Pragnienie - Carrie Jones

Silje

Martycja, jestem pewna, że będziemy miały podobną opinię o tej książce. Smile

Kurde, a mi się trochę humor poprawił, bo weszłam sobie na stronę tej książki w empiku, a tam złe recenzje zdecydowanie przeważają. I co najlepsze - dostrzegane są w nich te same błędu, które ja zauważyłam. Very Happy

Tirindeth

No podobieństwo do Zmierzchu może i jest, rzeczywiście, ale z drugiej strony, ile jest książek, które są zupełnie oryginalne? Czerpanie z innych jest całkowicie normalne, czego oczywiście nie pochwalam, ale... Pragnienie ma w sobie coś ciekawego, mianowicie prawdziwą bohaterkę, nie taką jak Bella, która użala się nad sobą i jest po prostu nudna. Zara jest żywa. Myślę, że to duża karta przetargowa.
Inna rzecz, wspomniany dialog był zabawny. No i pasował trochę do sytuacji między dwójką nastolatków. Ale to moje zdanie, każdemu przeć podoba się co innego Wink

Czytajcie dziewczynki i oceńcie same, jestem ciekawa Waszych uwag Wink

Charlotte12

Tirindeth

Jasne, punkt widzenia zależy przecież od punktu położenia, w tym wypadku - także od wieku. Ja co prawda jestem starsza od Charlotte12 naprawdę sporo, ale mnie tez się tekst Nicka spodobał. Był taki... słodki xD

Agnnes

Haha, Silje Very Happy

Czytałam Twoją recenzje po prostu z wielką przyjemnością Very Happy

Mogłabym tak jeszcze dwie strony czytać i dalej byłoby mi mało Very Happy

Wynika z niej że raczej nikogo nie zachęcasz, ale ja mam teraz tak wielką ochotę ją przeczytać! Very Happy

Z takim nastawieniem szukania co może byc w książce jeszcze gorsze czyta się czasem strasznie fajnie, bo można się popłakać ze śmiechu nad niektórą głupotą. Chyba że znajdę się w przeciwnym obozie, ale nie wydaje mi się, bo teraz bede miała w pamięci wszystko co napisałaś Wink

To może na feriach się za nią zabiorę Very Happy

zaszumiał_wiatr

Hehe, zgadzam się z agnnes, recenzja Silje była świetna Wink

Czytałam i czytałam i było mi mało, gdy się skończyła. Zniechęciła mnie i chyba dobrze, bo zamierzałam kupić "Pragnienie", a teraz najwyżej ściągnę ebooka, jeśli kiedykolwiek najdzie mnie ochota na przeczytanie dialogu o całowaniu, który szczerze mnie rozśmieszył Razz

Handy

A ja zgadzam się z Tirindeth i Charlotte, ja mam nie całe 14 latek i książka była dla mnie świetna , a bohaterów bardzo polubiłam Wink

Do tego dostałam tą książkę od przyjaciółki, więc zaczynając czytać byłam pozytywnie nastawiona Smile

Twoją recenzję Siljie czytało mi się świetnie i w kilku miejscach przyznaje Ci rację, jednak nie zawsze xD

Charlotte12

Silije, dopiero teraz miałam czas na Twoją recenzję Very Happy

Jest... Świetna ;] W ogóle, powinnaś być recenzentką, nieźle zjechałaś książkę Very Happy

Miałaś podstawy, argumenty. I super.
Ja dalej sądzę, że książka jest bardzo dobra. Osobiście nie szukam intryg, wysilania umysłu "co się stanie dalej" (czasem jest to miłe, ale po dniu szkoły mam dość myślenia xD)... Poza tym, jako nastolatka od książki oczekuję:
a)rozrywki
b)relaksu (b=a)
c)przystojnych kolesi z idealnymi brwiami ^^ xD
d)odskoczni od codziennego świata
e)paranormal romance, ogólnie rzecz biorąc.
Ta książka spełniła wszystkie te punkty, nie mam więc zastrzeżeń. Co do porównania do Belli, Zara przynajmniej lubiła jakieś rzeczy robić, miała jakieś cechy charakteru i nie do końca była pustą muszlą. Nie użalała się nad sobą. I nie irytowała mnie tak, jak Bella przy drugim podejściu do Sagi.

ven_detta

Po tak odmiennych zdaniach, musiałam się sama przekonać jak to naprawdę jest "Pragnieniem". No i się przekonałam Razz

O czym jest książka, już była mowa, więc tą część sobie daruję. Może zacznę od tego, co mi się podobało.

