Kosogłos

MorderczyniMisiów

Zaszumial_wiatr, właściwie mam podobne odczucia jak Ty, co do dwóch kwestii...

Spoilery.

Po pierwsze, też byłam zaskoczona Gale'm, w tej części. Myślę, że wynika to z faktu, że w dwóch pierwszych częściach było o nim o wiele mniej informacji niż np. o Peecie, i były to głównie przemyślenia Katniss...No, i ja chyba go troche wyidealizowałam.
Co nie zmienia faktu, że i tak wolałabym, aby Katniss związała się właśnie z nim.

Po drugie, Katniss też mnie w 'Kosogłosie' irytowała, najbardziej w 'Popiołach'. Wiem, że wiele przeszła, ale zawsze myślałam, że ona nie jest typem osoby, która się załamuje i popada w odrętwienie, ale raczej działa... Strasznie uroczy był Finnick, w tej części, bardzo pomógł Katniss <3. Żałuję, że umarł...

zaszumiał_wiatr

Tak, Finnick bardzo mnie zaskoczył, oczywiście pozytywnie. W drugiej części przedstawiany był raczej jako próżny, pewny siebie bawidamek(jak bardzo różniło się to od prawdy... byłam zszokowana, gdy opowiadał o Kapitolu i jego mieszkańcach), a tu okazał się odważnym, szczerym przyjacielem. Ach, Finnick. Pocieszyła mnie wiadomość, że Annie urodziła jego syna - wzruszyłam się, gdy Katniss o tym wspomniała. W ogóle para Annie i Finnick była świetna - nieidealna, oboje byli dosyć specyficzni, ale prawdziwie się kochająca.

MorderczyniMisiów

Dokładnie. Ale ta historia, którą opowiedział Finnick przed kamerami była dość szokująca i smutna. Paskudny Snow : < !

Silje

Przeczytałam książkę już jakiś miesiąc temu, ale nie miała czasu napisać recenzji. Teraz za to pojawił się problem, bo wielu rzeczy już nie pamiętam i nie odczuwam tych samych emocji co po przeczytaniu.
Ciężko mi jednoznacznie ocenić tę książkę, bo z jednej strony była to dla mnie najgorsza cześć trylogii, ale z drugiej strony najlepsza.

Początek był dla mnie beznadziejny, w zasadzie cała pierwsza część. Zaczęłam czytać i właśnie tę część czytałam ponad tydzień, bo kompletnie mnie to nie wciągnęło. Fakt, że nie miała czasu, ale wiecie jak to jest; nawet jak się nie ma czasu spać, to zawsze się znajdzie czas na książkę, od której nie można się oderwać. Tu tak nie było. Męczyłam się niemiłosiernie. Wkurzały mnie te wszystkie wyprawy z ekipą telewizyjną, wkurzał mnie całkowicie zmieniony Gale (którego nigdy nie lubiłam, ale teraz to już w ogóle), wkurzał mnie brak Peety.
Dopiero druga i trzecia część mnie naprawdę zainteresowały.

SPOILER

sujeczka

Silje:

Mira

Przeczytałam...

Gratuluję Wam wszystkim, że po przeczytaniu tej książki potrafiłyście (a w sumie potrafiliście, bo nie tylko dziewczyny pisały) tak dużo sensownie napisać. Ja - próbowałam 4 razy i się poddaję! Nie umiem nic z sensem na jej temat powiedzieć. Bo nawet nie wiem, co czuję. Trochę pustkę, trochę przygnębienie... Z jednej strony wydaje mi się, że źle się to wszystko skończyło, a z drugiej, że Collins dobrze to rozegrała. Sama już nie wiem, jak jest... Wiedziałam, że będzie straszna i że wszystko się w niej skończy, więc długo zwlekałam z sięgnięciem po tę część, mimo że od kilku dni już stała u mnie na półce i kusiła do przeczytania... W sumie nie wiem, chyba lepiej by było, jakbym jej nie czytała... : p

Może kiedyś napiszę coś mądrzejszego, jak ochłonę... Minęła już chyba jakaś godzina, odkąd skończyłam czytać, a ja dalej jestem w niemałym szoku.
Już po wszystkim? Sad

Nie potrafię w to uwierzyć...

