawsze znajdywałam sobie coś innego do czytania. Kiedy pewnego razu poszłam do biblioteki oddać wypożyczone książki, na regale „nowości” zobaczyłam powieść Rachel Hawkins. Bez wahania ją wzięłam i jak najszybciej zaczęłam czytać. Oczywiście od razu pożałowałam, że wcześniej nie kupiłam tej książki.

Akcja rozgrywa się w Hekate Hall – poprawczaku dla potworów. Główna bohaterka - Sophie Mercer jest czarownicą, którą wychowuje jedynie matka. Nigdy nie widziała swojego ojca, który jest czarnoksiężnikiem. Obie bardzo często zmieniają swoje miejsce zamieszkania przez zamieszanie, które wywołuje Sophie. Kiedy pewnego razu nie wychodzi jej zaklęcie, zostaje zabrana do Hex Hall. Tam zaprzyjaźnia się ze swoją współlokatorką - Jenną, która okazuje się wampirzycą. W szkole zaczynają się dziać bardzo dziwne rzeczy, a podejrzenia padają na jedyną przyjaciółkę Sophie. Na dodatek główna bohaterka zakochuje się w przystojnym chłopaku, który ma już dziewczynę. Wydaje się on ideałem, ale może skrywa jakąś tajemnicę, o której nikt nie wie? Czy Jenna rzeczywiście jest winna tym strasznym czynom? Czy prawda kiedykolwiek wyjdzie na jaw? Czy Sophie nauczy się kontrolować swoją magię? I czy każdy wyjdzie z tego żywy?

Muszę przyznać, że na samym początku trochę sceptycznie podeszłam do tej książki, ale z każdą stroną zmieniałam zdanie. „Dziewczyny z Hex Hall” są bardzo udanym debiutem Rachel Hawkins. Autorka nie daje nam odpocząć, ponieważ cały czas dzieje się coś nowego. Trudno było mi przewidzieć, co będzie dalej. Cieszę się, że powieść jest w narracji pierwszoosobowej. Dzięki temu możemy poznać lepiej główną bohaterkę i dowiedzieć się, o czym myśli i co czuje. Dialogi pomiędzy bohaterami zasługują na duży plus. Naprawdę można się pośmiać przy tej lekturze.

Bohaterowie są wspaniali. Główną bohaterkę po prostu uwielbiam. Poczucie humoru jest jej największą zaletą. Jej cięty język i zabawne spostrzeżenia sprawiają, że książka jest przesympatyczna. Nie jeden raz wybuchałam śmiechem czytając „Dziewczyny z Hex Hall”. Do faktu, że pokochałam tą książkę, przyczynił się również Archer Cross. Niegrzeczny przystojniak… Takich lubię Wink

Jeżeli jeszcze nie przeczytaliście „Dziewczyn z Hex Hall”, koniecznie musicie to nadrobić. Książka jest tak bardzo wciągająca i interesująca, że nie mogłam się do niej oderwać. Nie jest to lektura „ciężka”, wymagająca intensywnego myślenia. Bardzo miło spędziłam z nią czas. Ale pamiętajcie! Nie zaczynajcie czytać „Dziewczyn z Hex Hall” zaraz przed snem, bo możecie sobie zafundować nieprzespaną noc Wink

Moja ocena to 9/10

Reves_ · Wysłany: Sob 13:05, 12 Mar 2011 Temat postu:

Na początku nie byłam zadowolona tą książką, pierwszy raz widziałam ją u przyjaciółki na półce, sięgnęłam po nią i obejrzalam okładkę. Szczerze mówiąc okładka mnie zniechęciła do przeczytania, ale po jakimś czasie przyjaciółka opowiedziała mi o czym jest ta książka, więc nakręciłam się strasznie i postanowiłam ją od niej pożyczyć. Smile

Wczoraj przesiedziałam cały dzień czytając ją właśnie i właśnie przeczytałam całą, od razu polubiłam główną bohaterkę, w jakiś sposób mnie rozbawiła i jeszcze Jenny, też była świetna. Pojawił Archer, mrmr. *,* Byłam zakochana w jego postaci i jeszcze ta akcja w piwnicy.. Ale niestety, okazał się być zdrajcą! Jestem ciekawa dalszych losów bohaterki i wątków z Okiem. Wink

