Rok 1984 - George Orwell

kaniejka

Yen

Dziwię się, że nie ma żadnych odpowiedzi w tym temacie. Nikt się Orwellem nie interesował?
Książka wywarła na mnie spore wrażenie, smutna wizja totalitarnego systemu, zdecydowanie warto po nią sięgnąć.

Lirra

Nie ma zadnych wypowiedzi???
Zawsze myslalam, ze to jest bardzo znana ksiazka...

Bardzo lubie ten typ powiesci. Ksiazka mi sie bardzo spodobala Smile

To nie jest powiesc na wakacje, poniewaz czyta sie ona dosyc wolno. Jest smutna, powazna i trzeba ja przemyslec (trzeba przyznac, ze tamatyka o niszczenia indywidualnosci przez totalitaryzm nie jest lekkim tematem...). Poza tym ksiazka jest dobrze napisana, a postacie sa realistyczne.

Polecam!

zaczytanaodrana

Niby wiem, że Orwell to pisarz, którego trzeba przeczytać, ale jakoś te totalitarne klimaty niezbyt mnie pociągają

Cytryna

Na pewno słyszeliście o książce "Folwark zwierzęcy" Georga Orwella. Może nawet mieliście okazję zobaczyć film. "Rok 1984" jest kolejną książką tego autora, która zdobyła wielką popularność.

WIELKI BRAT PATRZY.
Głównym bohaterem antyutopii Orwella jest Winston, który musi zmagać się z ciągle nowymi utrudnieniami jakie narzuca ludziom Partia.
Winston Smith - mieszkaniec Londynu, członek Partii, pracownik Ministerstwa Prawdy. Dobra pozycja, prawda?
Winston Smith - żyje w świecie, gdzie każdy jego ruch śledzi Policja Myśli (patrol policji, szpiegujący ludzi przez okna jest przy niej zwykłą pestką), przeszłość można swobodnie zmieniać, a każdy uważa to za normalną rzecz. Nie każdy. Winston wierzy, że nie można po prostu wydrukować nowej gazety przeinaczającej wczorajsze wydarzenie, aby stało się to faktem. Wierzy, że kiedyś musiał istnieć lepszy świat, choć z trudnością przypomina sobie swoje życie bez Partii. Pragnie znaleźć dowód, że nie zawsze ludzie na każdym kroku byli kontrolowani, że istniała wolna wola. Bo teraz:
WOJNA TO POKÓJ
WOLNOŚĆ TO NIEWOLA
IGNORANCJA TO SIŁA
W tym świecie nie istnieją takie słowa jak: honor, sprawiedliwość, moralność, internacjonalizm, demokracja wiedza i religia.
Dążenie do prawdy sprawia, że Winston znajduje miłość. Marzy o tym, że z jej pomocą uda mu się odmienić rzeczywistość, choć szanse są nikłe i Winston o tym wie.

Co musiałoby się stać, aby powiedzieć, że dwa plus dwa równa się cztery?
Czy złamiemy zasadę zapisując słowa w dzienniku (który możemy ukryć starannie na dnie szuflady), sprzeciwiające się władzy wiedząc, że czeka nas za to kara śmierci?
Czy jesteśmy w stanie wyrzec się osoby, którą kochamy i tylko jej możemy zaufać?

W książce jest dużo słów z nowomowy (urzędowy język Oceanii, uniemożliwiał swobodę myślenia). Nie trzeba się jednak obawiać, ponieważ w książce znajdują się również zasady nowomowy.
Nie jest to lektura dla każdego. Na pewno trzeba do niej dorosnąć, wyrobić sobie zdanie na pewne sprawy i dopiero wtedy do niej podejść.
7/10

Cytryna/Zaczarowana

Laura.

Jedna z moich ulubionych książek, a już na pewno znajduje się wśród tych, które wywołały na mnie największe wrażenie. Ma w sobie to co cenię najbardziej w powieściach - jest świetnie napisana, zawiera wciąż aktualną problematykę, wciągającą historię i sprawia, że o tym co przeczytaliśmy, myślimy jeszcze długo po odłożeniu książki na półkę.
Jeżeli komuś podobają się powieści w stylu "Igrzysk śmierci" na pewno nie będzie rozczarowany "Rokiem 1894".

paulinka1234

Ta książka słusznie zaliczana jest do klasyki, nie tylko jest świetnie napisana, ale autor bardzo wnikliwie przypatruje się systemom totalitarnym, które wtedy ciągle były w sporej części Europy. Jak dla mnie ta książka jest nie tylko warta przeczytania, ale również powinna służyć ku przestrodze dla ludzi, aby społeczeństwo do niczego takiego nie dopuściło.

molarnia

Muszę koniecznie przeczytać tę książkę. Zabieram się za to już dobre parę lat i jakoś jeszcze nie było mi dane.

yerba

Książka jest wyjątkowo smutna. W dodatku tak prawdziwie opisuje mechanizmy totalitaryzmu, konformizm ludzi, manipulację. Naprawdę warto przeczytać, to naprawdę klasyk.

kaarmel

Smutna? Ależ nie! Nie powiedziałabym, że jest smutna, a iście prawdziwa. Odniosłam się do wydarzeń na świecie współczesnych nam podczas czytania i doszedł do mnie fakt, że to naprawdę może się wydarzyć. Prole - społeczeństwo masowe (dopowiedzcie sobie całą genezę i charakterystykę), pewna elita, która zmienia jak chce to, co się podaje ludziom (a w telewizji, polskiej telewizji nawet, także to się dzieje, żadnych rzetelnych obiektywnych informacji zgodnych z prawdą, a tylko takie, które służą manipulacji społeczeństwem i wyborcami). Może coś w tym jest? Strasznie spodobała mi się ta opowieść, może prorocza, może nie, ale dająca do myślenia!
Przerażające dla mnie było hasło "Wojna to pokój" - kiedy przeczytałam w powieści genezę tego to zostałam wrzucona na głęboką wodę. Jeszcze dzisiejszemu społeczeństwu daleko do tego, ale to takie realne! Nie będę jednak zdradzać.