Journey

ven_detta

Kurczę, jak przeczytałam Wasze opinie, dziewczyny, to znów mi się przypomniały te wszystkie emocje, które mi towarzyszyły, kiedy czytałam "Kosogłosa" Very Happy

I znów chce mi się płakać xD

Silje, zgadzam się ze wszystkim co napisałaś o zakończeniu, Peecie, Gale'u, Prim, matce Katniss i spieprzonym finale i roli Katniss w nim (czy raczej jej braku), i w ogóle - zgadzam się Very Happy

Zwłaszcza teraz, kiedy już nabrałam dystansu do ostatniej części.

mateusus

Silje

Zuz@

Silje to Ty nie wiesz ,ze dla amerykanów USA jest całm swiatem i nie ma zadnej reszty xD xD?
Chociaz tez brakuje mi takiej informacji.
A co matki to sie w 100% zgadzam..

Journey

Była jakaś wzmianka o starożytnym Rzymie. `Chleba i Igrzysk!`

Silje

mateusus

Słyszałem teorię, że na reszcie świata tworzone są areny.
Mogła być jakaś straszna wojna ogarniająca cały świat, którą wygraliby (oczywiście) Amerykanie. Skoro ze Stanów zostało kilkanaście mizernych dystryktów, to pokonane państwa albo zostały całkiem zrównane z ziemią, albo same wyginęły niedługo później.
A w sumie o samych Stanach Zjednoczonych też nic przecież nie ma. Na okładce IŚ jest napisane tylko, że na ruinach Ameryki Północnej powstało państwo Panem.

Mira

zaszumiał_wiatr

Też zastanawiałam się tym, co się stało z resztą świata, Europą itd. Trudno to sobie logicznie wyobrazić, ale że jestem dziś po programie o przepowiedni Majów dotyczącej końca świata w 2012, to dochodzę do wniosku, że pozostałe kontynenty mogły zostać po prostu zniszczone - właśnie przez powodzie, erupcje wulkanów, trzęsienia ziemi etc. A tylko Ameryka i garstka(stosunkowo Panem na pewno nie liczyło wielu mieszkańców) ludzi ocalały. Ale pani Collins powinna choć wspomnieć o sytuacji reszty świata i zgadzam się z Silje, że gdyby w "Igrzyskach..." pojawił się chociaż fragment o tym, książka byłaby idealna i doskonale przemyślana Wink

IWannaKissYou

Mam taki bardzo brzydki nawyk, którego nie lubię, aby patrzeć na ostatnią stronę ksiażki. Po pierwszych dwóch częściach niesamowicie wyczekiwałam tej książki... gdy przeczytałam zakończenie, co było błędem po 150 stronie odłożyłam książke i zwróciłam do sklepu.
Może jeszcze kiedyś doczytam w e-booku resztę ale na razie - nie dziękuję.

Sheolka

No tak... skończyłam czytać , więc i ja coś napiszę .
Książka mi się podobała , nie była najlepsza, ale na pewno szokująca i całkiem dobrze rozegrana .

Spoilery

Zrobili mi z Peety trochę takiego wariata. Aczkolwiek bardzo mi się to spodobało , zwłaszcza ten moment gdy Katniss idzie do niego po raz pierwszy , a on mówi jej , że nie rozumie co ludzie takiego w niej widzą, ponieważ nie jest ani wcale zbyt piękna , ani wysoka. Rozbroił mnie. W tym momencie pokochałam Peete 'wariata' . Tylko ciągle było mi go mało , zdecydowanie zbyt mało dialogów pomiędzy nim a naszym Kosogłosem .

Za Galem nigdy jakoś specjalnie nie przepadałam , więc wcale, a wcale nie było mi go szkoda, że sobie wyjechał , a wręcz się ucieszyłam . Genialna była nocna rozmowa pomiędzy nim , a Peetą , tylko przypominała mi trochę tę pomiędzy Edwardem ,a Jacobem . Nie winię autorki za to bo nie wiem jak inaczej mogłaby ją rozegrać , wplątując w to jednocześnie Katniss, tak by słyszała . Niezbyt był skruszony tym , że prawdopodobnie to on się przyczynił do śmierci Prim , co mnie tylko utwierdziło w tym , że nie zasługuje on na moje współczucie czy sympatię.