Sprawdziłam na stronie tej książki, że Oko ma zamiar polować na Sophie i Archer będzie nią manipulował, co za palant.. Ale i tak go uwielbiam. Very Happy

<3

Zaznaczamy spoilery! A o drugiej części można porozmawiać w osobnym temacie.
ven_detta

_________________________________

Destiny is for losers. It's just stupid excuse to wait for things to happen instead of making them happen. - Blair Waldorf.[/i]

zaszumiał_wiatr · Wysłany: Nie 22:00, 13 Mar 2011 Temat postu:

O "Dziewczynach z Hex Hall" dowiedziałam się z Waszych bardzo pozytywnych recenzji, jednak gdy przeczytałam opis i zobaczyłam okładkę, nie mogłam zrozumieć, w jaki sposób ta książka mogłaby być dobra. Polska okładka jest kiepska, a czytając opis powtarzałam tylko: było, było. Jednak kolejny raz postanowiłam zaufać Waszym opiniom i wypożyczyłam "Dziewczyny...". Oczywiście nie zawiodłam się, co więcej, muszę napisać, że książka jest świetna!
Szesnastoletnia czarownica Sophie trafia do Hekate, ukrytego na wyspie poprawczaka dla młodych Prodigium, którzy ujawnili swoje moce ludziom. W celu wychowania i nauczenia ich obrony przed przeciwnikami Prodigium, takimi jak Przymierze, Brannickowie czy najpotężniejsze L'Occhio di Dio - Oko Boga. W Hex Hall, jak uczniowie w skrócie nazywają szkołę, Sophie poznaje ironicznego, tajemniczego Archera i wampirzycę Jennę, z którą dzieli pokój. Po szkole krąży pogłoska, że to Jenna przyczyniła się do niedawnej śmierci jednej z czterech czarownic, tworzących szkolny sabat - Holly. Sophie nie chce w to wierzyć, jednak gdy ponownie jedna z pięknej trójcy - Chaston - zostaje zaatakowana, wszelkie podejrzenia padają na wampirzycę. Czy to naprawdę jej sprawka? Kim jest niepokojący duch, który ukazuje się Sophie? I wreszcie, dlaczego Archer chodzi z Elodie, której niegdyś nie znosił?
Nie mogę powiedzieć niczego, o czym byście już nie wspomniały. Czego tu nie znajdziemy: jest i wciągająca fabuła, barwni bohaterowie, trzymająca w napięciu akcja i ciekawy świat przedstawiony - naprawdę nie trzeba mi niczego więcej. Na początku sam pomysł Prodigium wydał mi się trochę przesadzony, jednak z czasem stało się to niezwykle ciekawe. Chwilami powieść rzeczywiście przypominała mi Harry'ego Pottera, może ze względu na szkołę albo ilość magicznych przygód. Tyle, że gajowy w "Dziewczynach..." jest znacznie atrakcyjniejszy Wink

Oczywiście największą zaletą książki jest główna bohaterka i jej sposób narracji - Sophie jest po prostu niedościgniona. Jej cięty język i sarkazm sprawiał, że miałam na ustach uśmiech prawie przez cały czas. W lekki, prosty, a zarazem świetny sposób opisuje wydarzenia, które stają się wciągające, albo choć banalne, ciekawe. I jej podejście do zauroczenia Archerem - jej akcentowanie tego, jakie to żałosne - to była bardzo przyjemna nowość w porównaniu z rozmarzonymi, załamanymi swoim zakochaniem bohaterkami. Dużo mogłabym mówić o Sophie, bo naprawdę strasznie ją polubiłam, ale przejdę do mojego drugiego ulubionego bohatera, czyli Archera. Ach! Boski chłopak Smile

Czytając, kojarzył mi się z Kartikiem, może dlatego też go tak polubiłam. To naprawdę świetna postać, co najlepsze tajemnicza i nieprzewidywalna, chociaż przez głowę przeszło mi wyjaśnienie, które później okazało się prawdą, akurat w tym momencie nie byłam zaskoczona. Najbardziej w związku Sophie i Archera podobała mi się budowa ich relacji - przez docinki, ironiczne rozmowy, przyjaźń. Archer nie jest kolejnym idealnym, wolnym(!) chłopakiem i nie pada od razu do stóp głównej bohaterce.
Pozostali bohaterowie również byli niezwykle barwni i nietuzinkowi - Jenna, Elodie, Alice - ona też, była charyzmatyczna i zyskała moje zaufanie. Pozytywną postacią była także pani Casnoff i Cal - coś mi się tu widzi jakiś skok w bok z seksownym leśniczym, hehe Very Happy

Mam wrażenie, że coś zaiskrzy między nim a Sophie.
Podsumowując, "Dziewczyny z Hex Hall" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyły i szczerze mogę przyznać, że to jedna z lepszych książek, jakie ostatnio przeczytałam. Jest wciągająca, lekka, nieprzewidywalna - co tu dużo mówić, zakończenia się zupełnie nie spodziewałam. SPOILERCo się tyczy Alice, mimo wszystko nie podejrzewałam jej o ataki na dziewczyny! Za to domyśliłam się sprawy z Archerem - ktoś tam musiał być z L'Occhio di Dio, a on wydał się dobrym kandydatem Wink

Ale nie mógł skrzywdzić dziewczyn - że też Sophie się tego nie domyśliła, gdy została zaatakowana Anna, Archer tańczył z nią na balu. On był dobrym łowcą Prodigium Razz

Ale za tą mroczną tajemnicę lubię go jeszcze bardziej, ach. I duży plus dla Elodie, pod koniec prawie ją polubiłam, a to, że oddała swoją moc Sophie, przeważyło szalę na jej korzyść.
"Dziewczyny z Hex Hall" polecam każdemu, kto szuka sprawnie napisanej, zabawnej i ciekawej książki, a na pewno się nie zawiedzie. Z niecierpliwością wyczekuję na drugą część i nawet żałuję, że "Dziewczyny..." wypożyczyłam z biblioteki, bo jest to książka, którą chętnie zobaczyłabym na swojej półce. Szkoda tylko, że okładka jest... no, jaka jest. Ale to treść jest najważniejsza i nią na pewno się nie rozczarujecie.

Mariposa · Wysłany: Nie 22:09, 13 Mar 2011 Temat postu:

Brakuje przymiotników, żeby opisać jak cudowna była ta książka Very Happy

I pomyśleć, że na początku jej nie chciałam...

mellinda · Wysłany: Sob 8:46, 26 Mar 2011 Temat postu:

Może i faktycznie nie zachęca jakoś szczególnie po opisie, jak i po wyglądzie na prawdę warto.
SPOILER

MUlka

Przez ostatnie dni zauważyłam, że jest poruszenie na wątku w związku z drugą częścią - a sama nawet pierwszej nie czytałam i nie wiedzieć czemu nie miałam zamiaru ... kolejne kłócące się nastolatki w szkole ... no ale nie wytrzymałam i wieczorem przeczytała e-booka Smile

Podzielam opinię, że książka jest sympatyczna w odbiorze. Dowcipna, tajemnicza i zapowiadająca dalsze fajne przygody. Dużo wątków skończyło się zaskakująco co mi się bardzo podobało.
Polecam - czysta rozrywka w dośc dobrym wydaniu - szkoda, że taka krótka - choć może to jej plus - bo cały czas się coś działo, nie było denerwujących zastojów akcji.

Kinia;)

Ostatnio przeczytałam te książkę i bardzo mi się podobała. Główna bohaterka bardzo przypadła mi do gustu, poza tym Archel skradł mi serce.. zakończenie nie przewidywalne jak dla mnie.

Shetani

O tak, zdecydowanie tak! Świetna książka. Jak się dorwałam to nie mogłam się oderwać. Fakt, że trochę oklepany ten pomysł ze szkołą z internatem itd., jednak naprawdę super się czyta.

