Gone. Zniknęli. Faza druga. Głód

Violet

Oj zgadzam się! Książka wciąga i to niesamowicie.
Na początku odrzucal mnie wiek bohaterów, ale teraz jestem zagorzałą wielbicielką serii...

częśc druga - wiele nowych spraw, ciekawe wątki z mupami i połączenie sił dwóch braci.

Mimo wszystko... I tak jestem wkurzona za część pierwszą i martwego niemowlaka... To mnie strasznie ubodło... Jak sobie pomyśle, że gdyby coś się stało i nikt nie zainteresował by się moim skarbem....

Agnnes

Skończyłam Głód. Ta książka jest GENIALNA! Nie wiem już teraz która część lepsza, obydwie kocham.
Faza druga była jednak bardziej przerażająca: szczególnie Ciemność - Gaiaphage... Straszne to było. Albo te dżdżownice, latające matrioszki i potwory Peteya.
Ale najlepsze było zakończenie: w kopalni i te straszne rzeczy Hunterem i Zilem. To wszystko było strasznie smutne. Szczególnie zdarzenie z Laną i Ediliem, Astrid i Hunterem. Jak to czytałam to non stop powtarzałam sobie w myślach "jakie to smutne, jakie to smutne, jakie to smutne..." bez końca... Sad

Ta książka jest zupełnie nieprzewidywalna, a w zakończeniu działy się takie rzeczy, że już nie wiedziałam co robić. Nie wiele brakowało żebym się tam 50 razy nie rozpłakała.
Ogólnie też smutne było to co działo się w tej książce z Samem, ale nie dziwię mu się, strasznie trudno być przywódcą. Ale te wszystkie dzieci? Straszne było że zupełnie nikt nie potrafił zrozumieć, że trzeba trochę popracować, żeby mieć co jeść. Jakby jedzenie miało im spaść z nieba, albo być wyczarowane przez Sama... No i ten cały Zil. Co za bezmyślny człowiek. Zamiast zjednoczyć się by jakoś przetrwać to wszystko niszczy by zrealizować jakieś swoje głupie ambicje przywódcze, jakieś bezrozumne uprzedzenia i zarzuty. Zupełny brak wyobraźni. Pusty mózg. Bo co by się stało potem? Nie cierpię Zila.
No ale oczywiście ta książka nie jest tylko straszna i smutna. Było mnóstwo zabawnych sytuacji. Nawet kiedy już prawie mi łzy leciały, ktoś powiedział coś takiego, że wybuchłam śmiechem Very Happy

Np. ta całą waluta: Alberty - 'Berty Very Happy

Albo Duck - miał takie śmieszne przemyślenia, szczególnie pod sam koniec... Choć to był śmiech przez łzy.
A tak poza tym to strasznie mnie ciekawi co z Drakiem.

Kocham tą książkę, po prostu uwielbiam. Jeszcze więcej takich części, a przebije Harrego Pottera. Ogólnie pomysł z radioaktywnością jest bardzo ciekawy. Bardzo, bardzo Very Happy

sujeczka

Agnnes

To będzie bardzo trudne przebić HP, ale ta książka ma duuuuży potencjał Very Happy

Ale najbardziej mnie ciekawi co będzie dalej, bo już w tych dwóch częściach tyle się działo, że trudno mi sobie wyobrazić, co tu jeszcze można wymyślić. Bo przecież tych części jeszcze będzie dużo. Ojeju, prawdopodobnie przed nami jeszcze tyle niewyobrażalnych i niezwykłych rzeczy Very Happy

sujeczka

^^ja właśnie też nie mam pojęcia co będzie dalej... i to jest w tych książkach najlepsze Very Happy

Dopiero 2 części za nami, a już tyle rzeczy się wydarzyło... Ciekawa jestem, co będzie w 4 kolejnych Razz

Ja chcę już część trzecią... xD

Agnnes

Też jestem straaasznie ciekawa. I w ogóle ten tytuł Kłamstwa. Przy Zniknęli i Głodzie można się było domyślic, ale kłamstwa? Nie mam pojęcia czego to może dotyczyć...

Leanne

No, ten tytuł taki... troszkę intrygujący ; ). Nie mam pojęcia,
jak wytrzymam do jesieni! Oby tylko nie było tak, że w późniejszych
częściach Grantowi skończą się pomysły i będzie pisał na siłę Razz

.

Agnnes

Niemożliwe. Już teraz widać , że Grant ma niesamowita wyobraźnię. Wydaje mi się ze on już przed napisaniem miał pomysł na cała serię. Bo niby skąd by wiedział jakie dać później tytuły Very Happy

Leanne

Może i miał ; ). Ale, naprawdę, jestem pod wrażeniem jego wyobraźni.
Wymyślić taką historię, rozbudować postaci... super Wink

.

Baaam!

