Gone. Zniknęli. Faza pierwsza. Niepokój - Michael Grant

Gothic

Sięgnęłam po książkę chwilę potem jak została wydana i nie żałuję Very Happy

. To jest niesamowite! Już jest na drugim miejscu w mojej prywatnej liście książek xD.
Nie da się zaprzeczyć - autor miał genialny pomysł. Miło się czyta coś innego niż książki o wampirach, których zresztą i tak jest za wiele, a każda taka sama (no może nie każda Razz

). Pochłonęłam Gone zaledwie w dwa dni, nie mogłam przestać czytać. Oprócz tego, że to było na maksa ciekawe, to jeszcze były straszne momenty, a ja lubię takie xD.
Bohaterowie też są cudowni, każdy inny. W ogóle ten Pete, Drake, Caine itp. xD.
Ale najbardziej podoba mi się w tej książce ta oryginalność, Gone bardzo różni się od książek, które zwykle czytam. No i pierwszy raz stwierdzam, że nie zauważyłam w Gone żadnych elementów ściągniętych z innych serii. No ale cóż, może się mylę, nie jestem jeszcze takim znawcą książek Wink

. Podsumowując - polecam, polecam, polecam! Razz

anusiaa

Mi tak bardzo książka się nie podobała. Właściwie to nie wiem czemu, ale według mnie była strasznie nudna, dopiero pod koniec zaczęło się coś dziać. Co do mojego ulubionego bohatera Very Happy

. Cóż, może uznacie mnie za dziwną albo coś ale najbardziej polubiłam Caine Surprised

. Następne części przeczytam nawet z czystej ciekawości.

kada113

Alexander

Do tej książki zbierałem się bardzo długo. Wypatrzyłem ją w bibliotece i po przeczytaniu opisu wypożyczyłem. Jednak nie mogłem się za nią wziąć. Kilkukrotne podejścia nic nie dawały. Wszystko kończyło się na 1 rozdziale . Ale pewnego dnia, najprawdopodobniej z wielkiej nudy, zacząłem ją czytać. Początek średni; nic nadzwyczajnego. W środku książki akacja zaczęła się rozkręcać, by następnie znowu opaść. Kilka rozdziałów przed końcem wszystko ruszyło w dobrym kierunki. Nawet się nie obejrzałem, kiedy skończyłem całą książkę. Mimo kiepskiego początku czułem niedosyt i postanowiłem sięgnąć po kolejną część (na szczęście była w bibliotece). Druga część, podobnie jak pierwsza, była dosyć nudna na początku, ale po kilku rozdziałach wszystko wróciło na prawidłowy tor i w niewielkim czasie skończyłem kolejny tom. Obecnie czekam na trzecią część, ponieważ uważam, iż jest to książka warta przeczytania, jednakże niewarta zakupu, gdyż takie pieniądze można spożytkować na inne cudowne powieści Very Happy

.

Jeżeli chodzi o bohaterów to Sam jest bardzo przyjemną postacią. Polubiłem go od samego początku, czego nie mogę powiedzieć o jego przyjacielu. Natomiast Astrid w dużym stopniu przypominała mi Hermionę z Harrego Pottera, więc siłą rzeczy nie było opcji aby jej również nie polubić (piękna, mądra i błyskotliwa, mózg całego trio).

Mam nadzieję, że przyjdzie mi kiedyś spotkać się jeszcze z tą książką. Jeżeli chodzi o moją ocenę to uważam, że 7/10 będzie doskonałe Smile

.

Martyna.