Duży plus to nieprzewidywalność. Poza tym widać, że takie inne istoty żyją jak normalne nastolatki i to było fajne. Bal, szkoła, miłość, przyjaźń, zazdrość itd. Może nie ma w tej książce nic specjalnego, jednak coś sprawia, że się ją lubi i chce czytać. Mimo tego, że niektórzy bohaterowie byli wredni, aroganccy itd. to nikt nie wzbudził we mnie negatywnych emocji. Nawet jak bohaterowie kłócili się między sobą to miałam wrażenie, że jednak wszyscy lubią swoje towarzystwo i wiedzą, że lepiej jak trzymają się razem.
Odnośnie Alice..SPOILER nie chciało mi się wierzyć, że to wszystko to jej sprawka. Myślałam, że będzie po prostu dobrą prababcią i będzie pomagać Sophie ukierunkować moc. A tutaj się dowiadujemy, że jest demonem, a dodatkowo Sophie też. KONIEC SPOILERA Tylko czemu wampiry byly traktowane jak jakieś odmieńce? Wszystkie tamte istoty były jakby z innego świata, wampiry też się do niego zaliczają przecież, a jednak były traktowane jak ufoludki. No ale to pewnie zamysł autorki. A sam Achrer(kurde nie wiem, czy dobrze napisałam, dziwne imię, ale wiadomo o kogo chodzi)... przypadł mi do gustu i to bardzo.. i mimo tego, że SPOILERokazał się tym z Oka, to mam wrażenie, że on wcale nie jest zły. Że nie chciał tam nikogo skrzywdzić, w końcu te ataki to nie była jego sprawka...KONIEC SPOILERA
Ciekawa jestem co się okaże w drugiej części. Mam nadzieję, że większość rzeczy się wyjaśni.. a ponieważ ciekawość mnie zżera to idę czytać drugą część ; )

młoda

lollie

Do przeczytania "Dziewczyn z Hex Hall' zbierałam się kilka miesięcy- nie jestem fanką paranormali (poza kilkoma wyjatkami). No ale na okładce była moja koleżanka- nie wypadało nie kupić książki (która przeleżała czekajac na dobre czasy 'po maturze'. Wczoraj zebrałam się w sobie i pochłonęłam historię Sophie w 2 godziny. Co do głównej bohaterki- bardzo interesująca, inteligenta i nie nudna dziewczyna. Wątek jej ojca- baaardzo intrygujący. Bardzo żałowałam też Elodie, bo to chyba ją polubiłam najbardziej:)

Co do minusów- Przewidywalność (ale chyba trudno wymyslić jest coś zupeeełnie nowego ,wiec wybaczam) oraz postacie przyjaciółek Elodie- były to tak kompletnie niewyraziste postaci, że az cieszyłam się, że 'przydarzyło się im coś złego.

Tak czy inaczej. kojeną częsć pewnie przeczytam, bo jestem ciakawa co zrobi sophie w kwestii swojej 'demonicznosći' oraz jak zkończy się wątek jej i Archera:)

Zaznaczaj spoilery. Nie chcemy popsuć innym czytania Wink

ven_detta

Sihhinne

Wampiry i wilkołaki bardzo często pojawiają się literaturze o tematyce paranormal romance. Teraz czas przyszedł na czarownice. Najlepszą dotąd książką, o takiej tematyce, jaką przeczytałam będzie ,,Przynieście Mi Głowę Wiedźmy”. Ale może nadszedł czas na zmianę faworyta?

Grzeczne dziewczynki idą do szkoły, niegrzeczne – do Hex Hall Czy jesteś grzeczną dziewczynką?
Sophie Mercer zdecydowanie nie jest. Zbyt często wpada w tarapaty. Wreszcie „dla własnego dobra” trafia do Hex Hall, czyli szkoły z internatem dla czarownic, wilkołaków i elfów. W końcu Sophie to córka czarnoksiężnika. I wtedy zaczynają się prawdziwe kłopoty. Życie „nowej” nie jest usłane różami. Zwłaszcza gdy najprzystojniejszy chłopak w szkole jest już zajęty. A jego dziewczyna, choć śliczna i słodka, potrafi zaleźć za skórę jak mało kto. Jednak najgorsze wciąż przed Sophie. Ktoś zaczyna atakować uczniów, a podejrzenie pada na jej jedyną przyjaciółkę.

Sam pomysł jest dość ciekawy, choć zmieniłabym kilka rzeczy. W wielu książkach główne bohaterki nie wiedzą kim naprawdę są, a to z czasem robi się coraz to bardziej denerwujące. Samo ukrywanie tożsamości przed innymi- to rozumiem; ale ukrywanie prawdziwej tożsamości danej osoby przed nią samą jest już nudny.

Autorka przedstawia pochodzenie Progidium ( wampirów, wilkołaków, elfów, czarowników) jako potomków aniołów. Elfów! Jest to najsłabszy punkt książki, ponieważ coś takiego miało już miejsce w ,,Błękitnokrwistych” (bardzo słaba książka). Ale autorka ten błąd zrównoważyła Okiem, przewspaniałym pomysłem na złoczyńców, którzy chcą wybić Progidium. Samo pojawienie się w książce demonów także zasługuje na pochwały.

Narracja jest narracją pamiętnikarską, prowadzoną przez Sophie. Wszystko ładnie, zgrabnie, ale mam już dość myślenia dziewczyn. A może tak autorki wreszcie odczepią się od narracji pamiętnikarskiej, i na nowo powrócą do mojej ukochanej trzecio osobówki. Bynajmniej była równowaga pomiędzy wątkiem miłosnym a akcją, a nie wszystko skupiało się na jednym.

Bohaterowie byli poprawnie skonstruowani, ale. Zawsze musi być jakieś ale. Sophie użalała się nad sobą. Te jej rozpacze, itd. Archer natomiast nie zrobił na mnie takiego wrażenia, jakie powinien. Przerysowany jest trochę. Jenna natomiast jest bardzo fajną postacią, pomimo tego, ze jest wampirem. Elodie jest z charakteru wiedźmą, ale nie powinno ją spotkać to, co wydarzyło się na końcu powieści. Mam nadzieję, że w następnej części poznam ojca Sophie, bo coś czuję, że go polubię,

I na koniec zostawiłam zakończenie. Było za krótkie! Ogólnie cała książka była za krótka! 304 to o wiele za mało. Bynajmniej zakończenie jest jak dla mnie najlepszą częścią powieści. Dowiadujemy się tam prawdy o Archerze i Sophie, która wpada na pomysł by zrobić coś, czego nie powinna. Żal ścisnął mi serce, na to co się z nią wydarzyło. Autorka miała naprawdę dobrą inwencję twórczą. Krew się lała…

,,Dziewczyny z Hex Hall” nie rzuciły mnie na kolana, ponieważ czytałam o wiele lepsze paranormale, ale i tak plasują się w czołówce. Naprawdę miło spędziłam przy niej czas i uważam, że jeśli jeszcze się za nią nie wzięłyście, powinniście to nadrobić. Jak większość książek, ma wady, ale mam nadzieję, że w następnej części nie będą one tak raziły, lub znikną. A teraz pewnie pójdę się cieszyć ,,Diablim Szkłem” w ebooku, i postaram się jak najszybciej napisać recenzję Wink

Ocena: 5/6

Oleshka

Pomysł na książkę ciekawy Wink

A do tego internat i do tego pełen

booki

"Hekate Hall jest za długie, wszyscy mówią Hex Hall"

Rachel Hawkins, zanim została pisarką, uczyła angielskiego w szkole średniej w Alabamie. Teraz pracuje nad kolejnym tomem trylogii o Hex Hall. Rachel twierdzi, że nie jest czarownicą, choć jej byli uczniowie mogliby się z nią nie zgodzić... Jej pierwsza powieść została wydana przez Hyperion w marcu 2010.

Sophie Mercer choć żyje wśród ludzi, nie jest taka jak inni. Jest czarownicą, i po tym jak na studniówce rzuca zaklęcie, które wymyka się spod kontroli trafia do poprawczaka dla istot magicznych. Szesnastolatka dowiaduje się, że jakiś czas temu miało tam miejsce niewyjaśnione morderstwo, w które najpewniej zamieszane były mroczne siły. Jednak poza fizycznym zagrożeniem czeka ją wiele więcej, trzeba zapamiętać, że trafia do szkoły pełnej czarownic, zmiennokształtnych i elfów. Najpopularniejsze dziewczyny próbują uprzykrzyć jej życie jak się da, zaś przystojniak, który jej się podoba jest już zajęty i chodzi z jej największym wrogiem. Sophie jest w prawdziwych tarapatach.