Jeszcze nie przeczytałam, więc się nie wypowiadam ;p
ale mógłby mi ktoś powiedzieć dlaczego Diana ścięła włosy ?
nooooo, jakoś nie widziałam w tym sensu !
coś, chyba, nie dokładnie czytam . . . Embarassed

sujeczka

Zołza

Huhu.
Miałam zamiar przeczytać tę książkę dopiero we wakacje, ale upalny weekend dał mi się we znaki i szukałam ucieczki gdzieś daleko; tym oto sposobem jednak sięgnęłam po "Głód" i ukończyłam go w równiutkie dwa dni (bardzo tego żałując!) Podobało mi się chyba nawet jeszcze bardziej niż "Niepokój". Te postacie które lubiłam w pierwszej części zaczęły mnie irytować w drugiej. Polubiłam Edilia, Lanę, Dekkę, za to nie mogłam strawić Caine'a (poprzednio wydawał mi się całkiem inteligentnym, ciekawym charakterem, a tutaj zaczął mnie zdrowo denerwować swoim głupkowatym zachowaniem). Postacie są naprawdę wielkim plusem tej serii - każdy, nawet drugoplanowy bohater czymś się wyróżnia; nie ma się wrażenia, że autor stworzył ich nie wiadomo po co, żeby tylko żyły sobie bez żadnego konkretnego celu. Parę uwag, zawierających spoilery:

Pod koniec, kiedy Edilio został postrzelony przez Lanę-Ciemność, naprawdę drżałam ze strachu o jego życie. Kurczę, ten chłopak jest naprawdę sympatyczny, i gdyby autor pozbawił go życia, to chyba osobiście pogoniłabym go z łopatą.
Co zaś się tyczy Astrid, podobnie jak w pierwszej części, irytowało mnie podkreślanie jej geniuszu (choć nie było to już tak natrętne jak poprzednio), a słowo "zlinczować" nie wydaje mi się aż tak trudnym, by przytkało gęby innym =D

I tyle ode mnie x) Rewelacyjna książka. Nie mogę się już doczekać "Kłamstw" - byle do jesieni.

madziula

cos się ze mna dziwnego dzieje, bo w ogóle nie mogłam się wciągnąć w te część... męczyłam ją chyba z dwa tygodnie! nie wiem czy kolejne przeczytam. Pierwszą częścia zainteresowałąm się, bo podobała mi się tematyka, ale wtedy byłam w wieku dzieciaków z ETAP-u. A ja po prostu nie lubie czytać książek, gdzie bohaterowie sa młodsi ode mnie. Wyjątek to HP xD akcja się dłużyła, mimo że zjawiska przedstawione tam były ciekawe. Podział na Normalnych i Odmieńców mnie dobił... jak można być takim idiotą?! zirytowałam się i wkurzyłam starsznie przy końcówce podczas wiecu Normalmnych i sceny z Astrid i małym Petem.... miałam ochote ich wsyztskich tam wymordować!
ulubieni bohaterowie to Edilio, Albert i Astrid chyba. No i Quinn był taki fajne teraz Very Happy

młoda

Ja podobnie, jak Madź. Nie mogłam po prostu tego czytać. Co prawda cały czas coś wyskakiwało, a to wycieczka, a to koncert i różne takie emocjonalne przeżycia. Ale nigdy aż tak nie miałam. Nie mogłam przebrnąć. To było straszne.
Cała książka była straaasznie długa. I akcja taka prawdziwa zaczęła się dopiero na zakończenie. Nie było tak, że cały czas myślałam, 'co będzie dalej, co będzie dalej?'.
Za następną część oczywiście sięgnę, ale nie wiem kiedy. Jak już zaczęłam, to skończę. No i intryguje mnie, co będzie dalej (dopiero teraz...)
Ulubieni? Quinn! No i Edilio oczywiście. Lubię też Mary. Albert mnie wkurzał.
Caine! Teraz już wiem, za co pokochała go moja koleżanka <3

M.

Jakoś nie mogę się zebrać, żeby ją kupić..

MyFault

Zaczęłam czytać drugą część i po kliku dziesięciu stronach odłożyłam, sama nie wiem czemu, ale na pewno ją przeczytam. Na 100 % po prostu, pierwsza część mnie powaliła na kolana, a łaskawa koleżanka pożyczyła mi drugą do końca wakacji, więc czasu mam dużo. ;]

alonse001

U mnie premiea była spóźniona ponad miesiąc ale nie narzekam to i tak szybciej niz z innymi książkami.

