Piąte dziecko - Doris Lessing

Silje

Utrzymana w stylistyce grozy historia rodziny, której sielankowe szczęście zostaje zburzone przez przyjście na świat odmieńca Bena. Fabuła jak z horroru staje się dla wybitnej brytyjskiej pisarki pretekstem do głębokich refleksji nad miłością macierzyńską, granicami ludzkiej wolności, współczuciem dla "innych". Niewielka objętościowo powieść posiada magnetyczną siłę i, mimo dojmującej atmosfery sennego koszmaru, natarczywie domaga się, by czytać ją więcej niż raz.

W roku 2007 Doris Lessing otrzymała literacką Nagrodę Nobla.

*************************************************************

Ta cieniutka książka (zaledwie 144 strony) wyjęła kilka godzin z mojego życiorysu i na pewno wyjmie ich jeszcze kilka, ponieważ będę myślała o niej bardzo długo.
"Piąte dziecko" to opowieść o młodej, zakochanej w sobie parze, która snuje plany na przyszłość. Kupują wspaniały, ogromny dom i postanawiają mieć dużo dzieci (najlepiej ósemkę). Na każne święta i wakacje do ich domu przyjeżdża cała rodzina, aby wspólnie z nimi cieszyć się ich szczęściem. Wszystko płynie jak w bajce; kolejne piękne i zdrowe dzieci rodzą się jedno po drugim.
Do czasu. W końcu pojawia się Ben, tytułowe piąte dziecko, który jest całkowicie inny od reszty.
Książka w zasadzie jest obyczajowa, ale nie do końca. Wszystko opowiedziane jest w ciekawej konwencji thrillera, czasami aż ciarki po plecach przechodzą. Ta konwencja sprawia też, że książka jest bardzo wciągająca i czyta się ją dosłownie jednym tchem.
Cała postać Bena jest wspaniale skonstruowana. Nie mówi on za wiele, a przez to nikt nie nie wie tak naprawdę jaki on jest. To skłania czytelnika do naprawdę poważnych pytań i refleksji. Nie tylko o samego Bena (kto tutaj jest winny? Chłopiec, czy brak miłości rodzicielskiej?), ale w ogóle o kwestię rodziny, dzieci, szczęścia rodzinnego, miłości rodzicielskiej.
Pokazuje jak łatwo jest być szczęśliwym, kiedy wszystko układa się idealnie, ale jak kruche są relacje w obliczu nieszczęścia.
Książka ta opowiada też o sile marzeń oraz związanych z nimi nierozerwalnie rozczarowaniami.
No i zdecydowanie zasłużony Nobel - styl i język po prostu przepiękne. Proste, łatwe, a jednocześnie piękne i dobitne.

Zdecydowanie polecam tę powieść. A ja na pewno sięgne też do innych książek Doris Lessing.

sujeczka

Kurcze, jakoś nigdy mnie nie ciągnęło do jej książek...
Ale Silje, jak zawsze napisałaś porządną recenzję i przez Ciebie będę musiała sięgnąć po tę książkę ;P
Poza tym okładka jest świetna - taka prosta, a przy tym taka jakby sroga Razz

. Poszukam w bibliotece albo nawet kupię Smile

Silje

sujeczka

puciulky

Dołączę się i powiem, że mnie też ta recenzja bardzo zachęciła Very Happy

Idę szukać tej książki!!! Very Happy

ZjedzCota

No, mnie także zachęciła. Ciekawe czy jest w bibliotece? Muszę poszukać Wink

marcela28

Mnie też zachęciła ^^ Razz

Muszę przeczytać koniecznie Smile

wisienka

Zobaczymy może przeczytam, narazie biorę się za lektury :/