Gone. Zniknęli. Faza druga. Głód

Garadiela

Podchodziłam dość sceptycznie do tej serii, jednak przeczytałam 2 pierwsze tomy i jestem mile zaskoczona. Faza II podobała mi się nieco bardziej od I, jednak książce nadal do ideału brakuje, zobaczę jak będzie z kolejnymi częściami.
Duży plus za to, że momentami książkę czyta się z zapartym tchem. Kilkunastoletni a nawet kilkuletni bohaterowie ogarnięci przemocą i brutalnością, szerzący się głód, alkoholizm, strach i desperacja. To wszystko sprawiało, że wręcz nie mogłam się oderwać od lektury.
Minusy? Pomimo, że akcja momentami przyprawia o gęsią skórę to jest też pełna banałów i przewidywalności.

Don MoS

Nie przypominam sobie książki/cyklu który by mnie tak wkurzał/irytował i normalnie piana na ustach co do "świętoszkowatości" tych dobrych bohaterów!!!

No po prostu zamiast gada zabić przy pierwszej okazji to go puszczają i tak w koło Macieju, ale się wtedy irytowałem co oni u diabła wyprawiają.
I w ogóle mnie nie przekonuje to ich twierdzenie że "nie mógł bym lub nie mógł bym z tym żyć", jakoś tym złym wcale zabijanie/torturowanie i wykorzystywanie dzieciaków nie sprawiało kłopotu.

A tak ogólnie to spoko historia(dup... nie urywa), to co wyżej mnie odrzuca ale ciekaw jestem dalszych losów bohaterów...

Czen · Wysłany: Nie 12:57, 03 Mar 2013 Temat postu:

Młoda90

Dla mnie ta cześć była ciekawsza od pierwszej, ale jak dotąd te dwie części nie wciągnęły mnie w tą historię, czytam tylko z ciekawości.
Zaczynają się problemy związane z jedzeniem, akceptacją osób posiadających moc, które trudno rozwiązać. Pojawiły się nowe postacie zarówno z mocą jak i bez niej. Co do starych bohaterów to swoim zachowaniem irytował mnie Sam (chociaż można go zrozumieć) i Astrid. Już o wiele lepiej czytało mi się o Cainie i jego „szaleństwie”. Ta cała ciemność jakoś mnie nie ciekawi, o wile lepiej byłoby gdyby nie istniała a wszystko działoby się bez jej udziału.
Na pewno sięgnę po kolejny tom gdy tylko nadarzy mi się okazja go wypożyczyć.

Nerezza

Jest głodny. (...) Głodny w ciemności.”

106 godzin, 29 minut
Trzy miesiące po rozpoczęciu się Fazy Pierwszej młodzi mieszkańcy Kopuły zaczynają głodować. Trudno zmusić nastolatki do tego, żeby cokolwiek zrobiły, gdy mogą siedzieć w domu i grać lub oglądać DVD. Gdy rozpoczął się ETAP nikt nie myślał o przyszłości i tym, co może nadejść. Teraz nadszedł głód. Tyle warzyw i owoców zostało zmarnowanych na początku, tyle mięsa... Niestety co się stało, to się nie odstanie, trzeba więc znaleźć wyjście z sytuacji, nawet jeżeli będzie to obejmować pertraktacje ze zmutowanymi, krwiożerczymi robalami. Nie tylko ludzie są głodni, Ciemność również jest głodna...

61 godzin, 03 minuty
Tik. Tak. Tik. Tak. Czas, którego jest o wiele mniej niż w Fazie Pierwszej, odmierza minuty do następnego zatrważającego finału, którego nie sposób przewidzieć ani mu zapobiec. Niecałe pięć dni może zmienić dosłownie wszystko. Nikt nie jest bezpieczny. Podobnie, jak w przypadku sagi "Pieśń Lodu i Ognia" żaden bohater nie jest "pewny" dla czytelnika. Czy nic mu się nie stanie? Czy wyjdzie cało z opresji? Odpowiedzi mogą być zatrważające...

„Biedny Drake. Ambicja to za mało. Lider musi być mądry. Lider musi być bezlitosnym manipulatorem, a nie tylko zbirem. Wielcy przywódcy powinni wiedzieć, kiedy manipulować, a kiedy stawać do konfrontacji. A ponad wszystko - kiedy podejmować wszelkie ryzyko.”

Reszta recenzji: [link widoczny dla zalogowanych]

cappucino2403

Gone Zniknęli faza druga: Głód to druga część sześciotomowego cyklu Gone Michaela Granta. Sięgnęłam po tą część bez większego entuzjazmu, gdyż oczekiwałam czegoś innego po tej serii (nie mówię, że jest zła, ale inaczej wyobrażałam sobie tą opowieść). Po Fazie: Głód zmieniłam nastawienie. Na lepsze? Gorsze? By się dowiedzieć zapraszam do dalszej części mojej recenzji.

W tej części, ETAP zmaga się z tytułowym głodem. Dzieciaki piją, ćpają, a Sam musi nad tym wszystkim zapanować. Właśnie, Sam, on w tej części nie potrafił sobie poradzić z ciężarem, który na niego spadł. Był burmistrzem i musiał sprawić, by mieszkańcy Perdido Beach byli najedzeni i bezpieczni. Nie było to łatwe zadanie, tym bardziej, że dzieciaki nie chciały pracować. Czytając narzekania Sama można było się zirytować, jednak pokazuje to, że nie każdy jest idealny, nawet sam Sam Temple.
W drugiej Fazie dowiadujemy się trochę więcej o tajemniczej Ciemności. Też nie zabrakło przerażających rzeczy, tak jak latająca matrioszka.

Muszę napisać jednak, że do połowy książki się dosyć nudziłam. Chyba przez zbyt dokładny opis panującego głodu. Jednak, gdy w końcu Sam i reszta, zamierzali opuścić Perdido Beach, by zmierzyć się z Cainem i Ciemnością, zrobiło się na tyle ciekawie, że nie mogłam oderwać się od książki i siedziałam do 3 nad ranem, by dowiedzieć się jak to się skończy.

Podsumowując. Polecam tą powieść szczególnie tym, którym spodobała się pierwsza część. Jeżeli nie to i tak polecam, bo możecie się miło zaskoczyć. Jest to książka, która skłania do refleksji nad tym, jak dzieci muszą sobie radzić i przejmować obowiązki dorosłych.

sujeczka

Wczoraj w ramach powtórki "Gone" skończyłam czytać "Głód" Smile

W 2010 pisałam, że chyba jest lepsza od części pierwszej, teraz stwierdzam z całym przekonaniem, że faktycznie jest lepsza Very Happy

Nie będę pisać mojej recenzji ani nic takiego, bo już to zrobiłam w tym temacie i zdania od tamtej pory nie zmieniłam, ale w tej części jest zwłaszcza jeden motyw, który nie daje mi spokoju i straaasznie mnie psychicznie męczy Sad

SPOILER

tombraiderka009