Prim i jej śmierć. Chyba jeden z najbardziej emocjonujących , niespodziewanych momentów . I jeden z najbardziej makabrycznych . . Nie wiem jak mogli się posunąć do zabicia tylu niewinnych dzieci. To tylko ukazało jak bardzo bezwzględna jest władza. I chęć utrzymania się przy niej bez względu na wszystko. Nie spodobało mi się tylko to, że tak urwali ten moment.

Trauma Katniss po tych wszystkich wydarzeniach . W końcu ukazało to, że nie jest ona tak bardzo silną dziewczyną za jaką uchodzić zawsze miała. Te momenty gdy nie była w stanie zmusić się do mówienia - genialne , oraz chwila podczas , której pierwsze słowa jakie wypowiedziała były skierowane do jej największego wroga.

Śmierć Finnicka . Smutno mi się zrobiło. Lubiłam go, to takie niesprawiedliwe, że zostawił świeżo poślubioną żonę i nienarodzonego synka. Ale takie jest życie , wiedział , że idąc z nimi piszę się na wielkie niebezpieczeństwo . To chyba tylko dowodziło temu jak bardzo zżyty był z Katniss i to jak ogromna była jego nienawiść do Kapitolu , po tym co mu zrobili. Brakło mi jednak później chociaż pięciu dodatkowych zdań o nim .

Śmierć Boggsa. Kurcze , na początku mu nie ufałam , niezbyt lubiłam , ale później wystrzelił ze mnie jakiś grom pozytywnych uczuć skierowanych do niego . Taki dobry człowiek, chciał pomóc Katniss jak tylko mógł, a zginął . I to , że podarował holo właśnie jej .

Śmierć prezydentów. Chwile mi zeszło zanim doszło do mnie co tak naprawdę się stało , po tym jak padł strzał . Parę sekund później było tylko jedno wielkie WOW i okrutny śmiech . Dobrze się stało, że porozmawiała Kotna ze Snowem . Kto wie czy doszłoby to do niej w odpowiedniej chwili . I co to był za durny pomysł z tymi kolejnymi, ostatnimi Igrzyskami ? Mam nadzieję , że nie doszły do skutku.

Scena miłosna. Rozumiem , że w tej książce nie było zbyt dużo czasu na jakieś ckliwe uczucia , słodkie sceny, ale brakło mi tego . Brakło jakiegoś takiego wielkiego , słodkiego całusa pomiędzy Peetą , a Kosogłosem . Ale nie powiem , że ostatnie słowa ;
-'Kochasz mnie , prawda czy fałsz ?
-Prwada. '
nie były cudowne. Jednak zabrakło mi jakieś takiej chwili całkowicie sam na sam .

Nie wiem co tam jeszcze. Ogólnie książka dobra , ale nie najlepsza. Wyjaśnia wszystko tak jak powinna i to jest dużym plusem , dodatkowo tyle tych niespodziewanych zwrotów akcji.
Najlepiej czytało mi się początek , i samą końcówkę , od chwili śmierci Prim .
Dziwne uczucie ,że już nigdy ma nie wyjść następna część ...

