Nacja - Terry Pratchett

Lirra

"Nacja" Terry Pratchett

Opis:W świecie przypominającym nasz, lecz będącym jego alternatywną wersją, wybucha epidemia, a wielka fala powoduje ogromne zniszczenia. Większość ludzi ginie, cywilizacja się chwieje. Tymczasem na małej, zagubionej pośrodku oceanu wyspie o nazwie Nacja przy życiu pozostaje jako jedyny nastoletni Mau. Nie jest już chłopcem, ale też nie stał się jeszcze mężczyzną - kataklizm przerwał obrzęd inicjacji. Musi się zmierzyć z utratą najbliższych, wyrzutami Praojców i złością na bogów oraz rozpocząć życie na nowo w samotności. Tylko że Mau nie jest na wyspie sam - przebywa na niej dziewczynka z rozbitego statku, a wkrótce zaczną pojawiać się ocaleli ludzie. Nie wszyscy jednak mają pokojowe zamiary, zwłaszcza plemię ludożerców... Nacja to pełna przewrotnego humoru i niesamowitych przygód opowieść z gatunku, "co by było, gdyby...", w której dochodzi do spotkania dwóch cywilizacji, odkrycia tajemnicy sprzed wieków, a świat zmierza w nieco innym kierunku, niż potoczył się nasz.

Moja opinia:
Nie moge sie zdecydowac czy ta ksiazka jest genialna, czy tez nie.

Jest napisana w calkowicie odmiennym stylu, niz reszta ksiazek Pratchett'a. Moim zdaniem nawet osoba, ktora nie polubila Swiata Dysku moze spokojnie przeczytac ta ksiazke. Przedewszystkim mysle, ze tutaj juz nie chodzilo o rozsmieszenie czytelnikow, lecz predziejo zmuszenie ich do refleksji. Bohaterowie ksiazki stawiaja sobie rozne pytania, na ktore najczesciej nie uzyskuja odpowiedzi - to nam, czytelnikom, przypada rola na nie odpowiedziec. Gdzie byli bogowie podczas wielkiej fali? Czy oni w ogole istnieja? Dlaczego to ja przezylem/am, a nie inni? Czym zawinilismy, zeby byc tak pokaranym? Te, i wiele, wiele innych. Pytanie glownie dotycza wiary. Mau (glowny bohater) i Ataba (kaplan wody), sa czesto sobie przeciwstawiani, jako przyklady dwoch ekstremalnych pogladow. Oprocz tego stykaja sie dwa sposoby zycia w postaci Mau i Daphne, ktore na koncu okazuja sie nie tak sobie odlegle. Daphne utozsamia osobe zwiazana z tradycjami i stereotypami, ktora w koncu ma prawo zasmakowac wolnosci i znalezc swoje miejsce. Tutaj nie mamy juz do czynienia z burleskowymi herosami z Dysku Swiata, lecz z prostymi ludzmi bez zadnych nadprzyrodzonych zdolnosci, ktorzy zdobywaja sie na prawdziwe heroiczne akty. Przez co bohaterowie sa duzo bardziej ludzcy, kazdy z nich ma swoje motywy, ktore uzasadnieja ich postepowania. Polubilam wszystkich bez wyjatku. Mamy tutaj rowniez poziom bardziej mistyczny. Jak na przyklad Locaha, usposobienie smierci (ale jakze odmiennej od kosciuchy z Dysku!) - postac owinieta strachem i tajemnica. Innym przykladem moze byc stara kobieta i jej czary, oraz Glosy Przodkow.

SPOILER: