#2 Przez bezmiar nocy

Nerezza

Jak najszybciej proszę! Smile

Kolorystyka mega mi się podoba. :3

Zapałka

Mam nadzieję, że ukaże się u nas szybko. Musi. Razz

Bo wprost umieram z ciekawości co do dalszych losów Arii i Perry'ego. Smile

Okładka podobnie jak części pierwszej świetna. Smile

Nerezza

Zdradzę, że premiera pod koniec sierpnia i już znam tytuł, ale na razie nie mogę zdradzić. Smile

Megajra

Widzę, że następne trzy miesiące w tym wydawnictwie będą bardzo interesujące. Very Happy

Nerezza

Premiera już 26 sierpnia! Smile

Zapałka

Och...nie mogę się doczekać! Very Happy

Jedynym minusem tej daty jest to, że nasze wakacje będą zbliżać się ku końcowi. Sad

Młoda90

Mam nadzieję, że i ta część ukaże się w bibliotece bo bardzo jestem ciekawa tego tomu. Smile

Nerezza

Fajną masz bibliotekę, że pierwsza część jest. Very Happy

U mnie takich nie ma, ale i tak muszę przeczytać tą książkę! Stęskniłam się za tym światem. ;3

Młoda90

Jeżdżę do sąsiedniego miasta bo tam jest najnowocześniejsza biblioteka i co miesiąc pojawiają się jakieś nowe nowości książkowe więc nawet jest w czym wybierać. Wink

Teraz są wakacje więc nie ma nic nowego, mam jednak nadzieję, że już we wrześniu będzie coś ciekawego i między innymi ta książka a jak nie to postaram się o nią upomnieć Smile

Nerezza

Napomknij, że premiera już była i w ogóle. Wink

Mam nadzieję, że będzie w tym wrześniu. Very Happy

MUlka

Pożegnaliśmy bohaterów w chwili ich ponownego spotkanie i w tymże radosnym momencie ich witamy Smile

. Niestety sielanka nie trwa długo, radość z ponownego spotkania rozwiewa się kiedy dociera do nich, że już nie są sami i nie mogą sobie pozwolić na bliskość. Perry jest teraz Wodzem Krwi, a Aria, no cóż, wyrzutkiem wśród Wykluczonych. Ich związek, a nawet przyjaźń nie byłaby dobrze przyjęta przez Fale a i bez tego Perry musi starać się o zaufanie współplemienców, nie każdy jest mu niestety przychylny, do tego burze eterowe się nasilają, wypalają coraz większe połacie ziem Fal co owocuje strachem i brakiem pożywienia. No cóż nastroje mieszkańców nie są najlepsze, więc nie jest im potrzebny kolejny powód do podważania lojalności wodza. Aria też nie ma łatwo, czuje że nie jest mile widziana w wiosce, ciąży też na niej układ która zawarła z Hessem, domyśla się, że Perry w tym momencie nie jest w stanie jej pomóc w poszukiwaniach Wielkiego Błękitu, więc będzie musiała zająć się tym sama. Przyjdzie im niestety znowu się rozstać, każdy z nich podąży w inną drogę, Aria po nadzieję, Perry we własne wnętrze, gdzie jego dzika natura walczy z powołaniem.

Książka ta, jak widać po okładce, bardziej skupia się na postaci Perryego, który znalazł się w bardzo skomplikowanej sytuacji. Musi znaleźć złoty środek między tym co powinien uczynić, a tym czego pragnie. Nigdy nie brał nawet pod uwagę sytuacji w której miałby zostać przywódcą, a tu nagle staje się odpowiedzialny za setki istnień, wszyscy patrzą mu na ręce, wszyscy oceniają, a sytuacje niestety nie sprzyjają przemyślanym decyzją. Bardzo podobało mi się to jakie zmiany w Perrym zachodziły, oczywiście nie oszczędził mi chwil zwątpienia Smile

, ale w ostatecznym rozrachunku stwierdzam, że jest świetny, kiedy trzeba jest mężny, kiedy indziej współczujący i czuły, no i nie unosi się bez sensu męską dumą więc kiedy jest taka potrzeba to prosi o pomoc. Przyjdzie mu walczyć z siejącym zniszczenie eterem, z wrogami spoza osady jak i niestety z tymi z wewnątrz, będzie musiał się zmierzyć z własnymi obawami, z podejrzeniami o zdradę, z bólem rozstania i poczuciem winy. Może obserwowanie tego nie zawsze było przyjemne, to jednak było ciężko się oderwać Smile

.
Aria ma nie wiele łatwiej, ciążąca na niej odpowiedzialność za bratanka Perryego i innych przetrzymywanych dzieciaków, sprawia że musi dowiedzieć się gdzie jest Wielki Błękit, jej chwiejna umowa z Hessem, nie pozostawia jej pola do manewru - musi wyruszyć na poszukiwania i musi opuścić Perryego. Bardzo duża odpowiedzialność jak na barki tak młodej dziewczyny, ale Aria nie ma nic do stracenia, jeśli ma kiedykolwiek być szczęśliwa u boku Wodza Krwi, jeśli mają przeżyć kolejny armagedon musi podjąć się tego zadania, lub zginąć próbując. Całe szczęście nie brakuje jej sprzymierzeńców, a i po drodze zyska nowych - niespodziewanych muszę przyznać, ale obiecujących.

