Gwiazda

Golden Rose

tytuł:Gwiazda
autor:Jerry Spinelli
data wydania: 2004
liczba stron: 198
cena: 19 zł.

FRAGMENTY:
Kiedy byłem mały, mój wujek Pete miał krawat z namalowanym jeżozwierzem. Uważałem ten krawat za najładniejszą rzecz na świecie. Wujek Pete stał często cierpliwie przede mną, a ja głaskałem palcami jedwabną powierzchnię i bałem się, żeby się nie ukłuć. Kiedyś pozwolił mi go założyć. Długo szukałem podobnego krawata dla siebie, ale bez powodzenia.

Miałem dwanaście lat, gdy przeprowadziliśmy się z Pensylwanii do Arizony. Kiedy wujek Pete przyszedł się pożegnać, miał ten krawat na sobie. Pomyślałem, że zrobił to, abym mógł po raz ostatni na niego popatrzeć, i byłem mu wdzięczny. Ale nagle wujek dramatycznym gestem ściągnął krawat i zawiązał mi wokół szyi.

- Jest twój - powiedział. - Prezent na pożegnanie.

Ten krawat z jeżozwierzem podobał mi się tak bardzo, że postanowiłem zapoczątkować kolekcję. W dwa lata po przeprowadzce do Arizony moja kolekcja nadal składała się z jednego krawata. Czy w ogóle można znaleźć krawat z jeżozwierzem w miasteczku Mica w Arizonie - albo w jakimkolwiek innym miejscu?

W dniu moich czternastych urodzin przeczytałem notatkę na swój temat w miejscowej gazecie. Dział rodzinny zamieszczał artykuły o dzieciach z okazji ich urodzin, a moja matka dostarczyła im informacji. Ostatnie zdanie brzmiało: "Hobby Leo Borlocka to kolekcjonowanie krawatów z jeżozwierzem".

Kilka dni później, wracając ze szkoły, znalazłem plastikową torbę na stopniu przed frontowymi drzwiami. W środku znajdowała się paczka zawinięta jak prezent, przewiązana żółtą wstążką. Na karteczce było napisane: "Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin!". Otworzyłem paczkę. To był krawat. Dwa jeżozwierze rzucały na nim swoimi kolcami jak strzałkami, podczas gdy trzeci dłubał sobie w zębach.

Obejrzałem dokładnie pudełko, karteczkę, papier. Nigdzie nie znalazłem nazwiska ofiarodawcy. Pytałem rodziców. Pytałem przyjaciół. Zadzwoniłem do wujka Pete'a. Wszyscy zgodnie twierdzili, że nic nie wiedzą.

Wówczas uznałem to zdarzenie za zagadkowe. Nie przyszło mi do głowy, że jestem obserwowany. Wszyscy byliśmy obserwowani.
___________________________________________________________

- Widziałeś ją?

To były pierwsze słowa, jakie Kevin skierował do mnie pierwszego dnia szkoły, w trzeciej klasie liceum. Czekaliśmy, aż zadzwoni dzwonek.

- Kogo? - spytałem.
- Ha! - Wyciągał szyję, przeszukując wzrokiem tłum. Był świadkiem czegoś niezwykłego; miał to wypisane na twarzy. Wyszczerzył zęby, dalej się rozglądając. - Sam zobaczysz.

A potem ją zobaczyłem. W stołówce. Miała na sobie suknię w kolorze złamanej bieli, tak długą, że zasłaniała buty. Wokół szyi i mankietów znajdowały się koronki, a cała suknia mogłaby być suknią ślubną jej prababci. Włosy Gwiazdy, opadające luźno na ramiona, miały kolor piasku. Przewiesiła coś przez plecy, ale to nie była torba z książkami. W pierwszej chwili myślałem, że to miniaturowa gitara. Później dowiedziałem się, że ukulele.

Nie niosła tacy z drugim śniadaniem. Niosła natomiast dużą brezentową torbę, na której namalowany był słonecznik naturalnej wielkości. Gdy szła, w stołówce panowała martwa cisza. Zatrzymała się przy wolnym stole, położyła torbę, powiesiła instrument na oparciu krzesła i usiadła. Wyciągnęła z torby kanapkę i zaczęła jeść.
___________________________________________________________

Kilka razy w tych pierwszych tygodniach września pokazała się w szkole w czymś szokującym. Śmiała suknia z lat dwudziestych. Indiańskie spodnie z koźlej skóry. Kimono. Pewnego dnia miała na sobie dżinsową spódniczkę mini i zielone pończochy, a po nodze pełzała parada namalowanych lakierem biedronek i przypiętych motylków. Dla niej "normalnym" ubiorem były długie, omiatające ziemię suknie i spódnice wzorowane na pionierach.

Co kilka dni śpiewała kolejnej osobie w stołówce urodzinową serenadę.
__________________________________________________________

Pewnego ranka lunął nagle rzadki u nas ulewny deszcz. Miała właśnie lekcję wychowania fizycznego. Nauczycielka kazała wszystkim wejść do środka. Idąc na następną lekcję, zerkali przez okna. Gwiazda nadal była na dworze. Tańczyła w deszczu.
__________________________________________________________

Co noc rozmyślałem o niej, leżąc w łóżku, podczas gdy światło księżyca wpływało przez moje okno

To właśnie którejś nocy przy blasku księżyca uświadomiłem sobie, że Hillari Kimble nie ma racji. Gwiazda nie udaje.

____________________________________________________________

Jednak oryginalność dziewczyny przyswajalna jest tylko do pewnego stopnia - po przekroczeniu granicy tolerancji szkolnej społeczności uczniowie odwracają się od Gwiazdy. To stawia w trudnej sytuacji zakochanego w niej Leo, który musi wybrać pomiędzy miłością a poczuciem akceptacji... Czy Leo będzie się starał zmienić Gwiazdę? I czy ona potrafi być inna?

Niesamowita książka. Zachwyciła mnie!
Ujmująca, piękna, z przesłaniem...
Czytałyście?

sujeczka

zakładałam już ten temat... jest na drugiej stronie Wink

no a książka rzeczywiście świetna Smile

Golden Rose

Oh...naprawdę...? Sorry ale nie zauważyłam...Ale gdzie jest ten temat..?

Meg

Tutaj daje link http://www.ksiazkimlodziezowe.fora.pl/viewtopic.php?t=110 i w nim Sujeczka pisała już o tej książce;D

ZUZIA:)

No to, w którym mamy pisac???

Golden Rose

Ten twój temat sujeczko powstał tak dawno że go przeoczyłam...
Same zdecydujcie jak chcecie go usunąć to prosze bardzo....

ZUZIA:)

Hallo..zdecydujcie się... Smile

Gdzie mam piac?

Golden Rose

Sama sobie zdecyduj.
Ja tam nie mam uprawnień do zamykania tematów

ZUZIA:)

To może niech administrator by zamknął którys z tematów...????
A piszmy, kto gdzie chce...dopóki nie zamkną... Smile

scarlett

piszcie w tym, co za różnica. Macie problemy, dziewczęta xD

Książkowa Dama

Jeju, po tytule, myślałam, że chodzi o książkę "Gwiazda", siedemnastoletniej (gdy pisała książkę miała piętnaście lat) polskiej autorki Marty Lower.

Tej książki nie czytałam x).