W pogoni za marzeniem - Kate Le Vann

@lma

Cassidy czuje się zagubiona i osamotniona, brakuje jej prawdziwej przyjaźni. Wszystko się zmienia, kiedy poznaje nieco starszego od siebie licealistę Jonasa.
Spędza czas z nim i z jego kolegami – imponuje jej to, że włączyli ją do swoich poważnych dyskusji. Jonas jest miły i wrażliwy, a ona nigdy jeszcze nie czuła się tak szczęśliwa. Niespodziewanie jednak zaczynają docierać do Cassidy niepokojące opinie na temat Jonasa, które podkopują jej zaufanie do niego. Cassidy nie wie już, czy może wierzyć własnym ocenom i uczuciom.
Powieść o bolesnych procesach dojrzewania i odkrywania własnego „ja”.

W sprzedaży od: 11 kwietnia
Cena:
Stron:
Wydawnictwo: Akapit-press

Saisha

Brzmi zachęcająco Smile

Okładka też mi się podoba. Chętnie po nią sięgnę gdy już ją wydają Smile

Tirindeth

O kurde, przerobili zdjęcie i dali na okładkę, hehe. Widziałam taką fotę w konkursie na fejsie, zas co do książki, nie planuje kupić, jestem już daleko po perypetiach nastoletniego życia, a opis,... przewidywalnie nudny ;/

Zuz@

A ja chętnie przeczytam, miło poczytac o normalnych nastolatkach, które nie ukrywają za uśmiechem kieł albo skrzydeł pod koszulką xD

Rosemary

Ogólnie nie lubię takich książek, ale spodobał mi się opis, może sięgnę.. Hmm

sujeczka

Czytałam już dwie książki tej autorki i mi się podobały, więc chyba sięgnę i po tą Wink

Agnesja

Hehe, też widziałam gdzieś już to zdjęcie, tylko że czarno - białe Very Happy

Osobiście nie przepadam za typową młodzieżową literaturą o "procesach dojrzewania", bo mnie to po prostu nudzi.

grey_apple

Przeczytam jak będzie w bibliotece bo w sumie może być ciekawa jak na taką książkę. Nie moje klimaty, ale zobaczymy xD

Domi .

Tirindeth

Kate Le Vann zawsze tworzy romantyczne opowieści z tragicznym zakończeniem, czy ta będzie kolejna? mam nadzieję, że nie bo może jednak się skuszę. Zakochaną Tessę Uwielbiam!

kaarmel

Eh.
Przyzwyczaiłam się, że panna Le Vann tworzy pseudo-młodzieńcze dramaty i szczerze mówiąc o wiele lepiej jej to wychodzi niż tworzenie po prostu historyjek o nastolatkach.
Uprzedzam, że nie ma dramatu, którego mi brakowało, bo w "Wszystko co wiem o miłości" było to takie cudowne mimo tego tragizmu.
Aczkolwiek tutaj? O ile byłam zakochana w jej dwóch poprzednich książkach to teraz wręcz ledwo skończyłam "W pogoni za marzeniem". Denerwował mnie temat, a może raczej jego przedstawienie, sama nie wiem. Jednak nie był młodzieżowy; nie trafny do bohaterów; w ogóle nie na miejscu. Irytujący chłopak, który jest taki bez wyrazu i ślepa dziewczyna, która nie wie czego chce. Jedyny wątek, który mnie zainteresował to wątek jej rodziny, w której nie było tak sielankowo.
Fabuła niezła, aczkolwiek nieco schematyczna. Ale to młodzieżówka i nie ma w tym nic złego, a wręcz to wskazane, bo o czym chcę się czytać jak nie o pierwszych pocałunkach, pierwszych doznaniach...
W każdym razie o ile mogłabym nieskończenie wracać do "Zakochanej Tessy", czy do "Wszystko co wiem o miłości" to do tej nie wrócę. Wink

czekolada

właśnie czytam;)od razu podam że LICZBA STRON:198
pomijając fakt że zachęciła mnie ciekawa okładka bardzo interesująca jest również sama treść Wink

Tirindeth

Cassidy ma szesnaście lat, uczęszcza do ostatniej klasy gimnazjum i – jak każda zwyczajna dziewczyna – ma swoje problemy. W domu nie układają jej się kontakty z mamą i ojczymem, w szkole musi znosić obecność byłego chłopaka i jego nowej, idealnej dziewczyny, a na przyjaciółki nie zawsze można liczyć. Aż pewnego dnia dochodzi do poważnej kłótni domowej i Cassidy postanawia spędzić dzień w mieście. To wtedy poznaje kilku chłopaków, wśród których dostrzega Jonasa – przystojnego i starszego od niej młodzieńca, który właśnie przeniósł się ze swoją paczką do liceum nieopodal jej gimnazjum. Coś zaczyna między tą dwójką iskrzyć, a życie nastolatki nabiera nowego wymiaru...

