3. Pocałunek Cienia

Gothic

Teraz jestem już dawno po przeczytaniu tego tomu (na 5 tomie), ale opiszę moje wrażenia jakie miałam tuż zapoznaniu się z Pocałunkiem Cienia.
Po przeczytaniu zakończenia już naprawdę nie mogłam się doczekać kolejnego tomu. Nie mogłam uwierzyć, że Dymitr stał się strzygą, jak Mead mogła nam to zrobić Very Happy

. Łzy mi leciały normalnie, co w moim przypadku jest dziwne, bo zwykle nie płaczę przy książkach. Dymitr strzygą - to był naprawdę szok. Zastanawiałam się co będzie dalej, a raczej umierałam z ciekawości, co zdarzy się w następnej części. A Rose faktycznie spoważniała i nie wiem, czy mi się to podoba, czy nie. Grunt, że nadal często łamie zasady Razz

.
Zdecydowanie lepsza część niż dwie poprzednie.

Narivia97

Pocałunek Cienia Przeczytałam niecały rok temu, ale jeszcze pamiętam te emocje.
Kiedzy Rose pierwszy raz zobaczyła ducha, przeżyłam mały szok. Przyznaję się, na chwilę zwątpiłam w jej zdrowie psychiczne Smile

.
Potem ćwiczenia polowe. To było super. A Christian i ta pieczeń, wymiata Very Happy

.
Lissa i Mana. Trochę współczułam wtedy Dragomirównie.
A potem to w chatce... Myślałam, że ze szczęścia będę skakać normalnie Smile

.
Następnie atak na szkołę. To był szok.
Ale naj gorsze było to, że Dymitra zmienili w strzygę, a Rose odeszła ze szkoły by go zabić Sad

. nie wytrzymałam i poryczałam się.
Ta i dwie ostatnie to moje ulubione części.

daria

Właśnie skończyłam.
W dwóch pierwszych częściach uwielbiałam każdą stronę, tu chwilami się nudziłam, ale ogólnie książka świetna. Dobrze, że przeczytałam spoilery bo inaczej ciężko by było przebrnąć mi przez końcówkę. W Pocałunku zaczęło mnie irytować to "oni są ważniejsi", moroje już dawno powinni wziąć się do walki a nie pozwalać dampirom ginąć za nich. Adrian na razie nie jest w stanie wybic się ponad Dimitra, wątpię żeby kiedyś mu sie to udało. DZdecydowanie jestem Theam Dimka Smile

Spoiler
NIe mogłam doczekać się sceny w chatce. Coś mi jednak mówiło, że będzie ona tuż przed walką i nie myliłam się. Autorka nie chciała słodzić nam ich związkiem, więc kiedy się zdecydowali to zafundowala nam wielkie BUM Sad

żeby nie było zbyt pięknie.
To, że Rosa przejmuje negatywne emocje od Lisy było trochę oczywiste. Za to zaskoczeniem była rozmowa Rose z królową. Szlag by wziął tą babe.Koniec

Tajemnicza Brunetka

Przeczytałam tę część. Końcówka nawet mnie zainteresowała, bo nareszcie coś się działo, zamiast tylko zwykłych dialogów w murach szkoły i zera akcji. Ale dobra jest u mnie postęp a mianowicie: zaczęłam poważnie i serdecznie współczuć Rose, wiadomo dlaczego.
Chciałam skończyć serię po tej części, ale jak mam to zrobić w takim momencie? Czwartą część przeczytam na pewno.

jusstynka8585

2 poprzednie części były lepsze

patusia.dorota

Kolejna część, kolejne niesamowite wydarzenia, kolejna dobra książka. Mówię o "Pocałunku Cienia" trzeciej części serii Akademia Wampirów Richelle Mead. Książki może nie są moimi ulubionymi, ale lubię wrócić do świata wampirów, morojów, strzyg i poznawać dalsze losy bohaterów.

Z Rose dzieje się coś dziwnego, widzi duchy, jest smutna, ma napady gniewu, ale najdziwniejsze jest to, że zaczyna widzieć duchy. W świecie wampirów może nie powinno być to dziwne, przecież sami są w sumie w połowie zywi, ale ona boi się to komu kolwiek wyjawić, boi się, że pomyslą iż zwariowała. Dziewczyna coraz częściej spotyka swojego byłego, zmarłego chłopaka, mysli, że ma zwidy, jednak Mason próbuję ją przed tymś ostrzec. Na domiar złego Rose dowiaduję się, że dopiero teraz ich śmiertelny wróg Wiktor Daszkow ma mieć rozprawę w sądzie. Rose boi się, że wyjawi, co łączy ją z Dymitrem. Choć wie o konsekwencjach nadl chcę zbliżyć się do Dymitra. Lecz to nie koniec problemów. Czy Roza dostatecznie szybko odczyta sygnały wysyłane prze byłego chłopaka, czy uda jest się uratować przyjaciółkę, nie stracić wielkiej miłości i mądrze wybrać?

Tego wszystkiego można dowiedzieć się w kolejnym tomie powieści. Minusem serii jest dla mnie, to czytelnik domyśla się wszystkiego przed bohaterami, zawsze kilka rozdziałów wiem to, co musi dowiedzieć się Rose, by rozwiązać zagadkę, czasem zastanawiam się, czemu autorka stworzyła tak niedomyslnych bohaterów. Trochę nudne jest czytanie przez kilka rozdziałów czegoś, czego domysliłam się w jednym. Podoba mi się jednak to, że to lekka lektura, niestety dość szybko się o niej zapomina, dobrze że w kolejnych częściach są krótkie retrospekcje. Po kolejne tomy sięgam najczęściej po kilku innych książkach, więc wątki mi się trochę zacierają.

Akcja rozwija się jak w poprzednich częściach. Najpierw lekkie wprowadzenie w tom, potem rozwinięcie i na końcu najwięcej akcji i najciekawszych momentów. Szkoda, że nie mogę ich opisać, ale nie chce nikomu spojlerować. Powiem tyle fanki Dymitra i Rose będę zadowolone. Ja zaliczam się chyba do mniej licznej grupy, która bardziej lubi Adriana, jest dla mnie ciekawszy, szkoda, że Rose tak go wodzi.
Książkę polecam fanom serii, jak już wcześniej wypominałam, nie jest to moja ulubiona seria o wampirach, ale podoba mi się, chętnie wrócę do tego świata, lektura lekka, łatwa i przyjemna.

Katarina

Jak dotąd najlepsza część jaką czytałam,a mam przed sobą jeszcze trzy tomy. Bardzo jestem zadowolona,że dużo się w niej działo: Dymitr i Rose,koniec książki no po prostu dużo,dużo,dużo Very Happy

Mam nadzieję,że pozostałe będą równie fascynujące i zaskakujące.

symtuastic

Sama nie mogę uwierzyć w to, co piszę! To już trzecia książka z serii Akademia Wampirów, która otrzymuje ode mnie najwyższą ocenę. Myślałam, że nic nie przebije pierwszego tomu, lecz po lekturze drugiego przekonałam się, że to możliwe. Otóż trzeci jest jeszcze lepszy od poprzednich! Niewiarygodne, prawda? Rzadko, a właściwie nigdy nie spotkałam się z takim przypadkiem, gdzie sześciotomowa seria byłaby naprawdę tak dobra. Zawsze musi być ten pierwszy raz!

Ze strony na stronę książka staje się coraz bardziej mroczna. Pod tym względem nie idzie jej porównywać z poprzednimi tomami. Na jaw wychodzi wiele tajemnic. Między innymi to, że sprawca porwania Lissy, Wiktor Daszkow, nadal nie dostał wyroku i jego sprawa zostaje odwlekana. Wszyscy potrafimy wyobrazić sobie reakcję przyjaciółek na tę wieść... Choć po minionych wydarzeniach Rose Hathaway stała się rozważniejsza, dojrzalsza i mniej impulsywna, nie umie dostatecznie dobrze ukryć swej wściekłości. Postanawia za wszelką cenę dostać się na proces sądowy przestępcy. Pomaga jej w tym nie kto inny jak... Adrian Iwaszkow! Młodzieniec z całych sił stara się o względy głównej bohaterki, a dzięki wysokiemu stanowisku w hierarchii arystokratów i bogactwie, jakie posiada, może robić co tylko zechce. Dlatego też postanawia pomóc dziewczynie.

Dymitr nie pozostaje obojętny tym zalotom. Stara się ukryć zazdrość i wmawia sobie, że tak będzie najlepiej dla ich obojga z racji zawodu, jaki dane im było przyjąć. Na zajęciach polowych dla przyszłych strażników, głównej bohaterce zamiast przyjaciółki, z którą łączy ją nierozerwalna więź, towarzyszy inny moroj - Christian Ozera, siostrzeniec kobiety występującej w poprzednim tomie, która za największy cel postawiła sobie otrzymanie pozwolenia na używanie magii w walce z wrogami. Ku zdziwieniu Rose i czytelnika, para zaprzyjaźnia się, a dzięki wspólnemu przygotowaniu są gotowi zmierzyć się z najsilniejszymi przeciwnikami - złowrogimi strzygami. Niestety, przez niedopilnowanie bezpieczeństwa w Akademii im. świętego Władimira, dampirzyca wraz z morojem będzie musiała wziąć udział w zaciętej walce, aby ochronić pozostałych uczniów i osoby, które kocha...

Groza zasiana w każdym z rozdziałów Pocałunku cienia jest po prostu wszechobecna. Nie jest to już spokojna, czasem śmieszna seria opowiadająca o życiu frywolnych nastolatków-wampirów. Mimo że nie straciła nic ze swojej świetności, jej charakter nieco się zmienił i jest to widoczne. Dzięki intymnym momentom Rose i Dymitra, możemy oddalić się od nieprzyjemnych wydarzeń i uczuć, jakie towarzyszą uczniom Akademii. Z pewnością ten wątek wywoła uśmiech na twarzy każdego czytelnika, czego z całego serca Wam życzę. Przygotujcie się na zaskakujący finał! Oczywiście POLECAM! Smile

Eisheth

Niech ktos mnie zabije! Zamiast 2 czesci przeczytalam 3. Nie zmiania to faktu, ze mi sie podobala. Ale sam fakt, ze pominelam 2 czesc i nie oplaca mi sie na razie do niej wracac... Bo i tak wiem co sie tam zdarzylo i jestem ciekawa co sie dzieje w czesci 4. Glupota!!!

Martycja

Nie sądziłam, że kolejna część może być jeszcze lepsza niż poprzednie! A jednak! Very Happy

Związek Rosy i Dimitra poszedł o krok dalej, Christian zaczął być zazdrosny o Lissę, a ćwiczenia polowe rozbawiły mnie prawie do łez Very Happy

Do tego kolejne informacje na temat pocałunku cienia, sąd nad Wiktorem i spotkanie z królową Tatianą, czego chcieć więcej? No to autorka zakończyła tak książkę, że jak ktoś nie zespoilerował sobie jeszcze fabuły, to będzie szczękę z podłogi zbierać Razz

Ja oczywiście wiedziałam, a i tak prawie się popłakałam xD