Lubię tę serię, czyta mi się ja niesamowicie miło i łatwo. Pewnie jest to zasługa jej przygodowej jak i romantycznej Smile

części. Owszem opowiada o dorastaniu, braniu odpowiedzialności, lojalności i innych tego typu ważnych sprawach Smile

ale autorka nie zabija patosem, wszystko to jest podane niesamowicie lekkostrawnie. To po prostu fajna historia osadzona w barwnym świecie, jeśli czytelnik da się jej ponieść, jeśli bohaterowie nie będą mu obojętni, gwarantuję, że będzie się świetnie bawił i po wszystkim będzie czekał na kolejny tom.
Polecam.

Alyssa

Ech, widziałam w Empiku :3 mam też kupon rabatowy do poniedziałku. Trzeba by było się wybrać w weekend Very Happy

nie mogę się doczekać :3

Megajra

Czy "Przez bezmiar nocy" mimo wszystko podobał mi się? Oczywiście! Mam nawet wrażenie, że przekonał mnie bardziej niż Przez burze ognia. Bardziej przeżywałam tę historię, bardziej zżyłam się z Arią, Cinderem, Roarem. Brazylijka nie oszczędziła tutaj niektórych bohaterów. Z jednej strony dzięki temu coś się działo, z drugiej zaś chciałam bliżej ich poznać. Teraz wiem, że autorka nie cofnie się przed niczym. Ciekawość mnie zżera, czy będzie tak konsekwentna w swoich działaniach w kontynuacji. Jak rozwiąże pewne sprawy. Czy ma ciekawą koncepcję na poprowadzenie akcji, czy będzie ona schematyczna i niestety gorsza od swojej poprzedniczki. Tego już dowiem się, kiedy zostanie trzecia część zostanie wydana, a mam nadzieję, że nie będę musiała na nią za długo czekać. Ciekaw jestem też czy wydawnictwo pokusi się o wydane dwóch noweli "Roar and Liv" oraz "Brooke". Może to dzięki nim poznałabym bliżej interesujących mnie bohaterów. Teraz nie pozostaje mi nic innego, jak śledzić ofertę wydawnictwa Otwarte i wyczekiwać zakończenia.

Cała recenzja: [link widoczny dla zalogowanych]

patusia.dorota

Czym jest bezmiar? Jak go określić? Czy to bezkresna pustynia? Czy to bezdenna głębia? Czy to nieprzenikniona ciemność? Czy bezmiar można zmierzyć? Czy można określić jego parametry? Czy można ukazać jego ogrom? Jak poradzą sobie bohaterowie książki Veronici Rossi ze zjawiskiem, z którym się spotkali? „Przez bezmiar nocy” jest drugą częścią trylogii opowiadającej historię Arii i Perrego, osób, które pochodzą z całkowicie innych światów. Los jednak postanowił postawić ich na jednej drodze. Co z tego wynikło?

Perry i Aria znów są razem. Po długiej rozłące łączą siły, by razem odnaleźć miejsce, gdzie nie ma eterowych burz, gdzie ludzie mogą żyć spokojnie. Jednak na ich drodze pojawia się wiele przeciwności. Zaraz po ponownym spotkaniu pomocnik Perygo mówi mu, że związek z Osadniczką nie ma przyszłości. Chłopak powinien szukać sobie kobiety, która tak jak on byłaby skirem. Percy nie chcę jednak uciekać od ukochanej. Jakie to będzie miało konsekwencje? Czy uda im się razem wyruszyć na poszukiwanie Wielkiego Błękitu?

„Tracimy i tracimy, ale nadal jesteśmy. Trzęsiemy się, stojąc w miejscu, i boimy się cokolwiek zrobić. Mam już dość tkwienia w miejscu tylko dlatego, że nie wiem, czy istnieje coś lepszego. Musi istnieć! W przeciwnym razie czy jest jakiś sens? Teraz mogę przynajmniej coś z tym zrobić. I zrobię.”