Hekate Hall znajduje się na wyspie Graymalkin, pośród drzew. Odbywa się tam szkolenie elfów oraz istot zmiennokształtnych i magicznych, których ujawnione zdolności doprowadziły do różnorakich szkód. Uczniowie trafiają tam, gdyż stanowią niebezpieczeństwo dla społeczności Prodigium. Według Panny Mercer budynek Hex Hall przypominał skrzyżowanie dworu ze starego horroru z nawiedzonym domem według Disneya. To miejsce mogło się wydawać absurdalne i przerażające jednocześnie.

Fabuła powieści jest bardzo ciekawa, a akcja toczy się przez cały czas. Czytelnik nie ma czasu na wytchnienie, zasypywany nowymi wydarzeniami. Autorka swym lekkim stylem pisania wspomaga czytelnika w szybkim i nieprzerwanym zapoznawaniem się z sytuacją. Zwroty akcji umieszcza w najmniej spodziewanych momentach, wykorzystując chwilowe skupienie na czymś innym. Całą historię przypieczętowuje humorem, który towarzyszy bohaterom powieści.

"Dziewczyny z Hex Hall" są bez wątpienia warte uwagi. Lekki styl pisania, zaskakująca fabuła i niesamowity humor, to jest to czym ta opowieść może się szczycić. Powinniście poznać dziewczynę, dokładniej czarownicę, która widząc wilkołaka, który próbuje się na nią rzucić, potrafi wykrztusić tylko: "Zły pies". Nie jest to jednak ambitny utwór, a jedynie środek na oderwanie się od rzeczywistości na kilka godzin. Tę pozycję polecam osobom, które szukają książki, z którą przyjemnie spędzą czas, oddalając się od zmartwień oraz nie szukają lektury od której będą wiele wymagać.

Moja ocena 7/10

RoseHathaway

Dziewczyny z Hex Hall to książka, która wydaje się być niezwykła. Już okładka przyciąga wzrok, trzema ładnymi dziewczynami. Ale prawdziwa magia ukryta jest w tym świetnym paranormalu napisanym przez Rachel Hawkins.
Sophie Mercel jest czarownicą, która stara się pomóc wielu osobom, co nie zawsze jej wychodzi. Za kolejne zaklęcie miłosne, które namieszało trochę w spokojnych istnieniach kilkorga nastolatków, zostaje skierowana do Hekate Hall- pewnego rodzaju poprawczaka dla magicznych osób. Są tam czarownice, czarnoksiężnicy, zmiennokształtni, elfy oraz 2 wampiry. Już na samym początku Sophie wzbudza we mnie pozytywne odczucia w stosunku do niej i rozbawia do łez. Okazuje się, że jej magia nie jest na za wysokim poziomie. I poznaje Archera, czarnoksiężnika, który przystojny, inteligentny, arogancki i sarkastyczny, z biegiem czasu, zawraca w głowie panny Mercel...
Jednak nie wszystko układa się po myśli czarownicy. Trzy piękne i wredne czarownice- Elodie, Anna i Chaston, chcą ją wciągnąć do sabatu, a Sophie wcale nie ma na to ochoty. Poza tym jest w pokoju z jedyną uczennicą wampirką, słodką Jenną, kochającą wściekły róż. Już na samym początku naraża się wielu osobom, ale to dopiero początek jej kłopotów...
Ktoś zaczyna napadać na uczniów Hex Hall. Podejrzenie pada na jej jedyną przyjaciółkę-Jennę. Sophie czuje, że musi wyjaśnić tą zagadkę, a nawet nie ma pojęcia, jak blisko niej może być rozwiązanie...
Dziewczyny z Hex Hall to fantastycznie napisana powieść dla nastolatek, która jest ciekawa od samego początku do końca. Zabawna, interesująca, pewnymi momentami, trzymająca w napięciu, jest zdecydowanie książką, którą można polecić. Jak dla mnie, to jeden z lepszych Paranormali, jakie ostatnimi czasy mogłam czytać i dlatego wystawiam ocenę 10/10.