Książka zdecydowanie wpływa refleksyjnie, nie jest łatwa, ani rozrywkowa. Jednak, gdy doczytałam, że autor był socjalistą to otworzyłam szeroko oczy, gdyż w powieści jasno ukazane są nie tylko złe strony totalitaryzmów, ale także takiego stanu rzeczy, który na dodatek teraz ma potwierdzenie w historii. Fakt, społeczeństwo było tam podzielone, ale dystrybucja była chyba nadal socjalistyczna. (A może to tylko moja opinia ze względu na moje wyrobione poglądy, stąd dostrzeżenie pewnych szczegółów, czy wątków.)

Świetny wątek zaniku własnej osobowości, własnej myśli i uczuć. Doskonale poprowadzony.

Nie polecam na dobre uśmiechnięte dni, bo nie przebrnięcie Very Happy

Marta Weronika

W tej książce mamy zarys panoptikon - czyli powoli otaczającej nas rzeczywistości. Pod pozorem wolności i swobód coraz bardziej w nasze życie prywatne wkrada się przestrzeń publiczna.

Marta Weronika

W tej książce mamy zarys panoptikon - czyli powoli otaczającej nas rzeczywistości. Pod pozorem wolności i swobód coraz bardziej w nasze życie prywatne wkrada się przestrzeń publiczna.

sobus

tatu

Dokładnie, układ totalitarny czyli wypaczony komunizm w tamtym wypadku. Inwigilacja, nowomowa, cechy typowe dla takich ustrojów. W książce wszystko zostało wspaniale pokazane, mimo że powstała jeszcze zanim problem na dobre pojawił się na świecie, można powiedzieć, że orwell to przewidział.

Dla mnie najbardziej przerażająca jest scena ze szczurami i na zawsze utkwiła mi w pamięci, z resztą całej książki raczej nie da się zapomnieć.

dawidko

uwielbiam rok 84, to trochę strasznie i zaskakujące ile udało mu się przewidzieć. Co do Folwarku, ubawiłem się jak nigdy xD takie to na czasie

bee

Orwell to klasyka, pewni dlatego, że jego twórczość jest zawsze - bez względu na czas - aktualna.

Khaleesi

Każdemu komu nie są dalekie tematy związane z kontrolowaniem mas polecam książkę

Romantica

Co do klasyki polecam także The Garden of Eden E. Hemingwaya

Włóczykij

Najbardziej wstrząsająca i najbardziej przerażająca książka, jaką czytałem. Może nawet najbardziej przerażająca powieść w ogóle. Utwory Kinga i Lovecrafta to przy tym mały pikuś.
Pesymistyczna i dołująca. Zarówno o totalitaryzmie, jak i ludzkiej naturze - o tym, do jakiego stopnia można ją naginać, zmieniać i oszukiwać. I o tym, jakie diabelstwa może wymyślić genialny ale chory ludzki umysł.

O'Brien - bodaj najstraszniejszy czarny charakter wszech czasów. Takie połączenie Stalina, Kim Ir Sena i profesora Moriarty'ego. To, co powiedział do Winstona o tym, co zrobi jemu i jaki świat szykuje Wielki Brat i Wewnętrzna Partia, to chyba najokropniejsze kwestie w dziejach literatury. Zapowiedź największego koszmaru, jaki może spotkać ludzkość.

molarnia

Wciąż mam tę książkę w planach, szczególnie że tytułowy rok to też rok mojego urodzenia Smile

Agnnes

Po bardzo długim czasie posiadanie jej na tzw. liście do przeczytania w końcu to zrobiłam. Ale chyba nie było to do końca to czego oczekiwałam. Nie poruszyła mną po prostu. Choć cieszę się że ją przeczytałam akurat w momencie gdy równocześnie czytałam "Światu nie mamy czego zazdrościć.." . Porównanie tych dwóch rzeczywistości, wymyślonej i prawdziwej było całkiem interesujące.

ven_detta

Ja czytałam "Rok 1984" już jakiś czas temu, ale pamiętam, że na mnie z kolei wywarła ogromne wrażenie. Szczególnie końcówka jakoś wgniotła mnie w fotel i odkładałam książkę z jakoś takim ciężkim sercem.

Mira

Mną ta książka wstrząsnęła dogłębnie Razz

Do dziś jak o niej myślę to czuję taką metaforyczną cieniutką strużkę potu ze strachu na plecach Very Happy

I też czytałam już jakiś czas temu, a jednak ciągle pamiętam tę grozę, którą czułam podczas czytania, imo naprawdę porządnie napisana.