To już moje drugie spotkanie z twórczością Pani Rossi. Już za pierwszym razem byłam pozytywnie zaskoczona pomysłem autorki, wśród tylu książek antyutopijnych i dystopijnych wydawała mi się czymś świeżym, nowym. Teraz po przeczytaniu drugiej części sądzę, że również tak jest. Najbardziej spodobało mi się to, że historia nie traci na poziomie i że nie jest to kolejna kontynuacja, w której aż czuć pośpiech i chęć dopisania dalszych losów. Nie tu opowieść toczy się spokojnym, choć często niebezpiecznym rytmem. Akcja początkowo nie jest zbyt szybka, autorka skupia się na uczuciach bohaterów, na ich rozłące, później niemożliwości bycia razem. Aria i Perry są intrygującą parą, ich związek nie powinien istnieć i choć może walka ze wszystkimi wokół to oklepany temat, wykorzystywany już do głębi, tu jest pozytywnym aspektem, dodającym kolorytu i głębi.

„Wydawało mi się, że prościej będzie odejść.
- I zgaduję, że się myliłaś?
Pokiwała głową.
- Nigdy nie jest łatwo odejść.”

Paradoksalnie jednak akcja nabiera rumieńców, kiedy główni bohaterowie się rozdzielają. Aria idzie swoją drogą, a Perry swoją. Pojawia się wtedy wiele wątków, bohaterowie muszą stawić czoła wiele przeciwnościom. Jeżeli na początku będziecie narzekać na brak tempa, później wszystko się zmieni.

Pamiętam, że w poprzedniej recenzji narzekałam na mało wyrazistych bohaterów drugoplanowych, to trochę się w tej kwestii zmieniło. Widać, że autorka przyłożyła się do tego punktu i go rozwinęła. Szczególnie wybiła się historia Roara i siostry Peregrine’a. Bardzo mi się spodobało to, jak autorka ukazała ich uczucia w tych scenach, jak je wzmocniła. Mimo że emocje były bardzo silne, nie wydawały się sztuczne.

„Ideały należą do świata, który tylko mędrcy potrafią zrozumieć.”

W sprawie głównego wątku, czyli Wielkiego Błękitu sprawa ruszyła do przodu, choć jak się pewnie domyślacie sprawa nie została jeszcze w pełni rozwiązana. Powiązanie z tą sprawą wielu wcześniejszych wątków, które początkowo w ogóle do tego nie pasowały, dało ciekawy obraz na przyszłość. Więc jeśli autorka utrzyma poziom historia mogłaby być bardzo udanym tworem.

Okładka „Przez bezmiar nocy” doskonale współgra ze swoją poprzedniczką. Patrząc na obie książki obok siebie, myślę, że nikt nie pomyślałby, że są one z innej serii. Kolorystyka również mi się podoba, choć dziwi mnie trochę ubiór modela, nie tak wyobrażałabym sobie strój Perry’ego.

„miłość jest jak morskie fale, czasem delikatna i dobra, czasem gwałtowna i straszna, ale nie ma końca, jest silniejsza niż niebo i ziemia, i wszystko, co je dzieli.”

Podsumowując całą opowieść, książka przypadła mi do gustu. Poziom jak już wcześniej zauważyłam był wyrównany z poprzednią częścią. Autorka poprawiła wcześniejsze braki. Jednak pierwsza część miała w sobie pewną magię, której teraz zabrakło, stąd odrobinę niższa nota. Mimo to końcowe sceny zachęcają do kontynuowania lektury, ja już nie mogę się doczekać.
Ocena: bardzo dobra[5/6]

Młoda90

W bibliotece niestety jakoś tą pozycję od wydawnictwa omineli więc zaproponowałam zakup tej części bo byłam ciekawa dalszych przygód Arii i Perrego, i już jestem po jej lekturze. Mogę powiedzieć, że jestem zadowolona z kontynuacji, tak samo dobrze mi się ją czytało jak poprzednią część.
Głowni bohaterowie po krótkiej rozłące znów byli razem, ale obietnice, które złożyli niestety zmusiły ich do kolejnego rozstania. Tak więc Aria z Roarem wyruszyła szukać informacji o Wielkim Błękicie, a Perry będąc teraz Wodzem Krwi musiał zmagać się z tym iż jako przywódca musi przede wszystkim chronić swoją wioskę i jej mieszkańców zarówno przed burzami eterowymi jak i innymi plemionami. Sporo się działo, ale akcja tak naprawdę powoli się toczyła, dopiero pod koniec coś ciekawszego zaczęło się dziać nie mniej jestem zadowolona z całości. Jedynie co mi się nie spodobało: to jak potoczyły się wydarzenia dla Roara, liczyłam na szczęśliwe zakończenie a tu tak nieszczęśliwie wszystko się potoczyło.
Będę wyczekiwać polskiej premiery finałowego tomu, jestem ciekawa nadchodzących wydarzeń, które zapowiadają się bardzo interesująco.