Kadzia

Kosogłosa skończyłam wczoraj .. o 4 nad ranem ;o I miałam ochotę krzyczeć i płakać . Co do tego pierwszego raczej byłoby to niepoważne ; )
Dużo osób pisało, że czuły jakąś pustkę, że ta część nie była emocjonująca i nie płakały . Za to ja płakałam i to dość długo . Nawet wczoraj po południu od strony 332 przeczytałam do końca jeszcze raz, bo myślałam że może przez późną porę i zmęczenie coś mi się pomieszało . No więc, cóż okazało się, że nic mi się nie pomieszało .. niestety ; /
Teraz będą SPOILERY
Po pierwsze Gale ! Gdzie do cholery był mój ukochany Gale ? No gdzie ? Mimo, że ktoś mi go podmienił do końca książki, do epilogu nadal go kochałam i nadal miałam nadzieję, że będzie z Kotną . A tu klops . Ktoś tu się zapytał : Dlaczego Peete, a jeszcze ktoś inny odpowiedział cytatem, w którym było wyjaśnione, że niby Katniss nie potrzebuje ognia i tak dalej . Ale moim zdaniem , dlatego, że Katniss ciągle by go oskarżała o śmierć Prim . I o to też, że się nie zjawił w Dwunastym Dystrykcie, tylko niby znalazł sobie jakaś mega fajną pracę w Dwójce . Oo i tu mam ochotę krzyczeć najbardziej . Dobrze niech już sobie będzie z Peetą, ale byli z Galem najlepszymi przyjaciółmi, prawda ? A tu przez 15 lat się z Nim już nie widziała ? Wyobrażacie sobie, że wasz najlepszy przyjaciel tak nagle was opuszcza ? Pff. to znaczy jedynie iż wcale nie był jej przyjacielem ! Nie wiem jak pani Collins mogła to tak zakończyć . ; /
No dobrze teraz po drugie: Prim ! Najpierw zauważam jasny warkocz na jej plecach. [...] Reaguję tak samo jak wtedy, gdy Effie Trinket wyczytała jej imię i nazwisko w dniu dożynek. [...] i chyba wreszcie mnie słyszy, bo patrzy na mnie, a jej usta układają się tak, jakby wypowiadała moje imię . I wtedy eksplodują pozostałe spadochrony. I wtedy właśnie zaczęłam płakać . Później było już tylko gorzej, ale do rzeczy . Już ktoś na forum napisał, że to wszystko zaczęło się właśnie żeby ta mała dziewczynka nie zginęła, dlatego Katniss zgłosiła się na Głodowe Igrzyska, a tu nagle się okazuje jakby to wszystko, te wszystkie śmierci były na darmo. To najgorsza rzecz jaką mogła zrobić autorka. I kolejna, której jej nie wybaczę. ;/
Po trzecie: Matka Kotny i Prim. Czy tak by się zachowała jakakolwiek matka ? Rozumiem zginęło jej dziecko, ale ma drugie, które przeżyło nie mniej złego niż ona! Kotna jej potrzebowała ! Bo tylko ona mogła sobie wyobrazić co Katniss właśnie czuje, nikt inny, tylko ktoś kto stracił tak wiele co ona, a tym kimś była jej mama. Nigdy nie zrozumiem jak można tak postąpić ..
Kolejna sprawa. Śmierć Finnicka. Zakochałam się w Nim ( nie bardziej niż w Gale ; p ), a tu nie dość że on umiera to jest wspomniany raz i później przy wypowiedzi jego żony. Niby też był przyjacielem Katniss, a jakoś dłużej o Nim nie myślała, chociaż można to usprawiedliwić stratą Prim, która trzeba przyznać była o wiele większą katastrofą, a Finnick przynajmniej zostawił potomka.
Teraz o reszcie, ale to już krótko.
Wydaje mi się, że tak naprawdę prawdziwym przyjacielem Katniss zawsze był Haymitch. Bardzo go lubię i szanuję. I rozumiem dlaczego zatapiał swoje smutki w alkoholu.
Peeta. Jako, że jest on jednym z głównych bohaterów powinnam więcej o Nim napisać, ale tak naprawdę przez dwie części nic do niego nie czułam . Później po osaczeniu jednak zrozumiałam, że jego też kocham i tęsknie za dawnym Nim. Ale jego kochałam tak leciutko, lżej nawet niż Finnicka, dlatego ciężko mi o Nim pisać, szczególnie, że na końcu był z Kotną, co mi się nie spodobało ; ) Lecz trzeba przyznać, że strasznie mi go szkoda, że już do końca życia nie będzie dokładnie wiedział o sobie wszystkiego.
Snow i Coin. Pakuję ich razem bo oboje według mnei zasłużyli nie tyle co na śmierć, ale na tortury! Takie tortury, żeby tylko błagali o śmierć. Nienawidzę ich. ;/
Zapomniałam o kimś ważniejszym ? Najwyraźniej dla mnei wcale ważny nie jest. ; ) I teraz żeby nie było, że mam same pretensje do końcówki i w ogóle i jeszcze ktoś pomyśli, że Kosogłos mi się nie podobał. Muszę zaprzeczyć. To jedna z najwspanailszych książek jakie kiedykolwiek czytałam! I polecam ją każdemu! Bez wyjątku. Ta ksiązka jest świetna, lecz raczej tragiczna i smutna. Ech, ale czy właśnie takie nie podobają nam się najbardziej?
Nazywam się Katniss Everdeen. Dlaczego nie zginęłam? Powinnam nie żyć.