Gość

Książka była bardzo ciekawa miała głęboką fabułę.Pokazuje,że nie wszyscy muszą być piękni i dobrzy żeby być lubianym, oraz, że nigdy nie wiemy na kim możemy polegać i mieć pewność, że ktoś jest tym za kogo go mamy:D

Shaunee

Ogólnie, to... chyba zaznaczę spoiler, bo będzie niezłe jajo, jak coś mi się wypsnie.

SPOILER:

Gothic

Czytałam to dawno temu i nie pamiętam z tej książki absolutnie nic xD. Chyba muszę odświeżyć swoją pamięć, zwłaszcza, że właśnie zauważyłam istnienie drugiego tomu (bardzo jestem spostrzegawcza, nie? xD).

MUlka

Dobra uśmiałam się jak glupia Laughing

więc dzielę się z Wami Smile

Autorka napisałam dodatkową historyjke która mogła mieś miejsce w tej części, szkoda, że jej nie było w oryginale Smile

bo jest świetna
[link widoczny dla zalogowanych] oryginał, a niżej moje tłumaczenie , starałam się oddać to specyficzne coć co łaczy Sophie i Archera Smile

zaszumiał_wiatr

Wielkie dzięki MUlka za ten fragment Very Happy

Czytając o Sophie i Archerze, zawsze mam na twarzy uśmiech Very Happy

Uwielbiam ich, są świetni Wink

ven_detta

Oj, szkoda, że nie było tej sceny w książce Very Happy

Z chęcią poznałabym również resztę przygód z piwnicy Very Happy

O Sophie i Archerze mogłabym czytać w kółko, dzięki za ten fragment, MUlka Wink

MUlka

ma być jeszcze jedna scenka z Cal'em ... nie przepadam za nim więc już takiej radochy nie będzie ... bo przecież Archer to Archer Very Happy

a on z Sophie to jedna z najbardziej udanych par z działu PR Wink

Ale to prawda, szkoda że nie bylo więcej o dziwnych rzeczach które przydażyły im sie w piwnicy Wink

I spoko, tłumaczylam z wyjątkową radością Wink

Agnnes

Aaaa, to jest świetne Very Happy

Zgadzam się Mulka, że to jedna z fajniejszych par PR, i jak miło było to sobie przypomnieć Very Happy

Shetani

O jaaa

Faktycznie fajnie było sobie przypomnieć tą parkę ; ) dobra scenka ; d

Endżi..

Książka Bardzo Fajna,A co Do Okładki,To Uważam,Że Idealnie pasuje Ta "Nasza"..; )

Fonin

Pani poznaje Pana. Zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Wpadają się w wir namiętności, z którego Panią wyrywa odkrycie mrocznego sekretu ukochanego. Mianowicie Pan nie jest takim sobie zwykłym mężczyzną. Potrafi nie dokonywać rzeczy niemożliwych i niepojętych dla pospolitych szaraczków. A jakże! Jest w końcu czarnoksiężnikiem. Pani wpada w panikę i daje nogę. Problem polega na tym że nie uciekła sama. Na świat przychodzi córka Pani i Pana, która wydaje się być normalnych dzieckiem. Do czasu...

W wieku 12 lat Sophie dowiaduje się, że jest czarownicą. Krótko mówią nie radzi sobie z tym za bardzo. Po czterech latach i masie wpadek z używaniem magii, zapada decyzja by umieścić ją w Hekate Hall, szkole z internatem dla czarownic, wilkołaków i elfów. Bycie nową w jakimś miejscu nie jest przyjemnym doświadczeniem. Sophie jest to tego przyzwyczajona, w końcu mieszkała już w kilkunastu stanach. Jednak tym razem to doświadczenie jest o wiele gorsze. Sytuacji nie poprawia fakt, że mieszka z wampirzycą (jedyną w szkole), a ktoś atakuje uczniów i na ich szyjach pozostawia dwa małe otworki...

Wydawać by się mogło nic nowego. Bohaterka trafia do nowego środowiska. Już od wejścia robi sobie wrogów w postaci trzech najbardziej wpływowych czarownic. W dodatku chłopak jednej z nich (zauważyć tu trzeba, że najładniejszej), jest najprzystojniejszym facetem w szkole i (o zgrozo!) wpada w oko Sophie. Jest też i nowa przyjaciółka, która odgrywa ważną role w całej fabule. Czy my już gdzieś tego nie czytaliśmy? Ależ oczywiście, że tak (i to pewnie nie raz Very Happy

). Trzeba jednak przyznać, że historia ta, mimo iż lekko oklepana ma w sobie trochę nowości i naprawę warto po nią sięgnąć.