Fobie. Strasznie fajne było to nadawanie rozdziałom nazwy fobii, które były powiązane z wydarzeniami, które miały mieć miejsce.

Szybko i przyjemnie się czyta. Gdybym się uparła, mogłabym ją przeczytać nawet w jeden wieczór – nie ma raczej fragmentów, przez które ciężko przebrnąć, wartka akcja, mało opisów.

Okładka Smile

No to czas na to, co mi się nie spodobało w tej historii Razz

Schemat na "dzień dobry". Nowa, niepopularna, całkiem przeciętna dziewczyna idzie do szkoły, trafia pod skrzydła jednego przystojniaka, jednocześnie przykuwając uwagę drugiego, popularnego przystojniaka. Zaprzyjaźnia się z niezbyt popularną, ale milutką dziewczyną i naraża się wrednej, ale bardzo atrakcyjnej królowej szkoły. Żeby to jeszcze jakoś interesująco było opisane, to bym zniosła, ale tutaj strasznie mnie raziło.

Bohaterowie. Kurczę, do żadnego się nie przywiązałam i niezbyt przejęłam się ich losami w trakcie czytania – mogłoby się im stać cokolwiek, nie zrobiłoby to na mnie wrażenia.

Zara jak na załamaną po śmierci ojca, bardzo łatwo nawiązała kontakt z ludźmi. Ten cały pacyfizm i chęć ratowania świata w ogóle mnie nie przekonywały, bo co innego mówiła, a co innego robiła. Okej, w przypływie rycerskości rzucała się do po ciemku do lasu czy w pogoń za łotrem (^^), ale ja bym to raczej nazwała głupotą, za którą miałam ochotę jej przywalić. Podobnie te jej słowotoki – niby miały być śmieszne, a mnie tylko irytowały.

Silje

ven_detta

Haha, specjalnie zwracałam uwagę na łapanie za łokcie i te ręce na ramionach, i podskakiwanie przy ogniu, bo Ty o tym wspomniałaś, Silje Very Happy

Fakt, było tego sporo Very Happy

W ogóle oni się tam cały czas dotykali! (tylko bez skojarzeń Wink

).

Hm, zazwyczaj nie oceniam książek w skali, bo po prostu ciężko mi to przychodzi Razz

Ale jeśli już miałabym wystawić ocenę, to 3, może 4/10 (gdyby zakończenie było inne Razz

).

Handy

Ech jakie wy niskie oceny dajecie tej książce ! Chyba w ferie przeczytam ją jeszcze raz i sprawdzę wszystko o czym piszecie... Chmm a mi się tak strasznie podobał sposób myślenia Zary ! To jak pisała do AI oraz jak dobrze myślała o swoim ojcu ... Chociaż na pacyfistę pasuje mi bardziej ktoś spokojny, a nie energiczny jak Zara, ale z tym spokojem i wgl to chyba taki stereotyp hehe
Jednak te minusy książki przeważają, błędy pisarki i tak dalej , więc nie dziwię się że wam się Pragnienie nie podoba . . .

@lma

Udało mi się w końcu, nareszcie skończyć czytać tą książkę. No cóż, to była istna męczarnia. Ale po kolei.

Pierwszy kryzys miałam już po 50 stronie.
Schemat goni schemat. Z pozoru normalna nastolatka, niczym nie wyróżniająca się, nowe otoczenie, nowa szkoła, dwaj chłopcy, którzy już pierwszego dnia zwracają uwagę na Zarę, "straszliwa" tajemnica i inne banały. Pani Carrie, ale to już wszystko było!