mateusus

Zołza

Jakiś czas nie było mnie na forum, długo zwlekałam z przeczytaniem "Kosogłosa", a jak już skończyłam, to pierwszą rzeczą którą zrobiłam było zalogowanie się tutaj.
Nie będę się rozpisywać, bo nie wniosę nic odkrywczego do dyskusji. Powiem tylko tyle: chyba jeszcze całymi tygodniami będę myśleć o tej książce.

aniusiaczek92

Równocześnie kocham i nienawidzę Suzanne Collins za to, że jest tak dobra ! - Tak właśnie czuję, chwilę po tym, jak skończyłam Kosogłosa... nie wiem czy kiedykolwiek będę w stanie napisać coś więcej, obecnie w moim sercu znajduje się podobna pustka do tej, którą pozostawiła Libba Bray, pisząc takie a nie inne zakończenie Studni Wieczności ;(

q1a1z1w2

A ja wracam do matki Katniss :
tak jak napisała kadzia, jaka matka by tak postąpiła? Nie ma nic na jej obronę tak naprawdę. Ona jest matką, która straciła męża, córeczkę, ale ma drugą, która straciła tak naprawdę o wiele więcej , przeżyła o wiele więcej i nigdy nie uwolni się z tego cierpienia. Po zakończeniu "wojny" Katniss nie potrzebowała chłopaka, przyjaciela , ale matki. A ona po prostu ją zostawiła w najgorszym okresie jej życia. Matka powinna się wstydzić za siebie...

Rosemary

I ja przeczytałam. Ta książka zmieniła mnie, zakorzeniła się głęboko w moim sercu i zmieniła spojrzenie na świat, na ludzi. Cała seria była niesamowita, i kocham ją całą. Niestety przy 2 części nie płakałam, a w tej po waszych recenzjach byłam pewna, że: oboje Gale i Peeta umrą, spodziewałam się, że będę dużo płakać, będę musiała to wszystko przemyśleć. A przez książkę nie wylałam ani jednej łzy. Oczywiście bardzo mnie poruszyła śmierć Prim i Finnicka, ale nie była tak opisana jak Rue, była tylko wspomniana, nie czułam tego bólu. I kolejna sprawa Gale, doszłam do wniosku, że wolę go od Peety, ale jak on mógł tak zniknąć z życia Katniss??!! Brakowało mi uczuć Kotnej. Szczególnie w momencie gdy wyznała Peecie miłość, czy pomyślała wtedy o Gale'u?? Miała wyrzuty sumienia? Czy na pewno go kochała? Wrócę do Prim, Jak ona mogła zginąć?? Ona była takim paliwem dla Katniss, a teraz jej nie ma, wszystko co Kotna dla niej zrobiła nie miało sensu. To takie niesprawiedliwe. Brakowało mi w tej książce uczuć i Gale'a. Książka jest świetna, genialna. Czuję wielką pustkę i przygnębienie. A to już jest koniec, nie będzie więcej. Nie wiem co myśleć