Uwielbiam powieści Kate Le Vann – Zakochana Tessa i Wszystko co wiem o miłości to dzieła, do których uwielbiam wracać, choć są bardzo smutne i wyciskają łzy. Kiedy więc usłyszałam o nowej powieści autorki, nie wahałam się przed zakupem – byłam bowiem pewna, że i ta książka mnie nie zawiedzie, nawet jeśli bałam się kolejnej rozpaczy (Kate ma skłonność do dramatycznych finałów). Okazało się jednak, że W pogoni za marzeniem to opowieść zupełnie inna od tych, które dotychczas poznałam. I niestety o wiele, wiele gorsza.

Narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia Cassidy daje czytelnikowi możliwość poznania emocji dziewczyny, jej rozterek i niepewności. Tylko jeden rozdział w książce został przedstawiony z punktu widzenia narratora wszechwiedzącego, a to dlatego, że ukazywał wydarzenia, których bohaterka nie była świadkiem. Niemniej przede wszystkim historię poznajemy dzięki nastolatce i to pozycjonuje powieść Kate Le Vann na konkretnym stanowisku – to historia młodzieżowa i historia dla młodzieży. Podejmuje tematy typowe dla tego rodzaju powieści – dorastanie, pierwsza miłość, poszukiwanie własnego ja, wątpliwości, tolerancja oraz problemy w domu i w szkole. Na pierwszy plan wysuwa się jednak wątek uczuć pomiędzy Cassidy a Jonasem, które będą motorem napędowym kolejnych wydarzeń.

Język powieści jest prosty, co doskonale pasuje do narracji młodej dziewczyny. Muszę przyznać jednak, że momentami nie podobały mi się dialogi pomiędzy bohaterami – wydawały się wyjęte z kontekstu, sztuczne, a czasami zbyt dojrzałe jak na nastolaktów. To sprawiło, że czytałam książkę z lekko uniesioną brwią i sporą dozą sceptycyzmu. Co prawda powieść podejmuje naprawdę ciekawe tematy, ale minusem jest fakt, iż nie mają one w sobie żadnej głębi, a zakończenie nie daje odpowiedzi na istotne pytania. Brakuje puenty. To chyba największe niedociągnięcie – czytałam bowiem tę książkę po to, by wynieść z niej coś istotnego, a zostałam odprawiona z kwitkiem. I wciąż się zastanawiam, czy coś mi nie umknęło.

Podsumowując powiem tak – Kate Le Vann to dobra pisarka. Nawet bardzo dobra, bowiem potrafi pisać sensownie i tworzy pasjonujące historie z pełnowymiarowymi bohaterami. Okazuje się jednak, że W pogoni za marzeniem to niewypał w jej karierze – ta książka wydaje mi się nieprzemyślana, niedokończona, a nawet płytka. O ile pierwsza połowa miała szansę mnie zainteresować, o tyle druga była nudna i sprawiła, że lekturę skończyłam na siłę. Ciężko mi powiedzieć, czy czytelnicy odnajdą coś interesującego w tym dziele. Ja czuję się zawiedziona, choć przygoda z tą powieścią na pewno nie umniejsza mojej sympatii do pisarki. Czy polecam? Fanom Kate na pewno – warto poznać jej najnowszą powieść. Jednak dla tych, którzy dopiero zaczynają znajomość z autorką, proponuję najpierw jedno ze starszych dzieł. Daję ocenę 3+/6, choć obawiam się, że prawdopodobnie to i tak zbyt wysoka nota.

Wilczyca

Tirindeth bardzo mi się podoba Twoja recenzja. Zachęciłaś mnie do tej pisarki. Na pewno po nią sięgnę Smile

Do książki średnio.

Tirindeth