Bohaterowie. Nikt, absolutnie nikt nie wzbudził we mnie większej sympatii. Małym wyjątkiem jest Betty. Taka "cool" babcia, która nie zachowuje się jak babcia, jednak po okropnym tekście:
"Widziałam, jak oblizywaliście sobie migdałki" zdecydowanie moje dobre zdanie o niej drastycznie zmalało.
Nick jak na amanta jakoś niespecjalnie mnie przekonał. Zara to taka fajtłapa i jej narracja potwornie mnie męczyła. Jej tekst ze strony 121 (kto ma książkę, niech sobie sprawdzi) spowodował, że chciałam wyje*** książkę przez okno. W ogóle czytanie tej książki zajęło mi około 2 tygodni i to właśnie przez tak słabe książki ostatnio mam kryzys w czytaniu.
A to kolejny beznadziejny tekst z książki, po którym miałam ochotę walić głową w ścianę:
"Spoglądam na Nicka, próbując nie wpadać w zachwyt na widok jego oczu, linii szczęki i dłoni".
Tak, skojarzenie z Z... absolutnie właściwe.
Bohaterowie nudni, bezbarwni, bez ikry.

Dialogi w większości okropne, niektóre teksty wprawiały mnie w zażenowanie Rolling Eyes

Sama fabuła nie najgorsza. Gdyby autorka postawiła na nieco mniej schematyczny schemat może wyszłoby coś lepszego.

Jedynym wątkiem, który mnie zainteresował była historia (i sama osoba) mamy Zary. Pewnie w dalszych częściach będzie o niej więcej, ale czy to ma mnie przekonać, żeby sięgnąć po ciąg dalszy? Nie, dziękuję.

Nie mogę się przyczepić do samego wydania książki. Jest bardzo dobre, ładnie wydana, niestety to treści nie nadrobi.

Z mojej strony niestety nie mogę polecić tej książki. Słaba, nudna, okropna, schematyczna i przewidywalna fabuła. Dodatkowo zakończenie niespecjalne, kompletnie nie przekonało mnie bym sięgnęła po drugą część.
Ja zakończyłam swoją znajomość z tym cyklem.
Możliwe, że kolejne części będą lepsze, ale nie odczuwam PRAGNIENIA by poznać ciąg dalszy.

Ocena: max 3/10 Nie polecam.

Silje

Ha! Kolejna osoba, której nie podoba się "Pragnienie". Jutro, jak tylko wrócę do domu otworzę książkę na stronie 121, żeby "przeżyć to jeszcze raz". Razz

(Nie pamiętam co tam jest, a strasznie mnie to ciekawi. Very Happy

)

@lma

Silje, tam jest taki głupi tekst Zary "(...)Waszą durną królową(...) Bo coś Ci powiem Pani Piksie(...)"
Ten tekst mnie rozwalił dokumentnie po prostu Razz

Ogółem większość dialogów na marnym poziomie.
Może jestem już po takiej ilości paranormali młodzieżowych, że będę już w większości krytyczna, albo faktycznie ta książka jest taka słaba Razz