PinkMiracle · Wysłany: Sob 17:35, 10 Mar 2012 Temat postu:

Przyznam na wstępie i bez ogródek, że to najlepsza książka jaką przeczytałam. Nudziły mnie już powoli te wszystkie powtarzające się historie. Widziałam tę książkę w księgarniach wiele razy, ale jakoś nie specjalnie chciało mi się wydawać na nią tyle pieniędzy na raz, więc dawałam sobie z nią spokój i czekałam na jakieś promocje. Niestety takie nadal nie nadeszły, ale ponieważ byłam na wakacjach i nie miałam co czytać to kupiłam i tą książkę. I jestem nią tak zachwycona, że zastanawiam się nad kupnem kolejnych części!
Książka jest wciągająca i trudno się od niej oderwać nawet na minutkę. Bohaterowie są w każdym stopniu dopracowani i nieprzewidywalni, tak samo jak cała historia. Szczerze mówiąc samą mnie ciekawość zżera, co będzie w kolejnej części. W książce oprócz wielkiej przygody nie może również zabraknąć wątku romantycznego, bo co to by była wtedy za książka? Sam wątek jest ciekawy, lubię czytać, gdy bohaterowie odkrywają w sobie miłość do drugiej osoby i z każdą stroną się do siebie przybliżają, nie za szybko, ale również nie za wolno. Akcja z każdym słowem nabiera tempa i napięcia. A głównym pytaniem podczas czytania jest: Co będzie dalej? Jest to główne pytanie w tej historii. No właśnie, co będzie dalej?

Szczerze polecam tę książkę, warto ją mieć na swojej półce, ja na pewno do niej wrócę jeszcze nie raz Smile

patusia.dorota

Chciałam przeczytać, nie wiedziałam, ze mam w bibliotece i teraz mam ją w swoim domu, zaraz za czytanie się biorę Wink

Katerina

Przeczytałam całkiem niedawno i oczywiście bardzo mi się podobała. Ciekawa, wciągająca, dużo zwrotów akcji, niepewności, walki o przetrwanie w naprawdę trudnych czasach. Nie zabrakło jednak miejsca na pierwszą miłość Sama i Astrid.;D Bardzo ciekawą dla mnie postacią była Diana. Nie była ani jakoś typowo wredna czy typowo złośliwa. Była z niej po prostu zimna, wyrafinowana suka, która znajdowała się w takim, a nie innym położeniu, że bez trudu osiągała to co chciała, zła i niebezpieczna, ukryta za maską zimnego spokoju. Mam zamiar przeczytać dalsze części jak tylko je gdzieś znajdę.
A jeśli chodzi o Sama, Quinna i Astrid to często przypominali mi Harry'ego, Rona i Hermionę z "Harry'ego Pottera". I z tego co widzę to nie tylko mi. Wink

Polecam.

bielun

Czytając te wszystkie pochwały muszę książkę jednak przeczytac. Kilka razy zaczynałam, ale nie mogłam jakoś doczytac.

[link widoczny dla zalogowanych]

Herrery

W tej chwili właśnie zaczynam czytac książkę. Ciekawi mnie jak wypadnie w mojej głowie. Very Happy

Tajemnicza Brunetka

Według mnie książka bardzo ciekawa, pierwszą i drugą część przeczytałam szybko(reszty niestety nie ma w mojej bibliotece), ale dużo rzeczy mi w niej nie pasowało, np. no nie oszukujmy się, bohaterami były po prostu dzieci, a jak na dzieci to radziły sobie za dobrze. Chociaż to były dzieci amerykańskie, a wiadomo, że one potrafią góry przenosić Smile

Nie pasowało mi jeszcze zachowanie Drake'a. Po prostu nie mogę uwierzyć, że 14-latek może być aż tak zły i okrutny.
reszta przerażająco prawdziwa. Wspaniale przedstawiony obraz zachowań człowieka w sytuacjach kryzysowych, zagłębienie się w psychikę bohaterów.
Jestem zdecydowanie na tak!

Lacie

Na początku nie byłam pozytywnie nastawiona do książki. Spodziewałam się jakiegoś bardziej "wykształconego" stylu, poza tym spodziewałam się jakiegoś większego wstępu, a tu po prostu Puff od pierwszej strony. W miare czytania, przekonałam sie do stylu pisarza i już mi to nie przeszkadzało. Nawet dobrze, że jest tak luźno napisana, dzięki temu szybko się czyta ^^. Co do fabuły, to jest tu poruszone parę wątków plus siły nadprzyrodzone. No i zaczynają się kradzieże, bójki i inne rzeczy, bo w końcu dorosłych nie ma. Ciekawy zamysł, zobaczymy jak autor z tego wszystkiego wybrnie Wink

JaneBox

Nagle znikają wszyscy powyżej piętnastego roku życia. Lekarze, nauczyciele, a nawet rodzice. W wyobraźni dziecka może brzmieć fajnie, ale co jeśli dorośli naprawdę znikną?

Okolicę otacza dziwna kopuła.Miasteczko ogarnia niepokój, bo nikt z dorosłych nie pomoże. Trzeba ogarnąć chaos. Kto to zrobi? Sam uratował kiedyś pasażerów autobusu, kiedy kierowca dostał zawału serca. Pojazd omal nie runął w przepaść, ale chłopak zachował zimną krew i wszystko skończyło się happy endem. Gdy w niewyjaśniony sposób dorośli znikają, dzieci widzą w Samie przywódcę. Chłopak nie chce być super-bohaterem, bo to za duża odpowiedzialność. Zwłaszcza, że sam skończy niedługo piętnaście lat i prawdopodobnie zniknie…

Zaczęło się od katastrofy wiele lat temu, jednak czy na katastrofie się zakończy? Sam musi rozpocząć wyścig z czasem, bo za ponad dwieście godzin będzie miał urodziny i odejdzie tak, jak inni. Jakby tego było mało do Perdido Beach przyjeżdżają inne dzieci ze znienawidzonej szkoły. Przywódcą nowo przybyłych jest Caine, który również skończy piętnaście lat. Nikt nie wie, że Ciemność wciela swój plan w życie.

Motyw dzieci, które muszą poradzić sobie bez dorosłych może wydać się oklepany, ale Michael Grant nie ograniczył się tylko do tego. "GONE. Zniknęli. Faza Pierwsza:Niepokój" to książka ukazująca postapokaliptyczny świat. Problemy, które autor opisuje w większości przypadków są z życia wzięte, a tłem do tego jest ETAP. Czym jest ETAP? Miejscem, gdzie rozpoczyna się walka dzieci o przetrwanie, to etap ich życia, etap w grze, którą muszą przejść, bo inaczej zginą.

Cała historia nie kręci się wokół młodego surfera- Sam’a. Ważną rolę odgrywają inni bohaterowie, a pominięcie któregoś z ich byłoby bardzo niemądre, gdyż wiele postaci zaskakuje. Na początku nie wiadomo do czego dzieci mogą być zdolne, rozwój przypadków sprawia,że walka się zaczyna, a życie to nie gra komputerowa, w której ma się po pięć szans.

Choć niektórzy bohaterowie wywołują uśmiech na twarzy, to wiele postaci denerwuje, ale jak dla mnie to jeszcze bardziej nadaje realizmu książce. Michael Grant pokazuje, że mimo zalet, każdy ma wady, nikt nie jest doskonały.

Fabuła powieści na początku rozwija się powoli, można powiedzieć, że na początku się trochę dłuży, ale po stu stronach akcja nabiera tempa. Muszę jednak ostrzec, że „GONE…” nie jest książką dla małych dzieci. Niech nie zwiedzie was cukierkowa okładka, bo możecie się bardzo rozczarować. Ta pozycja jest przeznaczona głównie dla młodzieży,o czym świadczy lekki język jakim autor się posługuje. Jednak niektóre sceny nie są już takie lekkie… Czuć niepokój.

Pierwsza część tej serii ma parę wad, np. niedokładność opisywania niektórych wydarzeń, mimo wszystko uważam, że „GONE. Zniknęli. Faza Pierwsza: Niepokój" to ciekawa pozycja dla młodzieży. Daję ocenę: 9/10.