IWannaKissYou

Wie ktoś kto tym razem jest na okłądce o_O

A co do książki właśnie na allegro kupiłam pod koniec tygodnia może mi przyjdzie. Gone znalazłam dopiero niedawno ;>

Paradoks__

Na okładce 2 części?
Wg. mnie Cane i Diana ; )

Odetta

a ja zawsze myslalam, ze to Lana i Quinn. xd

alonse001

Diana i Cane na 100% - zdjecia bochaterów są na głównej stronie gone

Lenalee

Życie w ETAP-ie zaczyna się robić coraz trudniejsze. Brakuje jedzenia, a to, co pozostało, nie wystarczy na długo. Biorąc pod uwagę to, że ludzi żyjących w tym świecie jest naprawdę wiele. Tak więc w owej książce ukazany jest kolejny, bardzo duży problem, z którym muszą zmagać się bohaterowie. Jakby tego było mało, społeczeństwo ETAP-u zaczyna się dzielić, tworzą się pakty, grupki. Jedni tracą zaufanie, robią się nieufni. Jak się okazuje, w ETAP-ie żyją nie tylko ludzie. Dlatego zaczyna się robić naprawdę gorąco.

Autor w tej części wprowadza wiele nowych wątków, pojawiają się nowe, ciekawe (często przerażające) postacie. Przestaje być tak kolorowo, jak przynajmniej było w pierwszej części. Budowany jest cudowny klimat grozy, który momentami przyprawia o dreszcze i gęsią skórkę. To sprawia, że od tej książki wprost nie można się oderwać. W pewnym momencie chciałam ją odłożyć, zająć się przez moment czymś innym, ale nie dałam rady. Czytałam tę książkę jak nakręcona, pochłaniając raz za razem. Płynna akcja, praktycznie w każdym momencie dzieje się coś bardzo ciekawego, godnego uwagi. Dlatego radzę czytać tę książkę w czasie, gdy nie macie naprawdę nic do zrobienia, bo podczas jej czytania zapomnicie o całym świecie.

Chciałabym zwrócić uwagę na zachowanie bohaterów tej książki, którzy przecież są praktycznie jeszcze dziećmi. ETAP zmusił ich do naprawdę niecodziennych zachowań, o jakich niektórzy w ich wieku nawet by nie pomyśleli. Posługiwanie się bronią. Alkohol. Trawka. Nie tak zachowują się dzieciaki, które mają 11-14 lat, a nawet mniej. Pewne ich zachowania były naprawdę wstrząsające. Ale to pokazuje, jak niektóre, bardzo trudne sytuacje, potrafią zmienić człowieka. Czasami jest to zmiana na lepsze, ale częściej jednak osoby te zmieniają się na gorsze.

Próbowałam się powstrzymać, ale nie mogę i muszę choć wspomnieć o tym, jak ETAP wpłynął na Sama. Bo, prawdę mówiąc, wyrył w nim swe ogromne piętno. Chłopak zaczyna tracić wiarę w to, że potrafi jeszcze utrzymać spokój, który cudem zapanował. Nie dość, że Sam musi zmagać się sam ze sobą, to w grę wchodzi jeszcze zwątpienie ludzi, którzy są niezadowoleni z jego działań. W tym momencie mamy doskonałą okazję przekonać się, że sprawowanie władzy, nawet tej najmniejszej, jest niesamowicie ciężką sprawą i czasami potrafi wprost wykończyć człowieka psychicznie.

Cóż, nie pozostało mi nic innego, jak tylko szczerze polecić Wam tę książkę. Pan autor tak subtelnie miesza w niej grozę z humorem, że mało brakuje, a zacznę piać z zachwytu. Jak zwykle, gwarantuję mile spędzony czas. Wink

M.

Skończyłam ją wczoraj! macie rację, genialna, genialna jest! <333 Na końcu oczywiście się popłakałam, ale to było takie wzruszające :<, ja muszę już przeczytać III część, bo nie wytrzymam!
achh, i ten Sam na okładce jest taki przystojny <3
seria? coś wspaniałego Smile

Agnesja

Będę czytać dopiero pierwszy tom. Opis wydaje się być jeszcze ciekawszy Very Happy

.

A co do okładki, to są niby te postacie, co na okładce fazy pierwszej, tylko, że dorosłe?
Hm, widzę, że macie różne zdania na ten temat. Spróbuję się sama przekonać, czytając :].

Oxy

W końcu przeczytałam i powiem, że chyba wciągnęło mnie jeszcze bardziej niż pierwsza część! Grant wprowadza nowych bohaterów, z pośród których każdy wnosi coś niesamowitego do historii w ETAPie. Sam zaczyna powoli tracić kontrolę, do tego jeszcze Ciemność zyskuje coraz większą siłę. Dzieciaki z Coates nadal walczą przeciwko Perdido Beach, w dodatku Perdido można by rzec, że walczy samo ze sobą - dzieci dzielą się na odmieńców i 'normalnych'. W książce jest tak wiele wątków, że nie sposób żebym teraz o nich wszystkich pisała!

Bardzo podobały mi się ostatnie rozdziały. I Caine <3 Nie wiem, co mnie tak do niego przyciąga Very Happy

Ale pokazał, że jest człowiekiem i jednak zależy mu na Dianie. Końcówka była taka wzruszająca!

Polecam 'Głód', i czekam na 'Kłamstwa' Smile