Spętani przez bogów - Josephine Angelini

evalia

Książka jest niesamowita, więc byłoby miło gdyby Amber wydał drugą część tak szybko, choć patrząc na np. taką Żelazną Córkę, której premierę przenosili z pół roku... No cóż, a może jednak pozytywnie nas zaskoczą? Wink

kada113

Może tak, bo książka zdaje się, sprzedaje się dobrze Wink

Ale nigdy nic nie wiadomo - Żelazny Król też wydawał się wielkim sukcesem, a premierę drugiego tomu przenosili chyba z pół roku.

Jessamine

Przeczytałam pierwszą część jakiś rok temu i od tamtej pory nie mogę się doczekać następnej. Książka jest świetna, a tak długo trzeba czekać na dalszy ciąg... Miejmy nadzieję, że jak najszybciej będzie dostępna Smile

JaneBox

Wiosną ubiegłego roku w USA miała miejsce niewyobrażalna scena. Agentka pracująca dla Josephine Angelini napisała, że ma książkę, która jest oryginalna, piękna i wzruszająca.Amerykański wydawca postanowił zapłacić ponad milion dolarów za prawa publikacji niedokończonej wówczas książki i za pozostałe (nienapisane, a pewnie jeszcze nie zaczęte!) dwie części trylogii! Niemiecki wydawca zatrudnił nawet zespół rockowy, by nagrać piosenkę do powieści. Czy „Spętani przez bogów” są aż tak cudowną historią, by towarzyszyła im taka nagonka?

Autorka ukazuje motyw często powtarzający się w mitach greckich- przeznaczenie. Herosi nie raz są postaciami tragicznymi, gdyż nie mogą uciec od przepowiedni. Wtedy próbują odmienić swój los, lecz erynie chcą by przeznaczenie się wypełniło, więc nie dopuszczają by coś się zmieniło. Nieważne, co zrobisz- i tak będziesz przeklęty. Nic tego nie powstrzyma wszystko zostało już przepowiedziane tysiące lat temu…

Helena Hamilton zawsze wiedziała,że jest inna od swoich rówieśników. Nie wiedziała, dlaczego ma super moce takie jak niewyobrażalna szybkość i siła. Przez szesnaście lat nie rozwiązała zagadki, ale wszystko się zmienia, gdy nocą dręczą ją sny, w których wędruje przez jałową krainę, natomiast w dzień prześladują ją trzy płaczące kobiety w bieli. Jakby tego było mało, dziewczyna w szkole poznaje Lucasa i ma ochotę go zniszczyć, za wszelką cenę…

„To spotkanie było dla Heleny jak przebudzenie. Po raz pierwszy w życiu poznała, czym jest czysta, zatruwająca serce nienawiść.” (str. 42)

Wkrótce jednak Lucas wyjaśnia Helenie, że oboje są półbogami i muszą odegrać rolę spisaną tysiące lat temu, a greckie boginie zemsty mają dopilnować, by wrogie sobie Domy nie zmieniły swojego losu.

W „Spętanych przez bogów” jest wiele postaci i jestem zaskoczona, że nawet polubiłam Helenę. Przeważnie główne bohaterki są zbyt wyidealizowane, a przez to lektura zdobywa ujemne punkty. Autorka opisuje zalety, jak i wady dziewczyny. Muszę przyznać,że Helena to dobrze wykreowana bohaterka, choć czasami robiła głupie błędy. Z Lucasem to już inna sprawa. Josephine Angelini zbyt bardzo chciała zrobić z niego boga i to był spory minus. Pozostałe postacie są już lepiej dopracowane.Przyjaciele, rodzina dwójki bohaterów, a także ich wrogowie.

Jestem trochę zawiedziona akcją,spodziewałam się jakiś pościgów, walk, a nienawiść kończy się po niecałych stu stronach, erynie znikają. Josephine Angelini nie podała żadnego sensownego wyjaśnienia. Potem jest wtajemniczenie Heleny w świat półbogów, wpleciony wątek miłosny i dopiero pod koniec akcja nabiera tempa, a autorka pozostawia same zagadki oraz nieco zagmatwaną historię.

Fabuła ma kilka błędów i niedopowiedzeń, ale trzecioosobowa narracja i dobry styl pisania pani Angelini sprawia, że książkę czyta się lekko i szybko. Pisarka używa zrozumiałego języka, ale przesłodzone wyznania miłosne Lucasa i Lennie zakłócają przebieg akcji.

Zauważyłam też parę elementów,które zbyt bardzo przypominają inne powieści. Czytelnik, który zna gatunek fantasy i paranormal romance z pewnością zobaczy, że Josephine Angelini szukała natchnienia w wielu utworach i nie mówię tu tylko o „Percy’m Jacksonie”.

Moja ocena: 8/10, choć mimo wszystko nie rozumiem tego entuzjazmu amerykańskiego wydawcy. Powieść jest dobra (szybko się czyta, ciekawy pomysł), ale nie jest też fenomenalna. Przynajmniej według mnie.

„Spętani przez bogów” to książka, która przedstawia świat greckich mitów w zupełnie nowym stylu: współczesność łączy się ze starożytnymi opowieściami prosto z Troji. Teraz wampiry zastąpi Apollo i inni mieszkańcy Olimpu.

nariell

Zaczęłam czytać i mimo, że po serii "Covenant" pani Armentrout mam teraz bardzo wysokie wymagania odnośnie książek z motywami mitologicznymi, to jak na razie bardzo mi się podoba. Przede wszystkim oryginalny pomysł - Helena nie zakochuje się po uszy w nowym chłopaku tylko....rzuca mu się do gardła. Sama nie wiem, czemu tak mi się to spodobało (może w głębi duszy jestem lekko stuknięta Razz

) Domyślam się, że pewnie się to wszystko trochę pozmienia, ale liczy się przykucie uwagi czytelnika, a to zdecydowanie pani Josephine się udało! Oprócz tego podobał mi się opis snów Helen, oraz nawiedzających ją Eryń. Cóż, zobaczymy, jak to się tam wszystkie rozwinie, mam nadzieję, że się nie rozczaruję.

Zuz@

Mnie też skusiło zdanie z opisu "Dlaczego pierwszego dnia Helena próbuje zabić go na oczach całej szkoły? ", bo zapowiadało cos niezwykłego. No ale dostałam naprawdę słabą książkę xD

Elen

Słyszałam o tej książce wiele dobrego i zamierzam ją przeczytać Very Happy

nariell

A ja się będę wypowiadać szczegółowo jak skończę czytać Wink

ale widzę, że strasznie skrajne są opinie. Cóż, chwyty marketingowe (czyli opisy w stylu, że ktoś zapłacił mega kasę za prawo do publikacji) niestety często obracają się przeciwko autorowi, bo ludzie mają wysokie oczekiwania po przeczytaniu takiego opisu. Często, gęsto książka nie jest zła, ale nie dorównuje obietnicom składanym przez osoby promujące książki i wtedy jest kwas Razz

Carvel

[link widoczny dla zalogowanych]

Do wygrania u mnie na blogu Smile

daria

Tajemnicza, nieprzewidywalna i wciągająca. Jestem starszym czytelnikiem, dlatego dla mnie na szczęście, że wiek bohaterów nie jest tu aż tak ważny. Widać naleciałości innych znanych książek.

NathalieRoss · Wysłany: Wto 19:51, 05 Mar 2013 Temat postu:

„Czy to ma znaczenie, co ktokolwiek z nas czuje? - mruknął pod nosem. - Jeśli połączę się z Heleną, znowu wybuchnie wojna. I żadne pragnienia tego nie zmienią.”

Nie pamiętam dnia, gdy po raz pierwszy stwierdziłam, że uwielbiam mitologię grecką. Wiem natomiast, że to uwielbienie nigdy mi do końca nie przeszło. Nie można się więc dziwić, że gdy tylko na półce w Empiku dostrzegłam tytuł „Spętani przez bogów”, nie wahałam się ani chwili przed sięgnięciem po niego. W następnej chwili stałam przy kasie, by już na drugi dzień mieć książkę przeczytaną. Zabierałam się za nią jeszcze w kwietniu lub maju 2012 roku, o ile dobrze pamiętam, ale jako że w ciągu najbliższych miesięcy ma ukazać się trzeci tom z tej serii, postanowiłam zrecenzować obie części. Dziś skupię się na pierwszej, czyli wspomnianych przeze mnie „Spętanych przez bogów”.

Helena Hamilton jest szesnastolatką, która od urodzenia czuła, że nie pasuje do swojego otoczenia. Charakteryzuje ją nadzwyczajna siła i piękno, którego nie potrafi sama zauważyć. Nie tylko to czyni ją jednak wyjątkową. Helena każdej nocy śni koszmary, w których chodzi po bezkresnej pustyni… by rano obudzić się pokryta potem, krwią i pyłem.
Żeby tego było mało, właśnie rozpoczyna się rok szkolny, a do miasta sprowadza się nowa rodzina – Delosowie. Część z nich uczęszcza do tej samej szkoły co Helena, ale nikt nie spodziewa się, że przy pierwszym spotkaniu dziewczyny z Lucasem oboje będą od razu chcieli… pozabijać się nawzajem! Dlaczego tak się dzieje? Co do tego doprowadziło? Cóż, może wraz z Heleną wybierzemy się na herbatkę do Delosów… o ile tylko wszyscy z nich pozbędą się na nienawiści do bohaterki. I o ile to w ogóle możliwe, czego dowiecie się, czytając tę historię.

Przyznaję się bez bicia, że jestem tą książką zachwycona od pierwszego zdania. Opis na okładce mówi o romansie na miarę Romea i Julii. Jak dla mnie to kłamstwo – było o wiele lepiej (a ja uwielbiam Szekspira, więc to wielka pochwała w moich ustach!). Pamiętam, że zabrałam się za „Spętanych przez bogów” w okresie, gdy brakowało mi książki, która potrafiłaby poruszyć nawet te najgłębsze zakamarki duszy i serca i ta książka wypełniła mi tę pustkę. Jest tu namiętność, zakazane i jakże mocne uczucie, zapisana w gwiazdach nienawiść… Jeszcze chyba nie czytałam historii, gdzie główni bohaterowie chcieliby się pozabijać przy pierwszym spotkaniu bez wyraźniejszego powodu… a że dzieje się to, gdy Helena nie jest jeszcze niczego świadoma, to czytelnik, mimo trzecioosobowej narracji, również trwa w błogiej niewiedzy i odkrywa wszystko wraz z bohaterką.

......
Dalszy ciąg recenzji pod adresem: [link widoczny dla zalogowanych]

Roslin

Zakochałam się w tej trylogii. Pomysł jest świetny, fabuła wciąga jak czarna dziura, a bohaterowie... cóż mimo tego, że skończyłam czytać tydzień temu, wciąż o nich myślę. Jednym słowem są boscy Wink

Polecam wszystkim, którzy wahają się czy warto sięgnąć po tę pozycję. Zapewniam warto, a książki te na długo pozostają w pamięci.

Makarena

Po skończeniu ,,Ostatniego Olimpijczyka" chciałam jeszcze przez chwilę zostać w świecie wypełnionym przez bohaterów mitologii rzymskiej, dlatego sięgnęłam po książkę ,,Spętani przez bogów". Motyw przewodni w obu pozycjach jest bardzo podobny, ale sposób jego realizacji już całkowicie różny. Josephine Angelini dosyć swobodnie traktuje cały temat, czerpiąc pomysły z Iliady i Odysei a nie z poszczególnych mitów. Od samego początku nie podobało mi się wprowadzenie tylko czterech Domów (jakby tylko Apollo, Afrodyta, Zeus i Posejdon harcowali ze śmiertelnikami - a to nicponie!) oraz pojawianie się dodatkowych darów tylko u niektórych z potomków bogów (i jeszcze to dziedziczenie po ,,dziadkach").
W fabule dostrzegłam jeszcze parę takich drobnych potknięć, ale nie przełożyły się one na nieodczuwanie przyjemności z czytania, wręcz przeciwnie - książkę przeczytałam za jednym zamachem, a kiedy tylko skończę pisać tę mini recenzję, zamierzam sięgnąć po drugi tom przygód Heleny. Pierwsza część cyklu wzbudziła we mnie wiele pytań, na które odpowiedzi chcę poznać jak najszybciej.
Co do bohaterów powieści - wszyscy byli dobrze wykreowani, każdy miał swoje charakterystyczne cechy, choć u niektórych były one nieco przerysowane. Helena to zdecydowanie dziewczyna, którą polubiłam, ale dopiero, kiedy porzuciła swoją chorobliwą nieśmiałość - nie uważam siebie za duszę towarzystwa, wręcz przeciwnie, ale jej zachowanie wydawało mi się strasznie nienaturalne, a klątwa, którą była obłożona nie tłumaczy tych wszystkich dziwactw.
Książkę polecam tym, którzy chcą spełnić miłe popołudnie w otoczeniu postaci znanych z greckich mitów, ale nie wymagają, by czytana książka odmieniła ich życie i wstrząsnęła całym ich światem.