ven_detta

valerine

Uuu, a myślałam, że moja recenzja będzie dłuższa. Ale tak właściwie to pod większością mogę się tylko podpisać.
Zacznę od tego, co mi się podobało:
- okładka - ciekawa i ładna
- przedstawienie fobii - super. Pomysłowe i można się dowiedzieć ciekawych rzeczy o sobie. Ja mam naprzykład objawy didaskaleinofobii w każdy poniedziałek rano, co utzymuje mi się tak do piątku po południu ;D (lęk przed pójściem do szkoły)
- niektóre dialogi (jeden z tych, przy których można się było nawet pośmiać: 'O mój Boże! Issie jest królikiem, prawda? To one istnieją? Królikołaki?')
- nawet uchodziła Super-Betty, chociaż czsami jej wypowiedzi były poniżej pewnego poziomu.
I to by było na tyle. A teraz gorsza część:
- tłumaczenie <oryginalny tekst również> - wiele wpadek językowych, powtarzające się 'macanki' i odskakiwanie od strzelających iskier z kominka, czyli Tajnej Broni Piksów nr 994
- słabe opisy bohaterów - w całej książce są ze cztery zdania o Issie i Ianie, także Devynie
- książka przewidywalna od samego początku aż do samego końca, włączając w to poszczególne momenty w środku;
spoiler Zara znajduje w samochodzie Nicka sierść psa. Potem opiekuje się zranionym niby-psem, idzie bodajże do kuchni, a kiedy z niej wraca, zastaje nagiego Nicka, otulonego kocem (a jak potem gwałtownie wstał, to ten koc mu nie spadł? o.O) i pyta, gdzie jest pies. Jak ten opowiada jej, czym jest naprawdę, Zara go wyśmiewa. Gdzieś tak jeszcze było, że się pocałowali, a chwilę potem Nick słyszy: 'Wynoś się'.- spoiler Postać Iana. Oczywiście, że on był tym złym, skoro ubiegał się o Zarę -.-'
- spoiler Oklejenie domu widelcami. Btw, podobno wcześniej nie byli pewni, że użyte sztućce są zrobione ze srebra. Uznaję, że 'poszli na żywioł'. A, jeszcze jedno. Wysłanie Zary prosto w ręce 'wroga', próba odzyskania jej przez mamę, która była jedną (o ile nie jedyną) z ciekawszych postaci, no i potem reszta. Ja odebrałam to po części tak, że Zarę mama wysłała do Maine, żeby mieć powód do spotkania się z Królem Piksów.

Czy przeczytam drugą część? Może, jak nie będę miała nic ciekawszego do czytania Wink

Napewno, żeby dowiedzieć się, jak uciekną Piksy xD. Momentami książka była nawet ciekawa, ale niestety, przez widoczny brak opisów, trudno coś przyjąć, co sprowadza wszystko na minusowy poziom.

EDIT:
No i jakże mogłabym zapomnieć o przepieknym, przemiłym, przecudownym, przeidealnym i w ogóle prze-Nicku z piękną brwią?! Zważając na to, że Zara stwierdziła, że Nick posiada jedną piękną brew. O drugiej nic nam nie wiadomo xD
A, i jeszcze jedno. Czy tylko ja nie wiem, jak wygląda Zara? Bo jakoś nie mogę sobie przypomnieć, czy czytałam Wink

Charlotte12

valerine, co do wyglądu Zary... To jest jakiś kompleks współczesnych pisarek :/ Właśnie czytam "Dziedzictwo mroku" i ta sama jest sytuacja z Grace - ani słówka o jej wyglądzie, niczego opisowego... Myślę, że to taki chwyt, żeby książka się lepiej sprzedawała? Kompleks "pustej muszli" xD Każda nastolatka może poczuć się za taką Zarę - nigdzie nic nie pisze o jej wyglądzie. A jeśli już, to szczątkowe informacje. To trochę irytujące no i nie pozwala mi na określenie moich odczuć do bohaterki na podstawie samego charakteru. Dziwna sprawa.

valerine

Tak, dlatego też ciężko się czyta taką książkę. Mam swoje wyobrażenie prawie wszystkich fantastycznych postaci, co sprawia, że łatwiej się do nich przystosowuję ;D I przenoszę potem do realnego świata xD. Na przykład dzisiaj byłam na stoku, koło mnie stanął jakiś chłopak, a moja reakcja to: 'Kurczę, on wygląda jak Rixon!'. Od razu weselej ^^

@lma

Silje

valerine

Yossa

Charlotte12

Ale wiecie co Very Happy

Wiem więcej o wyglądzie Issie niż o wyglądzie Zary...Ambitne...
A te zwierzako-łaki mnie śmieszą xD W pierwszej kolejności kojarzą się z płatkami Mlekołakami Laughing

Poza tym, można niezłe rzeczy powymyślać, np. mrówkołak, sowołak, żukołak xDD

lemonkowa

Naprawdę nie wiem czemu, ale troooszeczkę rzeczywiście mi zmierzchem polatywało. Czytałam trochę z braku laku, ale może być.

Raczej nie sięgnę po drugą część.