Zasypiając myślałam o tej książce, rano też tylko o niej i mam coraz więcej zastrzeżeń do końcówki. Za szybka!!
Cały czas myślę o jednej myśli Katniss, która sprawia mi ból: "Żałosne karykatury myśliwych i przyjaciół, oto czym oboje się staliśmy" To dotyczy jej i Gale'a, jak ona mogła w ogóle tak pomyśleć??!! 5 lat są najlepszymi przyjaciółmi, żyją dzięki sobie, a tu co? To nic nie znaczyło? Oboje o tym zapomnieli? To chyba niemożliwe. Autorka okrutnie potraktowała ich przyjaźń. Tak na samym końcu takie coś? Po tym co razem przeszli. Przesadziła. I tak samo miłość Peety i Katniss, zero uczuć ukazanych na końcu. Brakowało mi pożegnań z Gale'em, jego uczuć. chyba bredzę xD. Ale nie mogę przestać. Przecież ona i Gale nie mogli tak nagle się znienawidzić i stać się sobie obojętni, rozumiem gorycz Katniss do niego z powodu bomby i Prim, ale to nie była nienawiść. Co to w ogóle miało być. Jestem zdruzgotana. Czuję się oszukana przez autorkę. Książka była niesamowita, ale końcówka potraktowana na wyrost, co autorka chciała osiągnąć? Tak nagle zakończyć to wszystko. Przecież zakończenie trylogii jest bardzo ważne!! Nadal czuję taką pustkę, czuję się tak, jakby wszystko co wydarzyło się w tej książce było prawdą, a ja nie mogę przestać tego wspominać. Czy to aby na pewno koniec??!! Ale tak naprawdę to nie jest koniec, to co podoba mi się w zakończeniu to, to że nie wiadomo jak potoczą się dalej losy bohaterów, czy aby na pewno będą szczęśliwi? Ludzie są okrutni, może znowu coś wstrząśnie ich światem? Po prostu w samym zakończeniu brakuje mi paru stron. Nie wiem czy wyraziłam się jasno, bo z jednej strony chwalę zakończenie, a z drugiej je potępiam. Chodzi mi o to, że w zakończeniu podobał mi się pewien aspekt, mimo, że dużo mi zabrakło.

młoda

Skoczyłam ze dwa dni temu i wciąż nie mogę przestać myśleć o Kosogłosie.
Ta część jest mocniejsza niż pozostałe, bardziej krwawa i filozoficzna. Okrucieństwo w niej jest pokazane bez żadnej cenzury, dobitnie i boleśnie. Jest nowa piosenka 'Drzewo wisielców', która jest równie piękna jak Kołysanka Rue. Teraz jej słucham.
Czytając Kosogłosa nie można być obojętnym na uczucia bohaterów. To wszystko jest tak genialnie napisane. Jestem pod wrażeniem talentu pisarskiego Suzanne Collins.
Śmierć... Tak dużo jej tutaj. Boggsa naprawdę polubiłam, mimo że jest tylko w pierwszej połowie książki. Poza tym Finnick! Nie mogłam uwierzyć, że Finnick tam został! No po prostu nie! Znowu kręci mi się łezka w oku. A Annie?! Nie. Po prostu nie mogę tego przyjąć do wiadomości.
Prim. Cóż. Niestety przeczytałam minimalny fragment spoileru, nie mogłam się powstrzymać i na jakie zdanie trafiłam? Było bardzo krótkie, ale mówiło wprost, że Prim umiera. I mam ochotę zabić się za to, bo co chwilę zastanawiałam się, czy to już. Jak Prim wróciła po Jaskra to myślałam, że wtedy umrze. I strasznie mnie to wkurzało! No jak tak mogłam? Chociaż śmierć Prim mną wstrząsnęła, to jednak nie aż tak, jak by to było normalnie.
Zakończenie było takie gwałtowne. Chociaż razem z Katniss czułam się zmęczona tymi wszystkimi wydarzeniami i to, że pisała tak ogólnikowo.. Rozumiałam ją. Było to takie prawdziwe, że już nie miała siły więcej nic pisać.
Smutno mi, że tak się to wszystko skończyło, że nie ma więcej. Ale to nie jest tak, że ja chcę, aby autorka napisała więcej. Po prostu płakać mi się chce, jak pomyślę, że to już koniec, że już nic nowego nie dowiem się o Panem...
Cała trylogia 'Igrzysk śmierci' jest jak dla mnie książką OBOWIĄZKOWĄ! Teraz namawiam wszystkich moich znajomych na przeczytanie. Przed przeczytaniem Kosogłosa miałam w ogóle inne uczucia co do tej serii. Teraz jakoś bardziej w to wierzę, co się wydarzyło w tej książce, bardziej mnie to przeraża, jakoś mocniej na mnie działa. Wcześniej była to po prostu cudowna książka. Teraz 'Igrzyska śmieci' znaczą dla mnie o wiele więcej. I nie są to puste słowa. Naprawdę czuję się inaczej po przeczytaniu całej trylogii.