Avenix

Już dwa razy próbowałem przeczytać książkę ale jakoś mi nie wychodziło, zawsze leżała aż musiałem ją oddać. Czuję, że jest bardzo fajna, po opiniach i opisie ale coś mnie strasznie odpycha od niej. Nie wiem co Mad

Grubość? Ilość części? :/ ...

Nerezza

marzycielka123

Ostatnio próbowałam się zabrać za książkę, ponieważ słyszałam, że jest świetna no i, że jest podobna do Jutro. Tymczasem wielce się zawiodłam... Przeczytałam tylko dwa rozdziały, i straszliwie nudne. Widząc dużo dobrych opini na forum postaram się jeszcze raz jakoś "strawić " Smile

tą książkę, może przy drugim podejściu będzie lepiej Very Happy

. W każdym bądź razie już się zabieram za tą książkę Smile

. Dodam jeszcze, żę wszystko się dzieje zbyt szybko. Miałam nadzieję, że dorośli znikną dopiero w drugiej części. Byłoby lepiej. Mogliby się pokazać z lepszej strony, aby potem było bardziej drastycznie, że tak to ujmę Laughing

,

Paradoks__

Jak dla mnie ta jest lepsza od `Jutro` Razz

Wiecej i ciekawiej rozwinieta akcja, wiecej fantasy. I mimo, ze jest w niej wiecej fantastyki to jest bardziej realistyczna:P A w "Jutro" przez pierwsza polowe nic sie nie dzieje i niektore akcje sa strasznie naciagane;p

tombraiderka009

tear

Z tym, że GONE jest lepsze od "Jutra" absolutnie się nie zgadzam. Moja opinia na temat tej książki jest mocno skomplikowana, mam mieszane uczucia.
Zacznijmy od pozytywów. Faktem jest, że koleżanka nie tyle co pożyczyła, o ile bardziej wmusiła we mnie tę książkę sześć miesięcy temu. Od tego czasu nie mogłam się przekonać, by zacząć czytać, ale cóż, przerwa świąteczna, wreszcie jest czas. Ruszyłam ospale przez przygodę z bohaterami z Perdido Beach. Początkowo książka ta wydała mi się niesamowicie dziecinna - czego zresztą można się spodziewać po historii opowiedzianej przez czternastolatki? Jednak postanowiłam, że jeśli po 150 stronach się nie rozkręci odłożę ją, ale na pewno nie wcześniej.
Zachwyciła mnie twardość świata, w którym się znalazłam. Kompletny brak harmonii, anarchia, a nie zwykły świat, w którym na każdy prosty problem było proste rozwiązanie. Bohaterowie barwni i zróżnicowani - każdy miał osobny, całkiem inny charakter - coś, czego brakuje w niemal każdym romansie paranormalnym. Z przyjemnością wdrążyłam się we wszystkie detale tej książki. Fakt, że groza faktycznie czaiła się za rogiem, śmierć była realna i zbliżała się wielkimi krokami, a wrogowie stawali się przyjaciółmi, podczas gdy przyjaciele wrogami spodobało mi się. Żadnej monotonii, niczego, czego mogłabym z góry się spodziewać. Każdy kolejny rozdział zaskakiwał mnie i zadziwiał.
Teraz negatywy. Jest ich znacznie mniej, to fakt, ale też są. Po pierwsze, te "moce". Kiedy zaczęłam czytać miałam nadzieję, że wszystko uda się wyjaśnić w naukowy, a nie magiczny sposób, takie bowiem książki bardziej mnie ostatnio pociągają. Autorowi udało się uczynić to całe "hokus-pokus" miłym i przyjemnym, ale mimo to zdecydowanie wolałabym, gdyby przyczyną większości opisanych zdarzeń było coś bardziej... realnego. Może wydziwiam ;p
Po drugie, setki nawiązań do Pottera. Wszędzie, na każdym kroku. Nie wiem, może to tylko moje wrażenie, ale czułam, że czytam jakiś super-dodatek autorstwa Rowling, a nie osobną, całkiem inną książkę. Nawet kilka wydarzeń było dość podobnych do tych opisanych w HP. Okej, możecie ten argument uznać za dziwaczny, ale jednak...
Po trzecie - brakowało mi takich właśnie wydarzeń "bez akcji". Takich, które tworzą klimat historii, dają czytelnikowi chwilę, by odetchnąć po kilkunastu wciskających w fotel scenach. Takiej chwili spokoju. Wiem, że może taki właśnie był zamiar autora - pokazać, że w ETAPie momenty wytchnienia nie istnieją. Mimo to... po zakończeniu książki czuję się jak po przebiegnięciu maratonu. (nie żebym kiedykolwiek go przebiegła) ;p
No i właśnie to, od czego zaczęłam - "Jutro". Moim zdaniem bije GONE na głowę właśnie dlatego, że czysto teoretycznie takie wydarzenia, jakie są tam opisane mogłyby zdarzyć się naprawdę, podczas gdy te z książki Granta już raczej nie Wink