Pierwszy plus to bohaterowie. Nie są mdli i nijacy. Spohie to nie kolejna Bella niewiedząca co ze sobą zrobić. Jest konkretna, ciągle komuś dogryza lub pakuje się w jakieś kłopoty. Inteligentna, sprytna i lekko zagubiona w nowym świecie, z nowymi umiejętnościami. Musi zmierzyć się z prawdą o sobie samej, chociaż nie jest ona najsłodsza. Znajduje się w obcym, rządzącym się własnymi prawami świecie. Do tej pory wychowywała ją matka, zwykła śmiertelniczka. Nie wpajano jej od maleńkości odpowiednich zwyczajów i zachowań. Nie przygotowano ją na moc, która się u niej objawiła, nie nauczono się nią posługiwać. Jest to jedna z nielicznych kobiecych postaci literackich, która naprawdę mi się podobała. Większość niestety zachowuje się... jak się zachowuje i to mnie kompletnie od nich odpycha i drażni.
I w końcu pora na postać męską. Archer Cross. Och to jest gość! Wprawdzie nie było go tu tyle ile bym chciała, ale to wystarczyło by trafił na listę bohaterów w których jestem bez pamięci zakochana. Tajemniczy, przystojny, wysportowany, wrażliwy. Oczywiście obiekt wielu rozterek głównej bohaterki. Pozostaje lekko na uboczu by pod koniec zaskoczyć nas kompletnie i zwiać, pozostawiając niedosyt i oczekiwanie na kolejny tom.

W „Dziewczynach z Hex Hall” występuje narracja pierwszoosobowa. Całą historię obserwujemy oczami Sophie, możemy poznać targające nią emocje oraz wiele zabawnych komentarzy do aktualnych wydarzeń. Właśnie język, którym napisana jest książka sprawia, że ten tytuł jest tak ciekawy. Czyta się naprawdę sprawnie. Żadnych skomplikowanych zwrotów, ciągnących się w nieskończoność opisów. Wszystko toczy się dynamicznie i bez zbędnych komplikacji. Poznajemy funkcjonowanie Hekate Hall, historię Sophie, prawdę o pochodzeniu jej mocy. Śledzimy sprawę, z tajemniczymi atakami na uczniów, uczucie rodzące się między dziewczyna a Archerem. Tu na uwagę zasługuje fakt, że watek miłosny nie jest dominujący. Z niecierpliwością czeka się na jakąś kolejną scenę z tym dwojgiem w roli głównej. Ostatnia najlepsza (ale pewnie nie tylko ja tak uważam Very Happy

).

Ogromnie interesującą sprawą był świat Progidium (to ta cała gromada nadnaturalnych stworzeń) i historia ich początków. Rzekomo cała bajka o aniołach od których pochodzą wilkołaki, czarownice i ta cała reszta stada, już gdzieś była, jednak ja najwidoczniej tamtej książki nie czytałam i jest to dla mnie zdecydowana nowość.

Jeszcze słów kilka o okładce. Jak dla mnie średnia. Panie te wyglądają dziwnie, sztucznie, tandetnie. Ten napis z autorem to mniejszy już chyba być nie mógł. Plusik za czcionkę, bo jest naprawdę fajna i jak mniemam ma przedstawiać Diable Szkoło. Tło jest bardzo ładne i kolorystycznie i kompozycyjnie. Miało potencjał zepsuty przez te trzy dziewczęta.

Mi „Dziewczyny z Hex Hall” podobały się bardzo, mimo lekko nudnawego początku i powielaniu schematu. Książka napisana z humorem. Nie raz się pośmiałam. Polecam wszystkim choć trochę zainteresowanym i fanom gatunku. Cudo to może nie jest, ale warte poświęconego czasu. Nie mogę się już doczekać, kiedy zdobędę drugi tom.

Z: [link widoczny dla zalogowanych]