Moja ocena : 6/10

Martyna.

Sprężynka

Faza Pierwsza nie jest najlepszą z całego cyklu, ale doskonale wprowadza w klimat. Przeczytałam już dosyć dawno, ale wciąż lubię do niej wracać. Sam pomysł, z początku, np. z opisu z tyłu książki, trochę mąci w głowie, po drodze jest sporo niedomówień, ale książka naprawdę jest tego warta. Na uwagę zasługują dobrze zarysowane charaktery postaci i realizm ich reakcji. Może trochę wbrew sceptykom, ale Drake, 14-15 latek naprawdę może być tak okrutny. No i książce potrzebny jest taki czarny charakter. Caine też jest czarny, ale... w inny sposób. Szczerze polecam.[/i]

Młoda90 · Wysłany: Pią 16:54, 22 Mar 2013 Temat postu:

Mi podobała mi się książka. Historia zaciekawiła mnie na tyle, ze z chęcią sięgnę po kolejne tomy by dowiedzieć się jak to wszystko się zakończy. Na razie czekam na 2 tom, aż ktoś łaskawie w końcu odda go do biblioteki bym mogła zacząć i kolejne części.

Annette

Wcześniej miałam sporo okazji aby zapoznać się z tą serią, jedna nie ciągnęło mnie do niej zbytnio... Teraz żałuję, że nie sięgnęłam po nią wcześniej. Książka genialna, świetna Very Happy

i inne ochy i achy Razz

szybko mi się ją czytało i teraz żałuje, że tak szybko się skończyła... Co do bohaterów to Sam mnie nie zachwycił bardziej polubiłam Edilio Wink

Caine... z bohaterów płci męskiej go polubiłam najbardziej Very Happy

Sama się sobie dziwie, ale postać Drake'a spodobała mi się, taki nienormalny psychopata, nie wiem czemu go polubiłam... Ale ta jego 'ręka'... Nie potrafiłam sobie wyobrazić jak szedł i miał ją owiniętą wokół szyi... Z żeńskiej części najbardziej do gustu przypadła mi Lana, ta z scena z Przywódcą Stada i te jego 'wyjdź'... Dlaczego ludzie w takich sytuacjach wychodzą, zamiast wiać w przeciwnym kierunku?? Ogólnie rzecz biorąc książka bardzo mi się podobała Wink

Jedynie do zakończenia się przyczepiłam, wystarczyło tylko 'nie'?? Jestem ciekawa dalszych losów bohaterów, więc na pewno sięgnę po kolejne części. Ciekawi mnie ta sprawa z murem (co jest po drugiej stronie?) i co dzieje się z tymi, który znikają?? Teraz czekam na przypływ gotówki i kupuję kolejne części Very Happy

Avenix